آفريقاي جنوبي به رنگين کمان فرهنگ ها معروف است و مسلمانان آن نيز از رنگ ها و نژادهاي مختلف هستند به گونه اي که همه رنگ مسلمان اعم از سياه مرکز آفريقا، سياه روشن تر شمال و جنوب آفريقا، رنگين پوستان هندي، پاکستاني، زرد پوستان اندونزي و مالزيايي و سفيد پوستان اروپايي، عرب و ايراني را در ميان آنها مي توان ديد. چرا که آفريقاي جنوبي از قديم، کشوري مهاجر پذير بوده و به همين دليل همه مهاجران مسلمان آن نيز به نسبت کشور خاستگاه خود، آداب و رسوم و به ويژه مراسم هاي ديني ماه مبارک رمضان را به سبک و سياق خود برگزار مي کنند. در هر حال همه آنها مسلمان هستند و گرچه بيشتر از دو درصد از جمعيت 46 ميليوني اين کشور را در بر نمي گيرند، ولي در اين ماه مبارک علاوه بر انجام شعائر ديني همچون روزه داري، انجام کارهاي نيک، برپايي محافل انس با قرآن، بخش مهمي از آذوقه و قوت روزانه خود را به غير مسلمانان فقير کشورشان اختصاص مي دهند. در اين ماه با وجود روزه داري مسلمانان، همه مساجد کشور پس از نماز عصر براي تهيه انواع غذا به منظور دادن افطاري به فقرا از جمله افراد غيرمسلمان فعال هستند. به طور مثال مسجد الرحمن در پرتوريا پايتخت اين کشور از ساعت سه عصر تا بعد از شامگاه پذيراي حدود 500 تن از نيازمندان غير مسلمان است و همين موضوع خود نقش مهمي در نوع نگاه عمومي مردم اين کشور به مسلمانان دارد. کوتاه سخن اينکه برکات خدايي ماه مبارک رمضان در آفريقاي جنوبي هم شامل مسلمانان و غير مسلمانان اين کشور است و همين مهم به همراه نيکي مسلمانان به ديگران و اهميت دادن به روحيه برادري و همزيستي شان با ديگر اديان و اقوام، در نوع نگاه احترام آميز غير مسلمانان به آنها تاثير بسزايي داشته و دارد. مسلمانان به ويژه در ماه مبارک رمضان در ميان هموطنان جامعه و فرهنگ متکثر کشورشان از اعتبار اجتماعي خاصي برخوردار هستند. تعامل مثبت بين مسلمانان و غيرمسلمانان در اين کشور موجب شده است که غيرمسلمانان نسبت به فرهنگ اسلامي شناخت تقريبا کامل داشته باشند و به دليل جايگاه نسبتا برتر مسلمانان براي آنها احترام خاص قائل شوند و شايد به برخي رفتاري اجتماعي آنها نيز عمل کنند. همانگونه که اشاره شد، گرچه مسلمانان در اين کشور زياد نيستند ولي در بسياري از فروشگاه هاي اين کشور به راحتي غذاهاي با مارک حلال يافت مي شود. آداب و رسوم و انجام شعائر ديني رمضان در کشور رنگين کماني آفريقاي جنوبي به ميزان تنوع مسلمانان مقيم اين کشور، از تنوع خاص برخوردار است و مشخصا نمي توان گفت که آداب روزه داري اين کشور شبيه کداميک از کشورهاي اسلامي است بلکه بايد گفت که مسلمانان اين کشور مجموعه‌اي از آداب و رسوم اسلامي را رعايت مي کنند و به همين دليل هم از کمترين تضاد درون ديني نيز برخوردار هستند. به نقل از رحماء

بهتره اين نوشته رو با چند سوال شروع كنم: آيا آفريقا را ميشناسيد؟ آيا آفريقا را قاره اي سراسر بيابان و خشك تصور ميكنيد؟ آيا آفريقا را قاره فقر و بيچارگي و بيماري ها تصور ميكنيد؟ و سوال هاي زياد ديگري كه ذهن همه علاقه مندان به فراگيري دانش را به خود مشغول كرده است. آفريقا در نگاه اول قاره اي سياه-فقير و سراسر بيابان تصور ميشود و البته علت اين تصور اشتباه را بيشتر در ضعف رسانه هاي عمومي بايد ديد ولي اگر خوب درباره اين قاره مطالعه كنيد متوجه ميشويد كه نه تنها قاره اي فقير نيست بلكه شايد بتوان گفت اكنون هم علارغم به يغما بردن ثروت عظيم آفريقا به دست قدرت هاي استعماري در قرن هاي پيشين ثرووتمند ترين قاره جهان از نظر معادن طلا الماس اورانيوم و مخازن عظيم نفت و گاز است. بله اينجا آفريقاست با مردمي خونگرم و مهمان نواز همان جايي كه تصور ما از آن فقط بيابان است در حالي كه اگر كمي دقت كنيم متوجه جنگل هاي زيبا رود هاي فراوان درياچه هاي پر آب و آبشار هاي مرتفع آن بشويم. پس اي دوستان بياييم آفريقا را بهتر بشناسيم.

جام جم آنلاين: 163 سال پيش در روز 26 ژوييه سال 1847 ميلادي كشور آفريقايي ليبريا رسما به استقلال دست يافت. به اين ترتيب ليبريا نخستين كشور آفريقايي بود كه از سوي قدرت هاي استعمارگر غربي استقلال آن به رسميت شناخته شد. در سال 1816 ميلادي يك كشيش آمريكايي به نام رابرت فينلي موسسه اي را تحت عنوان موسسه استعماري تاسيس كرد كه هدف آن بازگرداندن برده هاي سياهپوست آزاد شده كه در ايالات شمالي آمريكا كه در آنها برده داري معمول نبود به قاره آفريقا بود. او يك سرزمين كوچك در خليج گينه به نام كاپ مه سورادو را به مبلغ 300 دلار در سال اجاره كرد اما فقط يك بار اجاره آن را پرداخت. از سال 1821 ميلادي به ابتكار اين موسسه نخستين برده هاي سياهپوست آمريكايي در اين سرزمين مستقر شدند. محل استقرار آنها به نام رئيس جمهور وقت آمريكا ، جيمز مونرو «مونروويا» نام گرفت كه امروز پايتخت كشور ليبريا است. اندك اندك تعداد برده هاي سياهپوست آمريكايي كه در اين منطقه مستقر مي شدند به هزاران نفر رسيد و درگيري آنها با ساكنان بومي آغاز شد. پس از استقلال ليبريا، آمريكايي هاي ليبريايي توانستند قدرت را در دست بگيرند. آنها علي رغم اين كه در اقليت بودند اكثريت جمعيت بومي را در جهت منافع شركت هاي آمريكايي توليد كائوچو فايرستون كه مالك كشتزارهاي درخت هوه‌آ بود به بيگاري كشيدند. در عين حال، آمريكايي هاي ليبريايي از كمك هاي دولت آمريكا برخوردار بودند اما سرانجام قدرت دولت هاي آمريكايي هاي ليبريايي در سال 1980 ميلادي با كودتاي يك بومي ساموئل كانيون دوئه خاتمه پذيرفت. از آن پس هرج و مرج در ليبريا آغاز شد و جنگ هاي داخلي وحشتناكي كه همه ريشه در اختلاف قديمي ساكنان بومي با آمريكايي هاي ليبريايي داشتند، اين كشور كوچك را به خاك و خون كشيدند. به اين ترتيب، در روز 26 ژوييه سال 1847 ميلادي كشور آفريقايي ليبريا كه بردگان سياهپوست آمريكايي در آن مستقر شده بودند به استقلال دست يافت. منبع: جام جم آن لاين

یك میلیارد نفر هم اكنون در قاره آفریقا زندگی كرده ونرخ رشد جمعیت این قاره در سال 24 میلیون نفر می باشد. آمارهای مختلف حاكی از آن است كه جمعیت این قاره در سال 2050 به دو برابر فعلی یعنی به حدود 2 میلیارد نفر خواهد رسید. این قاره دارای بالاترین نرخ زاد و لد و رشد جمعیت در دنیا تا سال 2050 می باشد. گزارشات براین موضوع تاكید دارد كه رشد جمعیت در مناطق شمال آفریقا نظیر كشور های مصر و تونس از مناطق دیگر قاره كمتر می باشد. در حالی كه به طور میانگین در سایر مناطق جهان تعداد فرزند در خانواده حدود 2/6می باشد ، در قاره آفریقا این نرخ به 3/5 می رسد ، در حالی كه این آماردر سال 1950 در حدود 7/6 بوده است. بالاترین نرخ فرزند در دنیا مربوط به كشور نیجر با حدود 4/7 می باشد. در سرتاسر دنیا 62% زنان در سنین حاملگی با روشهای معمول از باروری های ناخواسته ممانعت به عمل می آورند در حالی كه در قاره آفریقا 28% زنان از این موارد مطلع می باشند. آمارها حكایت از این دارند كه انتقال ویروس ایدز در این قاره در حال كاهش بوده ، در حالی كه نرخ مبتلایان به این ویروس همچنان در این قاره بیشتر از سایر مناطق دنیا می باشد. كشور سوازیلند كه كشور كوچكی در جنوب آفریقا می باشد بالاترین نرخ مبتلایان به ایدز را در جهان دارا می باشد. – 26% از مردم در سنین 15 تا49 سال در این كشور مبتلا به ویروس ایدز می باشند - در حالی كه مطابق آمارها در سرتاسر دنیا 60 % جوانان جهت ادامه تحصیل به دبیرستان می روند ، این آمار در كشور های زیر صحرای آفریقا در حدود 30 % می باشد. در حدو یك چهارم مهاجرین در سرتاسر دنیا متعلق به این قاره می باشند. كشورهای زیر صحرای آفریقا بالاترین جمعیت جوان را در بین كشور های جهان دارا می باشند. در سال 1950 9% جمعیت جوان دنیا متعلق به این قاره بود . در سال 2050 انتظار می رود كه قاره آفریقا دارای 349 میلیون نفر جمعیت جوان بوده یا به عبارت دیگر 29 % از جمعیت جوان دنیا را شامل شود. این گروه بزرگ از جوانان به یكباره به سنی خواهند رسید كه بایستی دارای شغل مناسب بوده و خواهان ازدواج و یك زندگی مناسب می باشند. اما شرایط اقتصادی آیا قادر خواهد بود كه به انتظارات آنها پاسخ گوید ؟ این یك سوال بسیار مهم اجتماعی است كه در دهه های آینده بروز خواهد نمود . وبلاگ :رهنما كسايي

وزیر امور خارجه ایالات متحده خانم هیلاری كلینتون سفر ده روزه خود را به قاره افریقا در تاریخ 23 شهریور ماه سال 87 به پایان رساند. ایشان از كشور های كنیا ، افریقای جنوبی ، آنگولا ، كنگو ، نیجریه و لیبریا در این سفر بازدید نمودند. این مطلب بسیار پر اهمیت می باشد كه رئیس جمهور امریكا در ماه جولای سال 2009 قبل از این سفر از كشور دیگر این قاره غنا بازدید نمود. دیدار اوباما از غنا یك ماه پس از دیداری بود كه رئیس جمهور روسیه از چهار كشور آفریقایی مصر ، نامیبیا ، نیجریه و آنگولا داشت. رئیس جمهور چین هوجین تائو نیز در زمستان سال 2009 دیداری از چند كشور آفریقایی داشت. چرا وزیر امور خارجه آمریكا سفری به مدت 10 روز از قاره سیاه داشت ؟ سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده در سخنانی اظهار داشت كه سفر هیلاری كلینتون به منظور بسط روابط با كشور های آفریقایی و حل موضوعات مناقشه بر انگیز در این قاره می باشد. بیانیه وزارت امور خارجه آمریكا نیز در برگیرنده نكاتی بود كه پیش از این در سخنان باراك اوباما هنگامی كه زمامداری ایالات متحده را در دست گرفت دیده می شود. چهار هدف امریكا از رابطه با افریقا در موارد زیر خلاصه می گردد : مسایل امنیتی ، توسعه دموكراسی ، توسعه بازار های اقتصادی و مبارزه با بیماری های واگیر دار از قبیل ایدز در این قاره. بر خلاف ظاهر این بیانیه كه به صورت فقط شفاهی اظهار گردیده است. ایالت متحده امریكا به طور قطع منافع اقتصادی بسیار زیادی در كشورهایی كه خانم كلینتون از آنها بازدید نمود دارد. آمریكا بزرگترین مشتری نفت قاره آفریقا می باشد ، در جایی كه نیجریه و آنگولا بزرگترین صادر كنندگان نفت قاره آفریقا می باشند. جمهوری دموكراتیك كنگو بزرگترین منابع تانتالیوم را دارد فلزی كه به صورت گسترده در صنایع الكترونیك استفاده می شود. كشور چین دومین خریدار نفت از قاره آفریقا می باشد. حجم مبادلات تجاری مابین چین و قاره آفریقا در سال 2008 میلادی از 100 میلیار دلار تجاوز نمود. این مطلب قابل مشاهده است كه قاره آفریقا به میدان منازعه پكن و واشنگتن تبدیل گردیده است. چین همچنین اظهار علاقه جهت ورود به بازار هایی نموده كه پیش از این در اختیار آمریكا بوده است. سیاستمداران امریكا بر این باورند كه رشد چین در قاره آفریقا پیامد های منفی بر روی منافع امریكا بر جای خواهد گذاشت. ادامه مطلب از وبلاگ كسايي

به گزارش خبرنگار جنگ نرم مشرق، در جریان ناآرامی های اخیر مصر، شبکه الجزیره گزارشی از فعالیت های آنلاین معترضین مصری در شبکه های اجتماعی را منتشر کرد. الجزیره با تاکید بر نقش شبکه های اجتماعی در شعله ور کردن آتش اعتراض مردم مصر گزارش داد: شبکه‌های اجتماعی آنلاین توسط فعالان برای برقراری ارتباطات و سازماندهی اعتراضات ضد دولتی به کار گرفته شدند. مقامات مصری اینترنت و خدمات تلفن همراه را برای سرکوبی و فرونشاندن اعتراضات ضد دولتی مسدود کردند اما این اقدامات کمی دیر به اجرا در آمدند. معترضین اخبار آنلاین مربوط به اعتراضات روز جمعه (جمعه خشم) را منتشر کردند و لیست میدان‌های عمومی که مردم باید جمع می‌شدند را به گوش همه رساندند. ین فراخوان‌ها در توئیتر و فیس بوک از ابتدای صبح جمعه منتشر شد. یک کاربر توئیتر نوشت: معترضین مصری از مسجد و کلیسا شروع کردند و هم مسلمانان و هم مسیحیان همه حضور داشتند. کاربر دیگری در توئیت دیگری نوشت: خبرهای خوبی از مصر به گوش می‌رسد، دلگرمی در قاهره بالاست. ساعت‌ها قبل از اینکه اینترنت قطع شود، فعالان از رسانه‌های اجتماعی داخل کشور استفاده کردند و با اتکا به آن پیام‌هایشان را به دیگر کشورها ارسال کردند. فعالان آنلاین از تونس هم اطلاعات خود را درباره اینکه چگونه معترضین می‌توانند از نوشابه کوکاکولا به عنوان یک روش محافظت از خودشان در برابر گاز اشک آور پلیس استفاده کنند، با دیگران به اشتراک گذاشتند. برخی نیز با ارائه ارقام اورژانسی در مواردی که معترضین بازداشت می‌شدند به کمک معترضین شتافتند. یک گروه از جوانان جنبشی که آن را "جنبش 6 آوریل" نامیدند؛ 20000 برشور در روز پنج شنبه توزیع کردند که به طور خلاصه جائیکه باید بروند و آنچه که باید فراهم کنند را در آن شرح می‌داد. آنها مردم را تشویق کردند اطلاعات خود را از طریق ایمیل به جای فیس بوک و توئیتر منتشر کنند تا از مداخلات دولتی جلوگیری کنند. بدون انقلاب دموکراسی هم نیست دیگر کاربران توئیتر پیام‌هایی را برای بالا بردن دلگرمی معترضین ارسال کردند، و توئیت‌هایی برای حمایت و همبستگی بیشتر از جانب کشورهایی نظیر ژاپن و ایالات متحده ارسال کردند. کاربری به نام Takamit7 نوشت: بدون انقلاب، دموکراسی وجود ندارد. بدون اینترنت آزادی نیست. ما ژاپنی‌ها از شما حمایت می‌کنیم. بعضی کاربران نیز ایده‌هایی درباره اینکه چگونه سخت‌گیری‌های تکنولوژیکی دولت را با استفاده از سرورهای پروکسی دور بزنند، ارائه کردند. کاربران خارج از مصر نیز شهروندان را تحریک کردند به سیاستمدارانشان بنویسند که دولت مصر را تحت فشار قرار دهند. علی حبیب 1 نوشت: اگر شما در ایالات متحده هستید، به نمایندگان کنگره بگویید اینترنت و شبکه‌های تلفن همراه را در مصر باز کنند. بعضی دیگر که در خارج زندگی می‌کنند گفتند که حساب‌های کاربری آنها در تمام مدت شبانه روز برای ارسال پیام‌های شما آنلاین است. روزنامه نگاری مانند مونا التاوی یکی از آنها بود که نوشت: ای مردم مصر؛ من روز جمعه صبح تا غروب در توئیتر خواهم بود؛ اگر هم رسانه‌های اجتماعی مسدود بودند پیام‌های خود را به ایمیلم بفرستید تا آنها را منتشر کنم. قاهره، گرفته و رعب آور بعضی از مصری‌ها که ارتباطات آنلاین داشتند چشم اندازی در مورد خیابان‌های قاهره ارائه کردند. یک کاربر گمنام نوشت: روز جمعه یک نگاه کوچک از پنجره به بیرون انداختم. همه چیز در میدان تحریر کاملا آرام بود، من هیچ پلیسی ندیدم. بعضی‌ها از یک قاهره ی گرفته و ترس آور در توئیت‌های خود نوشتند. اگر چه اوضاع بعد از نماز ظهرکاملا تغییر کرد. اوضاع به صورت آنلاین طنین انداز می‌شد: بعد از 12:30 صبح جمعه، وقتی که دولت حکومت نظامی را آغاز کرد؛ توئیتر و فیس بوک تبدیل به شهرهای ارواح آنلاین شدند، و اغلب کاربران درون مصر در حال ناپدید شدن بودند. حتی آیمن محی الدین خبرنگار الجزیره دقایقی قبل، از تعطیلی کامل اینترنت نوشت: سرویس اینترنت در همه جا از کار افتاده است، اما ما از روش‌های جایگزین در روز جمعه استفاده می کنیم و پیام‌ها را توئیت خواهیم کرد. دیگران احساسات خود را ابراز کردند. مونا التاوی نوشت: جمعه 28 ژانویه روز تاریخی مصر؛ مبارکِ دیکتاتور بعد از 3 دهه محدودیت اینترنت، توسط اعتراضات سازماندهی شده جوانان مورد هدف قرار گرفت و تضعیف شد. آدرس

رهبر استقلال کنگو از استعمار بلژيک و اولين نخست وزير اين کشور که ۴۵ سال پيش پس از کودتاي ۴ ستامبر ۱۹۶۰، و زنداني شدنش به طرز فجيعي کشته شد و نامش به عنوان به عنوان "شهيد" راه آزادي در تاريخ اين کشور ماندگار شد. اما دستور قتل وي بر چه اساسي صادر شد؟ اگر بخواهيم راه حدس و گمان را در پيش گیريم شاید به ناگاه نحوه قتل امیرکبیر در ذهنمان تداعی شود. تحقيقات نشان میدهد که بعد از کودتاي ژنرال جوزف موبوتو در ۴ سپتامبر ۱۹۶۰ لومومبا که در تلاش بود با یکپارچه سازي کشور و جلوگیري از جدايي استان غنی این کشور، از چپاول معادن طلا و الماس این کشور جلوگیری کرده و بهره اين نعمت خدادادي را عايد مردم فقير اين کشور کند، به زندان افتاد. بر اساس برخي مطالعات، دستور مرگ لومومبا از سوی وزیر کشور کاتانگا (مرکز معادن غني طلا، الماس، کبالت، اورانیوم و دهها معدن ارزشمند ديگر که بعد از استقلال با توطئه بلژیک در صدد کسب خودمختاری برآمد) صادر شد.عده اي همچنان "بائودو" پادشاه بلژيک را مسئول مستقيم مرگ وي ميدانند. برخي نيز امريکا و انگلستان زمان اوج جنگ سرد را مسئول مرگ لومومبا ميدانند (بیم آنها از ارسال اورانيوم معادن اين کشور به شوروي توسط لومومبا که به عنوان مبارزی چپگرا شناخته میشد). اما نحوه مرگ لومومبا در یک گزارش تحقيقي که اخیرا در آمریکا انجام شده به شرح زیر توضيح داده شده است: رهبران کاتانگا و در راس آنها موسی چومبه که از سوی بلژيک به عنوان رئيس جمهور کاتانگا انتخاب شده بود، تا زماني که هواپيماي حامل لومومبا و ۲ زنداني ديگر در مرکز اين استان (که اکنون لومومباشي نام گرفته) بر زمين نشست نميدانستند وي به کاتانگا مي آيد. چومبه و ساير مقامات سياسي کاتانگا از اين موضوع آشفته شده و سريعاً نشستي را در نزديکي فرودگاه برگزار ميکنند. در اين جلسه موسي چومبه و وزراي ديگر راي به زندان انداختن لومومبا میدهند اما مونانگا وزير کشور کاتانگا پيشنهاد قتل وي را داده و بر آن پافشاري ميکند. زماني که چومبه نگراني خود را از واکنش بين المللي به کشتن لومومبا ابراز میکند، مونانگا ميگويد ما اهميتي نميدهيم. در نهايت قتل وي مورد موافقت قرار میگیرد. به دنبال اين جلسه، مونونگا به افسران بلژيکي که نيروي پليس کاتانگا را هدايت میکردند ، دستور داد جوخه آتشی براي زندانيان درست کنند و کمتر از ۵ ساعت از زمان نشستن هواپيماي حامل آنها، هر ۳ زنداني تیرباران شدند. سپس جسدهاي آنها قطعه قطعه و در اسيد حل شد. بقایای استخوانها هم خرد گرديد. چند روز بعد از اين کشتار، مونانگا ادعا کرد "لومومبا درحين فرار از زندان هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد و اگر کسي خلاف این را ميگوید، ثابت کند". اين دست نشانده بلژيکيها در سال ۱۹۹۲ درگذشت. اما سرنوشت موسي چومبه: هواپيمای حامل وی در سال ۱۹۶۷ ربوده شده و به الجزایر انتقال يافت و در سال ۱۹۶۹در زماني که در خانه اش محبوس بود به شکل مرموزی درگذشت. دختر چومبه به نام ماري هم اکنون در بلژيک زندگي ميکند اما اخیراً در مصاحبه ای با آسوشیتد پرس منکر هرگونه مسئولیت پدرش در قتل لومومبا شده است. مرگ لومومبا در ۳۵ سالگي باعث شد وي تبديل به سمبل آزادي ملل آفريقا از استعمار تبديل شود و در یادها هميشه جوان باقي بماند. هم اکنون خيابان اصلي شهر که منزل وي در آنجا قرار دارد، خیابان ۳۰ ژوئن ناميده میشود و یکی از میدانهای این خیابان به نام وي ملقب شده است.

آفریقای جنوبی در جنوبی ترین قسمت قاره آفریقا قرار دارد و دارای خط ساحلی طویلی است كه 2500 كیلومتر (1550 مایل) طول دارد و از عرض دو اقیانوس یعنی اقیانوس اطلس و اقیانوس هند می‌گذرد. اگر چه آفریقای جنوبی نیمه خشك محسوب می شود ولی تنوع آب و هوایی جالبی همانند تنوع موقعیت طبیعی خود دارد. آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. فسیل‌های بسیاری وجود دارند که نشان می‌دهند که آسترالوپتیکاین از سه میلیون سال پیش در آنجا حضور داشته‌اند. همچنین نمونه‌های گوناگونی از انسان‌های اولیه که شامل همو هابیلیس، همو ارکتوس و انسان مدرن یعنی همو ساپینس می‌شود در آن جا یافت شده‌ است. تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود. اولین دریانورد اروپایی که موفق شد از این آبراه گذر کند، کاشف پرتغالی بارتلومیو دیاس در سال ۱۴۸۸ میلادی بود. او هنگام بازگشت به لیسبون مکانی را که کشف کرده بود «دماغه طوفان‌ها» (Cabo das Tormentas) نامید، اما هنری دریانورد، که حامی مالی دیاس بود، نام آن را به «دماغه آرزوی خوب» (Cabo da Boa Esperança) که اشاره‌ای به راهی برای رسیدن به سرزمین هند بود، تغییر داد. آفریقای جنوبی همچنین یك مستعمره دارد با نام مجمع الجزایر شاهزاده ادوارد واقع در زیر قطب جنوب که نباید آن را با جزیره كانادایی شاهزاده ادوارد اشتباه گرفت. در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و شروع به انجام یک سری قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. در حالی‌ که اقلیت سفید پوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار گشته بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند. دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد. در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد و قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند. زندانی در جزیره روبن محل نگهداری چندین مبارز آپارتاید/ضد آپارتاید شامل نلسون ماندلا كه 18 سال در این زندان زندانی بود.(جزیره روبن جزو میراث فرهنگی سازمان یونسكو قرار گرفته است) منبع: http://zekrra.blogfa.com

براي ديدن پرچم هاي كشورهاي آفريقايي به اين آدرس برويد: http://www.afran.ir/modules/smartsection/item.php?itemid=574