شهر قیروان در مرکز تونس و به فاصله 150 کیلومتری از شهر تونس و 57 کیلومتری از شهر سوسه (دریا) واقع گردیده و مرکز استان قیروان حدود 500 هزار نفر جمعیت می باشد و جمعیت خود این شهر حدود 100 هزار نفر است. این شهر بلحاظ فاصله ی که با دریا محل ناوگان بیزانس ها و از سوی دیگر با کوه های غرب و محل سکونت بربرها بعنوان محل مناسب برای پادگان نظامی و خط احتیاط سپاه اسلام توسط عقبه بن نافع بنا شده است . گفته می شود كه نام اصلی آن از فارسی به عربی منتقل شده و به معنای كاروان، انبار سلاح، پادگان نظامی و محل گردهمایی افراد در هنگام جنگ است. البته این ادعا با توجه به حضور سربازان ایرانی در این منطقه از سالهای اولیه ورود اسلام به منطقه خالی از صحت نیست. از جمله آثار تاریخی این شهر می توان به « مسجد جامع بزرگ قیروان » اشاره كرد كه به جامع « عقبه بن نافع » معروف است. این مسجد در زمان گذشته با منبر و مناره و بافت معماری آن بسیاری از علماء و اندیشمندان را بسوی خود جلب نموده و به محلی برای تعلیم و فراگیری قرآن و حدیث و احکام اسلامی تبدیل گردید. از دیگر آثار تاریخی این شهر مسجد ابواب الثلاثه و مقبره صحابی و آرایشگر پیامبرگرامی اسلام (ص) « ابی زمعه بلوی » است و براساس سندی که در محل این مقبره وجود دارد وی حامل نامه پیامبر اسلام به پادشاه وقت مصر بوده و در مسیر بازگشت در این شهر رحل اقامت افکنده است. این شهر در هنگام قیام خوارج در سال 758 میلادی رو به ویرانی گذاشته که البته از به حکومت رسیدن اغلبیها در سال 800مجدداً رو به رونق و آبادانی گذاشت و بالاخره در زمان امارت هشام بن عبدالملک خلیفه اموی و پس از اینکه منطقه شمال آفریقا و اندلس کلاً به تصرف مسلمانان در آمد شهر قیروان بعنوان پایتخت اسلام در منطقه مغرب برگزیده شد و مسجد جامع عقبه از آن زمان بطور مستمر شاهد توسعه، مرمت و بازسازی بر اساس اصول معماری اسلامی بوده است. برگرفته از وبلاگ ماركوپلو

بانوی آهنین آفریقا الن جانسون سرلیف ۶۹ ساله و ملقب به «بانوی آهنین» است. او تحصیلات عالی خود را در دانشگاه «هاروارد» به اتمام رساند. او که به عنوان نامزد حزب UP در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده بود و به پیروزی دست یافت. باید گفت در مقام نخستین رئیس جمهور زن منتخب در قاره سیاه، عملکرد او برای جامعه بین المللی، دارای اهمیت بسیاری است. سیرلیف در سال 2005 نخستین زن سیاهپوستی بود که به مقام ریاست جمهوری رسید. رأی دهندگان لیبریا او را با یک تفاوت تقریباً 19 درصدی به عنوان ریاست جمهوری انتخاب کردند، پیروزی که پس از تحمل حبس خانگی و تبعید در طول سال های بی ثباتی کشور به دست آمد. ●روند رقابت تاریخ استقلال لیبریا به سال ۱۸۴۷ میلادی بازمی گردد. این کشور در ساحل غربی آفریقا واقع شده و با کشورهای سیرالئون، گینه و ساحل عاج هم مرز است. لیبریا با قرار گرفتن در ساحل اقیانوس اطلس شمالی، موقعیت جغرافیایی شاخصی دارد و در این میان، جایگاه بندر «مونروویا» (پایتخت لیبریا) نسبت به سایر شهرهای این کشور ممتاز است. انتخابات سال گذشته میلادی، اولین دور انتخابات از زمان پیروزی «چارلز تیلور» بود. تیلور، هنگامی که در سال ۱۹۹۷ به ریاست جمهوری لیبریا دست یافت، تا زمان سقوط دولتش ، فرصت برگزاری انتخابات را پیدا نکرد. به همین علت، رأی گیری های پارلمانی و ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵ لیبریا، اهمیت بسیاری داشت. در ۱۳ آگوست ،۲۰۰۵ کمیسیون انتخابات لیبریا، فهرست ۲۲ نفره ای را از نامزدهای ریاست جمهوری اعلام کرد. بی شک، شناخته شده ترین نامزد، «ژرژ وه آ» ستاره سابق فوتبال لیبریا بود. ورود او به صحنه سیاسی (که به گفته خودش برای نجات کشورش بود) با واکنش های مختلفی همراه بود. تقریباً بیشتر مردم به پاکی و صداقت او ایمان داشتند و عده ای فعالیت سیاسی او را به فال نیک گرفتند. از سوی دیگر، مخالفان وه آ به دلایل متعددی تکیه داشتند: اول آنکه، او نمی تواند با صداقت خود در کشمکش های لیبریا دوام آورد. دوم آنکه، وه آ هیچ سابقه و پیشینه سیاسی نداشت و سالهای متمادی نیز خارج از لیبریا سکونت داشت و از نزدیک با مشکلات این کشور آفریقایی آشنا نیست. سومین نکته مورد تأکید مخالفان، چنین بود که وه آ به دلیل برخورداری از رفاه مادی کامل، توان درک مردم فقیر لیبریا را ندارد و چهارمین مورد، داشتن تابعیت فرانسوی او بود. موارد سوم و چهارم، در سطحی وسیع مورد استفاده سیاستمداران رقیب وه آ قرار گرفت و با تبلیغات فراوان، سعی در کاهش محبوبیت او داشتند. سرانجام با تمام موانع، انتخابات در تاریخ معین خود، ۱۱ اکتبر ۲۰۰۵ برگزار شد و ژرژ وه آ با ۲۸ درصد آرا، رتبه نخست و خانم «الن جانسون سرلیف» با حدود ۲۰ درصد آرا، رتبه دوم را به دست آوردند؛ اما به دلیل آنکه نفر اول نتوانست اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص دهد، انتخابات به دور دوم کشیده شد. در این مرحله که در تاریخ ۸ نوامبر برگزار شد، خانم سرلیف توانست با کسب بیش از ۵۹ درصد آرا، به عنوان رئیس جمهوری لیبریا برگزیده شود. پس از اعلام نتایج، وه آ به شدت معترض شد و اعلام کرد: «تقلب شده است». هواداران او به خیابانها ریختند و آرامش «نسبی» لیبریا را برهم زدند. رقیب وه آ، سرلیف در پاسخ به او اظهار داشت: او (وه آ) فقط نمی خواهد یک زن، رئیس جمهور شود. پس از آنکه ناظران بین المللی از جمله سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و جامعه اقتصادی دولت های غرب آفریقا، انتخابات را سالم اعلام کردند، وه آ (با اکراه) از طرفدارانش خواست نتایج را بپذیرند و از تظاهرات دست بردارند. به این ترتیب، قاره آفریقا نخستین رئیس جمهوری زن منتخب خود را مشاهده کرد. ●راه حل خانم رئيس جمهور براي رفع مشکلات اقتصادی : ۸۰ درصد از جمعیت لیبریا زیر خط فقر زندگی می کنند و آمار ۸۵ درصد بیکاری، اقتصاد این کشور را فلج کرده است. از سوی دیگر، حدود ۳ میلیارد دلار بدهی خارجی لیبریا، بر مشکلات دولت جدید افزوده است. در حالی که زیربناهای اقتصادی مانند کارخانه ها و صنایع بزرگ و کوچک، به دلیل جنگ های داخلی دراز مدت، از بین رفته است، احیای اقتصاد و صنایع لیبریا بسیار دشوار به نظر می رسد. به همین علت، مردم لیبریا، الن سرلیف را برگزیدند؛ زیرا او سابقه مسؤولیت در وزارت اقتصاد این کشور را دارد و با تمام موانع آشناست. نقطه امید رئیس جمهور جدید، تسلط بر منابع طبیعی لیبریا مانند چوب، الماس و بسیاری چیزهای دیگر است تا با صادرات آنها، تجارت این کشور را دوباره زنده کند. زنان آفريقايي

سودانی ها به مناسبت پیروزی عمر البشیر در انتخابات ریاست جمهوری اخیر،قربانی می كنند. «عمر البشیر» با كسب 6901694رای از مجموع تقریبا 10میلیون رای (‌ 68 درصد از مجموع آراء)، توانست بار دیگر در مقام ریاست جمهوری سودان باقی بماند. اكنون پس از فراغت از مساله انتخابات، مهمترین دغدغه های وی در دوره آتی فعالیتش، مساله همه پرسی جدایی جنوب سودان و برقراری صلح و آرامش در دارفور است. همه پرسی جنوب، قرار است دی ماه امسال برگزار شود كه نه تنها سودان بلكه كل قاره آفریقا از پیامدهای آن تاثیر خواهد پذیرفت. قاره اسرار

ايوكابامباي در سال 1995 پس از فوت پدرش از سن سه سالگي به پادشاهي رسيد و از آن موقع بر سرزمين يك ميليون نفري تورو حكومت می کند. پادشاهی تورو یکی از شش پادشاهی های عمده کشور اوگاندا است که رییس جمهوری سابق این کشور "ميلتون اوبوته" در سال 1966 آنها را برانداخت و "يوويري موسيويني " ،رئيس جمهور فعلي اوگاندا در دهه نود آنها را بازگرداند به این شرط که در امور سیاسی منطقه دخالت چندانی نداشته باشند و تنها به کارهای فرهنگی بپردازند. مهم ترین این پادشاهی هاُ پادشاهی بوگاندا است که به وی "کاباکا" گفته می شود. ناگفته نماند که این پادشاهی ها در میان مردم این کشور بسیار محبوب و مورد احترامند. این هم مجموعه چند تا از عکس های این آقای پادشاه! ادامه در آفريقاي جديد

معرفی برخی میوه های آفریقایی: ۱- اسم این میوه مانگوستان هست.(این میوه به مدت بیست روز در شهر ها هست. در داخل این میوه ۱ تا ۲ هسته وجود دارد.) ادامه مطلب : فائزه طالب پور

تاریخچه حمام های ایرانی در قاره آفریقا به ضمیمه تحقیقي بر حضور معاصر ایرانیان در تانزانیا و زنگبار بررسی های میدانی انجام شده درکشورهای آفریقایی بخصوص کشورها و جزایرشرق آفریقا نشان می دهد که ایرانیان در قرن نوزده میلادی اقدام به برپایی بیش از 8 حمام با معماری ایرانی نموده اند که بخش عمده ای از این آثار درجزیره تاریخی زنگبار در جمهوری متحده تانزانیا قرار دارد. از میان این بناهای تاریخی حمام موسوم به "حمامنی"( بمعنای محل حمام در زبان سواحیلی ) که درمرکز اصلی شهر سنگی زنگبار قرار دارد ودر سال 1979 میلادی توسط وزارت فرهنگ دولت انقلابی زنگبار به عنوان آثار تاریخی ؛ثبت ،بازسازی در معرض دید گردشگران خارجی قرار گرفته است. این بنای تاریخی در حدود سال 1920 میلادی توسط معماریا تاجری ایرانی بنام حاج غلامحسین شده است و توسط سلطان برغاش حاکم وقت زنگباربا کارکرد عمومی و هزینه در اختیارمردم زنگبار قرار داده شده است و بمرور زمان شامل قانون وقف در این کشورگردید. ازنکات قابل توجه همجواری بنای حمامنی با مسجد مرکزی شیعیان موسوم به مسجد" ثقه الاسلام" می باشد که نشان می دهد برپایی این مسجد در کنار مسجد از توجه ایرانیان و شبعیان به پاکی و طهارت حکایت دارد و مبلغین و روحانیون ایرانی تبار که بعنوان مرجع شیعیان اثنی عشری درحدود 150 سال در این منطقه زندگی کرده اند؛ تبلیغ اسلام راستین را با شعار نظافت و پاکی برای دعوت مردم محلی مد نظر قرارداشتند. درمصاحبه با ساکنان زنگبارِ برخی از شیعیان اثنی عشری آنان عنوان داشتند که ایرانیان و مبلغین روحانی ایرانی تبار از ۳۵۰ سال پیش به کشور زنگبار رفت و آمد داشته اند و همین نفوذ معنوی باعث گردیده تا سلطان زنگبار و نماینده استعمار بریتانیا در شرق آفریقا دو روز ۲۱ رمضان ضربت خوردن علی (ع) و روز عاشورا را دراین کشورسنی مذهب را تعطیل رسمی اعلام نمایند. بررسی اولیه نشان می دهد که حاجی غلامحسین از تجار با سابقه ایرانی بوده است که با توجه به حضور برخی از نظامیان و شاهزادگان ایرانی در جزیره زنگبار با سفر به زنگبار و آوردن معماران ایرانی نقش بسزایی در برپایی حمام های ایرانی داشته است و نام وی نیز بر روی کتیبه موجود در سر درب این حمام ثبت شده است. ساختار این حمام های ساخته شده بصورت مشابه و یکسان بوده است و از برخی از این حمام ها بصورت خصوصی برای خاندان سلطنتی عمان که زنگبار را پایتخت سلطنت خود انتخاب کرده بودند؛استفاده می شده ویکی از این حمام ها در منطقه حکومتی موسوم به "فروزانی" درمجاورت کاخ سلطان زنگبار و مقر کنونی حزب حاکم این کشور قرار دارد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که فرهنگ استفاده از حمام با توجه به حضور ایرانیان در میان مردم زنگباررونق پیدا کرده است و در حافظه شفاهی مردم و سالمندان زنگباری ازاین حمام ها برای استحمام درمناسبتهای مهم همچون عید نوروز ،جشن های عروسی و مسابقات ورزشی استفاده می شده است و حتی در ساعاتی خاص به بانوان اختصاص داشته است. بنا بر اسناد موجود حمام سلطنتی فروزانی به شاهزاده ایرانی شهرزاده دختربزرگ شاه ایران محمد شاه قاجار تعلق داشته است ،که در حدود 170 سال پیش به عقد سلطان زنگبار؛ سعید بن سلطان درآمده بود و برای چندین سال دراین جزیره اقامت داشته است. دیگر حمام ایرانی در حومه جزیره زنگبار در منطقه "کیدچی" قرار دارد که به حمام کیدچی مشهور می باشد و این حمام دارای معماری ایرانی و منقش به اشعار حک شده به زبان فارسی و اشعار سعدی می باشد که آیه مبارکه "نصرمن الله و فتح قریب " در این مکان با رسم الخط فارسی منقش شده است. با توجه به حضورتاریخی ایرانیان و شیعان درجزایر شرق آفریقا متاسفانه با حضور استعمار انگلیس و دیگر کشورهای استعمارگر غربی درتاریخ سیاسی زنگبار و تحت الحمایه قرار داشتن این کشور تا 1964 میلادی واز طرف دیگر حضور اعراب ؛دست پنهانی برای تخریب و محو آثار تمدن ایرانیان و شیعیان درمناطق مختلف جزایر شرق آفریقا بچشم می خورد که با این وجود هنوز مساجد ،قبرستان ها ؛ حسینیه های متعلق یه شیعیان درسرتاسر این کشورها بچشم می خورد و تاریخ هزار ساله کشورمان را بدون متولی به رخ گرداشگران و محققان می کشاند. تحقیقات میدانی اینجانب درجزیره زنگبار درسال 2008 میلادی نشان داد که بخشی مهمی ازاماکن و بناهای متعلق به شیعیان و ایرانیان درسالهای 60 میلادی به بهانه عقاید کمونیستی حکام وقت زنگبار و روحیه انقلاب نمایانه تخریب شده است که قبور مبلغین ایرانی از جمله آیت الله مروج و خاندانش تخریب وبا خاک یکسان شده است و مدارس دینی و حسینیه های شیعی مورد مصادره و چپاول دولتمردان وقت قرار گرفته است . در تاریخ شفاهی مردم و سالمندان زنگباری از سرداری ایرانی بنام خان یا کلبعلی خان نام برده می شود که در ثبیت مذهب تشیع در زنگبارامروزی سهم بسزایی داشته است و وی که ازسپاهیان ایران بوده است بعد ازحضور در ارتش عمان با خاندان سلطان وقت عمان به زنگبارنقل پایتخت می کند و بعنوان سپ سالارسلاطین عمانی به خدمت مشغول می شود و درکسترش اسلام مبارزه با اجانب شجاعتهایی را از خود به جای گذارده است وبا برخورداری از اقتدارمعنوی و حکومتی در مسجد ثقه السلام زنگبار و منابر برخی مساجد گفتن "اشهد ان علیا ولی الله " را مجازو مرسوم می کند و با حفر چندین چاه آبیاری درکشاورزی و رونق اقتصادی بومیان آفریقایی و زنج تبارهمت گذاشت است و به پاس خدمات ارزنده وی محله موسوم به "عجمو"(فارس) درزنگبار کما کان وجود دارد و مردم به نیکی از وی یاد می کنند. ازنقاط شوم برجای مانده درحافظه تاریخی معاصر مردم زنگبارنقشه ازدواج اجباری دختران خانوادهای ایرانی بخصوص خاندان وابسته مرعشی شوشتری با دولتمردان و اعضاء کابینه انقلابی وقت زنگبار در سالهای 1964 و1965 میلادی بوده است که باعث گردید تا ایرانیان و مبلغین مهاجراز این کشوربه دیگر مناطق و دوبی مهاجرت و حتی فرار نمایند و جالب اینکه دست ناپاک اجانب بر ناموس ایرانیان مسلط نشدند و ایرانیان با فراهم کردن زمینه فرار مخفیانه تعدادی از زنان و دختران ایرانی از جزیره زنگبار،غیرت دینی خود را نشان دادند و تعدادی از مردان آنها به زندان افکنده شدند. بررسی های امروزی نشان می دهد سیاستهای ضد دینی "ژولیوس نایرره "پدرمسیحیت نوین و بنیانگذاراستقلال تانزانیا که در دوران حیات سیاسی خود بازیچه دو ابرقدرت شرق و غرب بوده است در اخراج ایرانیان و مهاجرت شیعیان نقش مهمی داشته است که با مرگ وی و روی کار آمدن علی حسن موینی رییس جمهور تانزانیا و زنگبار این محدویتها مورد تجدید نظر قرار گرفت. با وجود محدودیتهای مذهبی و مصادره اموال و اماکن ایرانیان و شیعیان در زنگبار که درسالهای حکومت پهلوی و دهه پنجاه شمسی صورت گرفته است ؛متاسفانه رژیم طاغوت دراحیای حقوق ایرانیان و مسلمانان هیچ واکنشی از خود نشان نداد و همین باعث شد تا اتباع ایرانی با پذیرفتن تابعیت بومی و انصراف ازهویت ایرانی در این کشورنوعی "اقامت اجباری" نمایند و با پیروزی انقلاب اسلامی مجددا روابط دو کشور وارد مرحله نوین و سازنده ای گردید که هم اکنون دهها خانواده ایرانی در تانزانیا و زنگبارزندگی می نمایند و جمهوری اسلامی طرح های مختلف سازندگی و آموزشی را درسی سال اخیردراین کشوراجرا کرده است. امروزنیز در فرهنگ سواحیلی زبانان که گستره جمعیتی اصلی را درکشورهای شرق و جنوب آفریقا تشکیل می دهد دهها کلمه و اصطلاح فارسی در زبان محاوره ای و عامیانه مردم بومی همچون " وزیر ؛ دیوان ؛ چلو؛رنگ و غیره وجود دارد که نشان از تاثیرگذاری فرهنگی بر این مناطق آفریقایی می باشد. نويسنده و محقق :ياسر كنعاني

آفران شهری در 50 كیلومتری شهر فاس و در شرق مراكش است. این شهر به دلیل آب و هوای مناسب و چهار فصل، در دوران استعمار فرانسه به عنوان پایتخت استعمار فرانسه در مراكش انتخاب شده بود. آنچه این منطقه را از دیگر مناطق آفریقایی متمایز كرده، بارش برف در این منطقه است بگونه ای كه برخی با نام " سوئیس مراكش " یا " الجوهرة " از ان یاد می كنند. آفران در زبان آمازیغی ( زبان ساكنان اصلی منطقه شمال آفریقا كه عمدتاً از قبایل بربر می باشند و پس از ورود اسلام به این مناطق به دین اسلام گرویدند ) به معنای مجموعه غارهای یك ناحیه می باشد. بدیهی است كه علت نامگذاری این شهر به این نام، ریشه در وجود غارهای زیاد در منطقه دارد. در زمان قدیم این شهر با نام " اورتی " در میان مردم بومی منطقه شهرت داشت. " اورتی " در حقیقت به معنی باغ و بستان بود و نشان از طبیعت سر سبز و خوش آب و هوای این منطقه است. از دیگر ویژگی های شهر آفران، نوع معماری متمایز است كه غالبا از الگوهای اروپایی نسخه برداری شده است. نمایی از شهرسازی شهر آفران ( 1 ) نمایی از شهرسازی شهر آفران ( 2 ) در این زمینه باید اشاره كرد كه مراكش گرچه دارای دین رسمی اسلام ( مذهب مالكی ) هستند، اما به دلیل سابقه استعماری و نزدیكی بسیار به كشورهای اروپایی همچون اسپانیا و فرانسه، تاثیرات فراوانی را از فرهنگ اروپایی گرفته و همین عامل باعث تضعیف ظواهر اسلامی در این كشور شده است. وبلاگ ماركوپلو آفران : ضمن تشكر از وبلاگ زيباي ماركوپلو به استحضار خوانندگان محترم مي رسانيم نام موسسه آفران هيچ سنخيتي با شهر آفران نداشته و همانطور كه مي دانيد كلمه آفران ازسه حرف اول آفريقا و سه حرف آخر ايران و با كلمه مشترك ((ر)) در هر كدام اخذ شده كه بدنبال تقويت پيوند آفريقا و ايران مي باشد .

وزیر امور خارجه ایالات متحده خانم هیلاری كلینتون سفر ده روزه خود را به قاره افریقا در تاریخ 23 شهریور ماه سال 87 به پایان رساند. ایشان از كشور های كنیا ، افریقای جنوبی ، آنگولا ، كنگو ، نیجریه و لیبریا در این سفر بازدید نمودند. این مطلب بسیار پر اهمیت می باشد كه رئیس جمهور امریكا در ماه جولای سال 2009 قبل از این سفر از كشور دیگر این قاره غنا بازدید نمود. دیدار اوباما از غنا یك ماه پس از دیداری بود كه رئیس جمهور روسیه از چهار كشور آفریقایی مصر ، نامیبیا ، نیجریه و آنگولا داشت. رئیس جمهور چین هوجین تائو نیز در زمستان سال 2009 دیداری از چند كشور آفریقایی داشت. چرا وزیر امور خارجه آمریكا سفری به مدت 10 روز از قاره سیاه داشت ؟ سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده در سخنانی اظهار داشت كه سفر هیلاری كلینتون به منظور بسط روابط با كشور های آفریقایی و حل موضوعات مناقشه بر انگیز در این قاره می باشد. بیانیه وزارت امور خارجه آمریكا نیز در برگیرنده نكاتی بود كه پیش از این در سخنان باراك اوباما هنگامی كه زمامداری ایالات متحده را در دست گرفت دیده می شود. چهار هدف امریكا از رابطه با افریقا در موارد زیر خلاصه می گردد : مسایل امنیتی ، توسعه دموكراسی ، توسعه بازار های اقتصادی و مبارزه با بیماری های واگیر دار از قبیل ایدز در این قاره. بر خلاف ظاهر این بیانیه كه به صورت فقط شفاهی اظهار گردیده است. ایالت متحده امریكا به طور قطع منافع اقتصادی بسیار زیادی در كشورهایی كه خانم كلینتون از آنها بازدید نمود دارد. آمریكا بزرگترین مشتری نفت قاره آفریقا می باشد ، در جایی كه نیجریه و آنگولا بزرگترین صادر كنندگان نفت قاره آفریقا می باشند. جمهوری دموكراتیك كنگو بزرگترین منابع تانتالیوم را دارد فلزی كه به صورت گسترده در صنایع الكترونیك استفاده می شود. كشور چین دومین خریدار نفت از قاره آفریقا می باشد. حجم مبادلات تجاری مابین چین و قاره آفریقا در سال 2008 میلادی از 100 میلیار دلار تجاوز نمود. این مطلب قابل مشاهده است كه قاره آفریقا به میدان منازعه پكن و واشنگتن تبدیل گردیده است. چین همچنین اظهار علاقه جهت ورود به بازار هایی نموده كه پیش از این در اختیار آمریكا بوده است. سیاستمداران امریكا بر این باورند كه رشد چین در قاره آفریقا پیامد های منفی بر روی منافع امریكا بر جای خواهد گذاشت. ادامه مطلب از وبلاگ كسايي

نام «دماغه اميدنيك» همواره با يادآوري ماجراجويي‌هاي دريانوردان در قرون گذشته همراه بوده است. اين دماغه براي دريانوردان خسته و بيمار كه از مناطق و قاره‌هاي دور، به اين منطقه زيبا مي‌رسيدند، پيام‌آور آرامش و سلامتي بوده است. ديدن اين منطقه و جاذبه‌هاي آن بيشتر از اين‌رو قابل تامل است كه بدانيم آفريقايي‌ها براي اداره و مديريت پارك‌هاي ملي و در مجموع اكوتوريسم چه پيشرفت قابل ملاحظه‌اي داشته‌اند. متأسفانه در كشور ما و در فاصله سال‌هاي اخير، سخن از طبيعت‌گردي و اكوتوريسم، بسيارگفته شده و سازمان ميراث‌فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري نيز در اين زمينه، حرف‌هاي بسياري زده است. اما موضوع، دقيقا به اين نقطه باز مي‌گردد كه هر‌بار اين سازمان، منطقه‌اي طبيعي و قابل توجه را به‌عنوان منطقه نمونه گردشگري تعيين و براي توسعه و رونق گردشگري معرفي كرد اوضاع طبيعت در آن به هم ريخت و محيط‌زيست در آنجا به شدت در معرض خطر قرار گرفت. با اين اوصاف آخر آفريقا را بايد با اين نگاه خواند كه بر خلاف تصور ما درباره كشورهاي آفريقايي آنها چقدر قدرشناس طبيعت و موقعيت جغرافيايي خود هستند و قواعد اكوتوريسم را به اجرا مي‌گذارند. دماغه اميد نيك، انتهاي آفريقا نام قاره آفريقا، با نام مناطق طبيعي و پارك‌هاي ملي مهم و همچنين نام برخي حيوانات نام آشنا مانند زرافه، زبرا (گورخر آفريقايي) و شيرآفريقايي عجين شده و از نظر اكوتوريسم (طبيعت‌گردي) حائز اهميت فراواني است. در جنوبي‌ترين قسمت قاره آفريقا، كشور زيباي آفريقاي جنوبي واقع شده و يكي از مناطق ارزشمند در آفريقاي جنوبي، «دماغه اميدنيك» است. در بررسي نقشه جغرافيا، قاره آفريقا در انتهاي جنوبي خود منطقه كم عرضي را تشكيل مي‌دهد كه به شكل يك شبه‌جزيره از شهر كيپ تاون آغاز شده و تا دماغه اميد نيك در انتهاي خود، امتداد دارد و پارك ملي تيبل مانتين نيز در همين محدوده قرار دارد. با اين وصف، به تعبيري، دماغه اميدنيك را كه درجنوبي‌ترين قسمت كشور آفريقاي جنوبي قرار گرفته مي‌توان آخر قاره آفريقا قلمداد كرد. دماغه اميدنيك و پارك ملي تيبل مانتين، جاذبه‌هاي طبيعي بي‌شماري را در خود جاي داده و همواره طبيعت‌گردان بسياري را از اقصي‌نقاط جهان به‌خود جذب مي‌كنند. هر نقطه از اين منطقه، يك چشم‌انداز زيبا، براي گرفتن يك عكس ماندگار به شمار مي‌رود. چشم‌اندازهاي ماندگار در محل تلاقي 2 اقيانوس اين دماغه محل تلاقي اقيانوس هند (از سمت شرق) و اقيانوس اطلس (از سمت غرب) است و يكي از نادرترين ويژگي‌هاي اين منطقه، مشاهده همزمان منظره 2 اقيانوس از دماغه اميدنيك است. هنگام ايستادن بر بلندي مشرف بر اين دماغه و تماشاي 2 اقيانوس، مي‌توان محل اتصال اين اقيانوس‌ها را به شكل يك خط فرضي، كه به واسطه پيشروي دماغه اميدنيك در آب به وجود آمده، مشاهده كرد. فانوس دريايي معروف دماغه اميدنيك نيز از ديدني‌هاي جالب به شمار مي‌رود. اين فانوس در نقطه انتهايي شبه جزيره قرار دارد و چشم‌اندازهاي زيبايي از 2اقيانوس و خليج فالزبي را در شمال‌شرقي به نمايش مي‌گذارد. در پايين دست فانوس دريايي، آنجا كه اقيانوس اطلس و اقيانوس هند به يكديگر پهلو مي‌زنند، دوربين‌ها بي‌وقفه به كار مي‌افتند و اگر دوربين ديجيتال ابداع نشده بود، شايد هزينه عكس و فيلم از اين منطقه مي‌توانست از اقلام اصلي هزينه سفر ما محسوب شود. چشم‌اندازهاي بسيار زيباي جنگل در مناطق شمالي دماغه اميد نيك (در پارك ملي تيبل مانتين) و همچنين كوهستان و مراتع غني با درختچه‌هاي كوتاه، همراه با آبي بيكران اقيانوس، تلفيقي از رنگ‌هاي‌تند و حيات‌بخش طبيعت را در اين مناطق به معرض نمايش مي‌گذارند. حيات وحش اين منطقه نيز به جهت طبيعت بكر و پوشش گياهي مناسب آن از تنوع زيادي برخوردار است. بابون‌ها (از گروه ميمون‌ها) به وفور در سطح منطقه حتي در مسير جاده‌ها و سواحل اقيانوس مشاهده مي‌شوند. اين جانوران معمولاً با گردشگران نيز رابطه بدي ندارند و حتي از خودروي گردشگراني كه براي گرفتن عكس پياده مي‌شوند نيز براي نشستن و ژست گرفتن استفاده مي‌كنند. ضمناً اين منطقه زيستگاه حيات وحش جانوري منحصر به فرد از جمله زبرا (گورخر آفريقايي) و آنتالوپ‌است. پارك ملي تيبل مانتين كه گستره وسيعي را شامل مي‌شود، چشم‌اندازهاي زياد ديگري را در شمال دماغه اميد نيك شامل مي‌شود كه از آن ميان، مي‌توان به حضور وال‌ها در سواحل شرقي اين پارك در ماه سپتامبر (در خليج فالزبي در حاشيه اقيانوس هند) و همچنين زيستگاه طبيعي پنگوئن‌ها اشاره كرد كه بسيار جالب توجه است. زيستگاه پنگوئن در آفريقا با توجه به شهرت «پنگوئن امپراتور» كه بزرگترين نوع از انواع پنگوئن‌ها به شمار مي‌رود و در قطب‌جنوب زندگي مي‌كند، شايد بسياري از ما پنگوئن‌ها را مختص قطب جنوب بدانيم و از اينكه گونه‌اي از پنگوئن‌ها در سواحل صخره‌اي كشور آفريقاي جنوبي (در سواحل اقيانوس هند) زندگي مي‌كنند، بي‌خبر باشيم. پنگوئن‌هاي پارك ملي تيبل مانتين يكي از 4 گــونه پنگــوئن شناخته شده در جهان است كه به «‌پنگوئن آفريقايي» مشهور است. زيستگاه اين پنگوئن‌ها در نزديكي شهر «‌سيمونز تاون‌» در صخره‌هاي برآمده در نزديكي سواحل اقيانوس هند مشاهده مي‌شود. اندازه اين‌گونه از پنگوئن‌ها بسيار كوچكتر از ساير گونه‌ها بوده و قد آنها حداكثر 30تا 40سانتي‌‌متر است. وجود يك مركز بازديدكنندگان شامل فروشگاه و سالن نمايش‌فيلم، تريل‌هاي چوبي (مسيرهاي پياده روي) و طراحي زيباي فضاي طبيعي در ساحل اقيانوس هند، از جاذبه‌هاي اين منطقه است كه در كنار سايت بازديد از پنگوئن‌ها براي توريست‌ها فراهم شده است. بازديد از جزيره فك‌هاي دريايي سطح جزيره فك‌هاي دريايي تقريباً به‌طور كامل توسط فك‌هاي در حال استراحت، پوشيده شده بود و با مشاهده فك‌ها در سواحل جزيره و هنگام شنا و جست و خيز در اطراف كشتي، دريافتيم كه اين جانوران برخلاف اينكه در خشكي، سرعت كمي دارند، در محيط آب، بسيار شناگران فعال و قابلي هستند. جزيره فك‌ها در نزديكي سواحل غربي پارك ملي تيبل مانتين و در شمال غربي دماغه اميد نيك قرار گرفته است. دسترسي به اين جزيره از طريق خليج «هوت بي» درساحل اقيانوس اطلس، ميسر مي‌شود. در اين خليج، هنگام حركت به سمت اين جزيره و همچنين در بازگشت از آن، علاوه بر امكان خريد از بازار صنايع‌دستي، حضور افرادي كه با ساز و آواز به استقبال و بدرقه توريست‌ها مي‌پردازند نيز بسيار ديدني است. مشاركت سازمان‌هاي دولتي در اداره پارك‌هاي ملي نحوه مديريت و تامين مالي هزينه‌هاي پارك ملي تيبل مانتين بسيار جالب توجه است. در مديريت اين پارك كه تحت‌نظر اداره پارك‌هاي ملي آفريقاي جنوبي مديريت مي‌شود، علاوه بر جلب مشاركت مردمي، از مشاركت ادارات و سازمان‌هاي دولتي مرتبط نيز به خوبي بهره گرفته شده است. مشاركت مالي سازمان‌هاي شهري، مانند شهرداري كيپ تاون در برنامه‌هاي اجرايي پارك تيبل‌مانتين در اين ارتباط، قابل ذكر است. به عبارت ديگر، درصورت عملكرد بهينه اين پارك ملي منافع بيشتري در سطح منطقه حاصل مي‌شود كه منجر به توسعه منطقه و شهرهاي پيرامون آن مي‌شود. بنابراين، برخي سازمان‌ها كه از رهگذر جلب گردشگر منافعي كسب مي‌كنند، از حاميان مالي مهم براي اداره و انجام اقدامات اجرايي در پارك ملي به شمار مي‌روند. پرويز شاكري براي مشاهده منبع اصلي بر روي آدرس كليك كنيد

اين روزها سفر به قاره آفريقا و گردشگري در مناطق طبيعي آن تقاضايي مطرح در شركت‌هاي خدمات مسافرتي شده است، به‌گونه‌اي كه احساس مي‌كني سفر به اين ديار مد شده است. اما گويي تورگردانان و خدمات‌دهندگان مقصدي جديد راه‌انداخته‌اند.در اين شرايط بهتر است قبل از آنكه آژانس‌هاي مسافرتي به شما بگويند به كدام كشور برويد خودتان نگاهي به وضعيت و جغرافياي كشورهاي آفريقايي بيندازيد. كشورهاي آفريقايي عمدتا مناطق بكرطبيعي بسياري دارند؛ به همين دليل سفر به آفريقا به نوعي يك طبيعت‌گردي بكر محسوب مي‌شود . به‌نظر مي‌رسد تجربه گردشگري در طبيعت آفريقا بتواند به ما نيز در راه‌اندازي طبيعت‌گردي درست و به معناي واقعي آن كمك كند. شكوه قاره آفريقا در منظره و چشم‌اندازه‌هاي بسيار زيبا و حيرت‌انگيز، حيات‌وحش شگفت‌آور و فرهنگ‌هاي انساني متفاوت آن است. در قاره آفريقا 50 كشور وجود دارد و بيش از800 ميليون نفر در اين قاره زندگي مي‌كنند. قاره آفريقا از نظر وسعت، دومين قاره بزرگ جهان پس از قاره آسياست. اقيانوس‌ها و درياچه‌هايي كه دورتادور قاره آفريقا را در بر گرفته‌اند‌ موجب شده‌اند كه اين قاره سواحلي طولاني داشته باشد. اين سواحل در كناره‌هاي اقيانوس اطلس، اقيانوس هند، درياي مديترانه و درياي سرخ امتداد يافته‌اند. در شمال قاره آفريقا بيابان «ساهارا» يا «صحراي بزرگ» قرار دارد. صحراي بزرگ وسيع‌ترين بيابان جهان است و تقريبا تمام بخش شمالي قاره آفريقا را در بر گرفته است. 2 صحراي مهم ديگر هم در بخش جنوب‌غربي قاره آفريقا وجود دارند كه نام‌هاي آنها «كالاهاري» و«ناميبي» است. 2 رود مهم و اصلي كه در قاره آفريقا جاري هستند رود نيل و رود كنگو هستند. رود نيل طولاني‌ترين رود جهان است. در بخش انتهايي اين رود و در جنوب آن درياچه ويكتوريا قرار دارد كه بزرگ‌ترين درياچه قاره آفريقاست. در نزديكي درياچه ويكتوريا و در سمت جنوب شرقي اين درياچه كوه «كليمانجارو» قرار دارد كه بلندترين منطقه قاره آفريقاست. همچنين يكي از مهم‌ترين آبشارهاي جهان به نام «آبشار ويكتوريا» هم در قاره آفريقا قرار دارد. حيات وحش قاره آفريقا در جهان معروف است. حيوانات اين قاره فيل، كرگدن، اسب‌آبي، شير و ببر هستند. همچنين حيوانات ديگري مانند آهو، غزال، زرافه، ميمون، گوريل، كفتار، شامپانزه نيز در اين قاره وجود دارند. بيشتر اين حيوانات در علفزارهاي باز و وسيع اين قاره و جنگل‌هاي حاره‌اي و باراني آن زيست مي‌كنند. مردم قاره آفريقا از صدها قوم و گروه مختلف هستند و هر گروه زبان، سنت، مذهب، هنر و تاريخ ويژه خود را دارند. قاره آفريقا در دوران تاريخ سياسي خود، مقر سلطنت مصري‌ها، پادشاهان آفريقايي، مستعمره‌ اروپايي‌ها و كشورهاي مستقل بوده است. كشورهاي آفريقايي: كنگو 25هزار سال قبل، مردماني در قاره آفريقا به جنگل‌هاي واقع در حوزه رود كنگو آمدند و زندگي خود را در اين منطقه آغاز كردند. رود كنگو در نيمه غربي قاره آفريقا جاري است. مردم اين منطقه از جنگل، چوب فراهم مي‌كردند و براي غذا هم از ريشه‌هاي خوراكي گياهان استفاده مي‌كردند. رود كنگو يكي از پهن‌ترين رود‌هاي جهان است؛ فقط رود آمازون واقع در آمريكاي‌جنوبي است كه نسبت به رود كنگو در مناطق وسيع‌تري جاري است. امروزه حوزه رود كنگو شامل 2كشور مي‌شود كه هر يك از آنها در دو طرف رود كنگو قرار دارند. نام هر دوي اين كشورها، كنگو است. گاهي براي تشخيص آنها از يكديگر از نام شهرهايي كه پايتخت اين دو كشور است، استفاده مي‌كنند. پايتخت يكي از آنها برازاويل و پايتخت ديگري كينشازا است. كنگو (برازاويل) به‌طور رسمي با نام جمهوري كنگو و كنگو (كينشازا) به‌طور رسمي جمهوري دمكراتيك كنگو ناميده مي‌شوند. نام منطقه كنگو از كلمه «باكنگو» گرفته شده كه نام يكي از گروه‌هاي اصلي است كه در اين منطقه زندگي مي‌كنند. اين مردم از چندين قرن پيش، در اين منطقه زندگي مي‌كرده‌اند؛ از هنگامي كه كنگو مقر حكومت پادشاهان مختلف بوده است. در سال‌1483 ميلادي (قرن پنجم) هنگامي كه پادشاهي كنگو در اين كشور حكومت مي‌كرد، پرتغالي‌ها به كنگو آمدند. ابتدا پرتغالي‌هاي تازه وارد، با مردم اين حكومت رفتاري دوستانه داشتند تا اينكه بالاخره در سده 1530(قرن ششم) پرتغالي‌ها مردم « باكنگو» را به‌عنوان برده به خارج از كشور مي‌فرستادند. در اواخر سال‌هاي‌1800 ميلادي (‌قرن نوزدهم) ديگر كشورهاي اروپايي نيز به منطقه كنگو علاقه‌مند شدند. آنها متوجه شدند كه مي‌توانند از اين رود با ارزش به‌عنوان مسيري براي تجارت و دادوستد ميان كشورهاي واقع در غرب آفريقا و كشورهاي بخش داخلي اين قاره استفاده كنند. مردم منطقه كنگو در سال‌1960 ميلادي بالاخره توانستند استقلال خود را به‌دست آورند. با اينكه هر دو كشور كنگو آزادي خود را به‌دست آوردند ولي با مشكلات زيادي روبه‌رو شدند و دوره‌هاي سخت و خشن جنگ‌هاي داخلي براي كسب قدرت را تجربه كردند. بيشتر مردمان ساكن كشورهاي كنگو روستانشين هستند و تقريبا بيش از دو‌سوم اين مردم در روستاها زندگي فقيرانه‌اي دارند. گينه گينه كشوري است كه در غرب قاره آفريقا و در كناره اقيانوس اطلس قرار دارد. پايتخت اين كشور شهر«كاناكري» است كه بندر بسيار مهم اين كشور است. كشتي‌ها به اين بندر مي‌آيند و مواد معدني و كالاهاي ديگري را بار مي‌زنند و به بازارهاي سراسر جهان حمل مي‌كنند. كشور گينه به 4منطقه اصلي تقسيم مي‌شود: يك منطقه دشت‌هاي هموار واقع در امتداد ساحل هستند و ديگري منطقه شمال گينه است كه شامل علفزارهاي وسيع استوايي است كه « ساوانا‌» نام دارند. در اين علفزارهاي استوايي و در فصل باران‌هاي شديد، علف‌هايي مي‌رويند كه ارتفاع آنها به 3‌متر مي‌رسد. در ميان «‌ساوانا» يا علفزار‌هاي شمال گينه درخت‌هايي به‌صورت پراكنده در لا‌به‌لاي علف‌ها رشد مي‌كنند. در شرق گينه و درست در كنار دشت هموار، ناگهان رشته كوه‌هاي «‌فوتا جالان» سر بر افراشته‌اند. كوه‌هاي فوتا جالان سرچشمه 3رود اصلي جاري در منطقه غرب قاره آفريقا هستند. اين كوه‌ها منبع رودهاي نيجر، گامبيا و رودخانه‌هاي سنگال هستند كه جريان اين رودها از كشور گينه و از كوه‌هاي فوتا جالان آغاز مي‌شود. جنوب شرقي گينه منطقه‌اي تپه‌اي است كه اين تپه‌ها پوشيده از جنگل‌هاي انبوه هستند و در اين جنگل‌ها درختاني با چوب‌هاي بسيار باارزش رشد كرده‌اند؛ مانند درختان ساج، ماهون و آبنوس. ولي بسياري از اين جنگل‌ها به‌تدريج به علفزار‌هاي لخت تبديل مي‌شوند زيرا مردم منطقه اين درختان را به‌صورت فراوان قطع مي‌كنند تا بتوانند از زمين‌هاي هموار براي كشاورزي و تهيه مواد غذايي استفاده كنند و بيشتر مردم گينه محصولات كشاورزي و مواد‌غذايي خود را از اين طريق تامين مي‌كنند. مردم گينه برنج، آرد مانيوك، سيب‌زميني شيرين، موز، قهوه، آناناس، بادام زميني، سيب‌زميني هندي و ذرت مي‌كارند. مقدار كمي از اين محصولاتي كه در گينه كشت مي‌شوند به كشور‌هاي ديگر فروخته مي‌شوند. مردم اين كشور از گروه‌ها و اقوام مختلف هستند. بسياري از مردم منطقه كوه‌هاي فوتاجالان از اقوام «‌فولاني‌» هستند. در منطقه شمال گينه اقوام «‌ماكين» زندگي مي‌كنند و ديگر اقوام مهم و اصلي گينه اقوام، سوسو، كيسي و كيپل هستند. تا سال‌1958 كشور گينه مستعمره كشور فرانسه بود، به همين علت زبان رسمي مردم گينه، زبان فرانسه است. اما مردم اين كشور به زبان‌هاي مختلف و فراوان آفريقشايي هم صحبت مي‌كنند. ترجمه - شادي جمشيدي براي مشاهده منبع اصلي برروي آدرس كليك كنيد