ابوالهول عظیم مصر زمانی یک تپه بزرگ سنگی بوده که در کنار اهرام مصر قرار داشته است.بعد ها از آن مجسمه ای تراشیدند که شبیه به یک شیر با سر یک مرد بود.ارتفاع این مجسمه 20 متر و طول آن 73 متر است.احتمالا صورت این مجسمه شباهت به صورت پادشاهی به نام کفرن داشته چهارمین پادشاه سلسله ی مصری ها بوده است. در زمان های دور ، شیر ها در آن سوی دره ی رود نیل زندگی می کردند. از آنجا که این حیوانات زیبا و قوی بودند مجسمه سازان مجسمه هایی از آنها می تراشیدند و در قسمت در ورودی معبد ها قرار می دادند و به این ترتیب آنها را به نگهبانی می گماردند.بعد ها به جای سر شیر ، سر انسان را بر روی بدن شیر می تراشیدند. در مصر باستان ،مصری ها پادشاهان را از نسل خدای خورشید که را نامیده می شد،می دانستند.هنگامی که یک پادشاه می مرد،خودش خدای خورشید به حساب می آمد.بنا بر این،ابوالهول عظیم نشانگر پادشاهی است که خدای خورشید است و از اهرام محافظت می کند. اگر چه ابوالهول دیگری به بزرگی ابوالهول عظیم جیزه وجود ندارد،ولی پادشاهان ابوالهول هایی شبیه خود می تراشیدند.در یک مورد،یکی از ابوالهول ها را با صورت یک زن،به نام ملکه هاتشپسوت تراشیدند.این زن تخت سلطنت را ربود و بر تمام سرزمین مصر فرمان راند.این ابوالهول دارای ریشی بود که سمبل قدرت ملکه هاتشپسوت به حساب می آمد.

به سرزمین و مرکز نو نوشته های آفریقایی و ایرانی خوش آمدید.‌ در اینجا همه برای ایجاد بستر و محیطی دل انگیز در ارتباط با آفریقا و ایران تلاش می کنند و از همه مهمتر اینکه تلاششان در جهت معرفی ناشناخته های سرزمین و گستره ای بسیار زیبا و دل انگیز است. مقدمتان گل باران و حضورتان پر ثمر. شما هم اگر مایل به کار در این حوزه هستید به ایجاد محیطی مرتبط با تخصصتان و آفریقا دعوتتان می کنیم پس از همین الان وبلاگ نویسی را آغاز کنید!

تلاش آل‌سعود برای ایجاد انحراف در انقلاب‌های مردمی؛ جلاد مصر مشاور بن‌نایف شد نایف‌بن عبدالعزیز، ولیعهد جدید عربستان سعودی «عمر سلیمان» رئیس دستگاه اطلاعات رژیم حسنی مبارک، دیکتاتور مخلوع مصر را به سمت مشاور امنیتی عربستان منصوب کرد. به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی بیداری اسلامی"، در حالی ‌که عربستان‌سعودی بعد از انقلاب مصر با فتنه‌انگیزی‌های مذهبی و فرقه‌ای تلاش می‌کند انقلاب‌های منطقه بویژه مصر را از مسیر اصلی خود منحرف کند، منابع خبری گزارش دادند نایف‌بن عبدالعزیز، ولیعهد جدید عربستان سعودی «عمر سلیمان» رئیس دستگاه اطلاعات رژیم حسنی مبارک، دیکتاتور مخلوع مصر را به سمت مشاور امنیتی عربستان منصوب کرد. به گزارش پایگاه خبری الفجر، پس از ظهور عمر سلیمان در مراسم استقبال رسمی از هیات‌های حج، منابع آگاه اعلام کردند وی منصب امنیتی مهمی را در عربستان کسب خواهد کرد. این مراسم که با حضور نایف برگزار شد، حضور عمر سلیمان توجه بسیاری از حاضران و اهل رسانه را به خود جلب کرد. حضور جنجالی سلیمان، محافل سعودی را مطمئن کرد که وی به منصب مهمی که گفته می‌شود مشاور امنیت نایف بن عبدالعزیز است، انتصاب می‌شود. در همین راستا، برخی منابع اعلام كردند كه حضور سلیمان در این مراسم و انتصاب احتمالی وی به سمت مشاور امنیت ولیعهد عربستان با فشارهای این کشور بر شورایعالی نظامی مصر جهت توقف محاکمه حسنی مبارک، مرتبط می‌دانند. طبق این گزارش، هفته گذشته عمر سلیمان جهت ادای فریضه حج وارد عربستان سعودی شد و مورد استقبال رسمی مقامات عالی‌رتبه سعودی قرار گرفت. پایگاه خبری فلسطین الیوم گزارش داد مئير داگان، رئیس سابق موساد (سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی) اعلام کرد طبق ارزیابی‌های اسرائیل و بررسی تحولات سیاسی مصر، عمر سلیمان رئیس‌جمهور آتی مصر خواهد بود. داگان در ادامه مدعی شد مصری‌ها به خوبی می‌دانند که اگر اخوان‌المسلمین حکومت را به دست بگیرد بشدت آسیب خواهند دید. رئیس سابق موساد افزود: فرصت‌های پیروزی اخوان‌المسلمین در انتخابات مصر بسیار ضعیف است چرا که بسیاری از مصری‌ها خواهان پیروزی این گروه نیستند و نمی‌خواهند مصر در روابط بین‌المللی خود بویژه رابطه با اسرائیل ضرر کنند. عمر سلیمان، رئیس سابق دستگاه اطلاعاتی و امنیتی مبارک و معاون وی در آخرین روزهای حکومت مبارک طی انقلاب 25 ژانویه بود. مردم مصر به سلیمان لقب «مرد آهنین» دادند و مجامع حقوق‌بشر وی را به دلیل اقدامات ضدبشری‌اش مورد انتقاد قرار داده‌اند. ارتباط وی با آمریکا و اسرائیل بویژه موساد، سیا و همکاری با آنها معروف است.  

HTML clipboard خانواده زبان های آفریقاسیایی (Afro-Asiatic Family) حدود ۳۰۰ میلیون نفر در شمال آفریقا، سومالی، اتیوپی، اریتره و پیرامون دریاچه چاد، به این زبان سخن می گویند. این خانواده، به پنج زیرگروه زبان های «چادی»، «سامی»، «بربری» (berber)، «کوشی» (Cushitic) و «مصری» و اوموتی (Omotic) تقسیم می شود. زبان مادر این خانواده که «سامی کهن» نامیده می شود، حدود ۶۰۰۰ سال پیش، شروع به تقسیم شدن نمود. خانواده ی زبان های آفریقاسیایی ۲۵۰ زبان را دربر گرفته و به زیر خانواده های زیر تقسیم می شود: ۱) سامی: عربی، عبری (زبان رسمی اسرائیل)، امحاری (زبان رسمی اتیوپی) و زبان های باستانی چون آشوری و بابلی، آکدی، آرامی (که حضرت عیسی بدان سخن می گفت)، فینیقیه ای، و… ۲) مصری: این زبان در حال حاضر وجود ندارد. شاید چون کسانی مثل فردوسی، حافظ، سعدی، و… در مصر وجود نداشتند تا زبان ملت شان را حفظ کنند. آخرین گویش از زبان مصری که قبطی (Coptic) نام داشت در حدود قرن چهاردهم میلادی از میان رفت و اکنون مصریان به زبان عربی که زبانی سامی است سخن می گویند. ۳) بربری: این زیرخانواده با ۱۱ میلیون گویشگر، زبان توارق (Tuareg یا Tamarshak) و دیگر زبان های شمال و شمال باختری آفریقا را شامل می شود. بیشتر کسانی که به زبان های بربری سخن می گویند، عربی را نیز می دانند و حتی زبان بربری را نیز با خط عربی می نویسند. ۴) کوشی: زبان اُرومینگا (در کنیا و جنوب اتیوپی) که با خط اتیوپیایی نوشته می شود و زبان سومالی که با البفای لاتین نوشته می شود، جزو این زیرخانواده است. ۵) چادی: این زیرخانواده با یکصد زبان در آفریقای مرکزی و باختری و رایج است و حدود ۳۰ میلیون نفر بدان سخن می گویند. مهمترین زبان این زیرگروه، ”هوسایی“ است که زبان مادری ساکنان شمال نیجریه و مناطق اطراف آن است. اهمیت این زبان در این است که بسیاری از مردم نواحی مرکزی و باختری آفریقا که به زبان های دیگری سخن می گویند نیز زبان هوسایی را نیز می دانند. زبان هوسایی بطور سنتی با خط عربی نوشته می شد، اما در گذر قرن بیستم این خط به تدریج جای خود را به خط لاتین داد. ۶) اوموتی: زمانی این زیرخانواده که در فلات Omo در اتیوپی استفاده می شود را جزو زبان های کوشی می دانستند. نقشه زیر (از ویکیپدیا) پراکندگی زبان های آفریقاسیایی را نشان می دهد: خانواده زبان های نیل و صحرایی (Nilo-Saharan) ۱۸ تا ۳۰ میلیون نفری که به یکی از زبان های این خانواده سخن می گویند، در خاور صحرای بزرگ آفریقا، شمال دره نیل، اطراف دریاچه ویکتوریا، و جمهوری دموکراتیک کنگو ساکن هستند. زیرخانواده های نیل و صحرا عبارتند از: ۱) نیلوتیک (Nilotic): بزرگترین زیرخانواده نیل وصحرا است و زبان Luo (در کنیا)، ماسای (در کنیا و تانزانیا) و نوبیان (در دره نیل در بخش هایی از سودان و مصر) را شامل می شود. دیگر زبان های متعلق به این زیرخانواده در چاد، اتیوپی، اوگاندا، جمهوری دموکرات کنگو (زئیر) و جمهوری آفریقای مرکزی به طور پراکنده استفاده می شوند. ۲) سونگهای (Songhai): در کرانه ی رود نیجر در کشورهای مالی و میجر. ۳) صحرایی (Saharan): شامل زبان کانوری در نیجریه، تِدا در صحرای مرکزی و Zaghawa در چاد و سودان. ۴) مابان (Maban): در چاد. ۵) کُمان (Koman): در بخشی از مناطق مرزی میان اتیوپی و سودان. ۶) فور (Fur): در استانِ Darfur در سودان. زبان های نیل و صحرایی، همچون زبان های نیجر- کنگو، نواختی هستند. در بعضی از زبان های گروه یادشده، هم پیشوند و هم پسوند و در برخی تنها پسوند به فعل افزوده می شود، اما بر عکسِ زبان باتو (در نیجرکنگو)، همخوانی صرفی در اسم وجود ندارد. خانواده زبان های خویسان (Khoisan) خانواده ی کویسان حداکثر ۳۰ زبان را در بر می گیرد، ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر بدانها سخن می گویند و دو زیرگروه دارد: ۱) خویسانِ آفریقای جنوبی: شامل زبان های ناما و نارون (Naron) که در صحرای کالاهاری و اطراف آن در آفریقای جنوبی و نیز در نامیبیا و جنوب باختری بوتسووانا بدان ها سخن گفته می شود. ۲) خویسانِ آفریقای خاوری: شامل Sandawe و Hadza که هر دو در تانزانیا بکار می روند. زبان های این گروه، ویژگیِ دَمی دارند، یعنی click language هستند. حتی در بعضی از زبان های خویسان، تقریبا همه واژه ها با یک کلیک آغاز می شود. کلیک ها ۲ گونه اند؛ یکی آنهایی که با قرار دادن زبان روی نرم کام (قسمت پسین کام) و مکش هوا ایجاد می شود؛ و دیگری آنهایی که با قرار دادن لب ها روی هم، مکش هوا، و بازکردن ناگهانی لب ها بوجود می آید. بیشتر زبان های این خانواده، از ساختارِ ”فاعل- گزاره- مفعول“ پیروی می کنند. پايان به نقل از: http://www.donbelid.com/?cat=18

براي ديدن اطلاعات كشورهای آفریقایی به زبان های فارسی، عربی، انگلیسی، فرانسه به سايت آفران مراجعه بفرماييد. http://www.afran.ir/africa-summary.htm

کنیا عکس:یکی از زیباترین مساجد جهان در کنیا. عکس:(دختری در کنیا با لباس محلی) سلام بر دوستان خوبم در تحقیقاتم راجع به کنیا یک مطلب خیلی جالب و جذاب پیدا کردم ....بخونید: پادشاهی شیرازی ها در آفریقا: در حدود هفتاد كيلومتري جنوب بندر ممباسا در کشور کنیا ، شهر کوچکی وجود دارد به نام شيراز (کسی از شیراز این جا رو می خونه؟) كه آثار مهمي از مسجد و مقبره مربوط به دوره شيرازي‌ها در آنجا ديده مي‌شود. یکی از این مساجد سنگی بوده و به سبک روزگار خاندان بویه می‌باشد. ارتباط ایرانیان با آفریقا از روزگار هخامنشیان آغاز شد. فتح مصر بوسیله کمبوجیه نقطه عطفی بر این روابط بود. با حکومت 200 ساله ایرانیان باستان بر مصر، لیبی، تونس و حبشه (اتیوپی) نخستین گام بر توسعه روابط فرهنگی و بین تمدنی میان ایران و ملل آفریقایی برداشته شد. اما سرآغازدولت و تمدن شيرازي در شرق آفريقا به هزار سال پيش برمي‌گردد. در اواخر قرن چهارم هجري (10 میلادی) درپي تحولاتي كه مربوط به نواحي جنوبي ايران بوده است تعداد قابل توجهي از بازرگانان و دريانوردان ایرانی نخست از بندر سیراف (طاهری) و سپس از جزایر کیش و هرمز به سواحل شرقي افريقا کوچ نمودند. اين مهاجرت به فرماندهي شخصي به نام علي پسر حسين شيرازي (يا علي پسر حسن) صورت گرفته كه احتمال دارد از خاندان بويه (شاخه فارس) باشد. که پادشاهی شيرازي‌ها را پایه‌گذاری كرد. اين دولت حدود پانصد سال پایدار بود؛ و کم‌کم با کاهش قدرت این پادشاهی و قدرت گرفتن حکومت‌های دیگر دولت شیرازی‌ها تضعیف شد. سرانجام در اواخر قرن نهم هجري درپي هجوم پرتغالي‌ها در زمان ابراهيم، آخرين فرمانرواي شيرازي به عمر آن خاتمه داده شد . بنابراین هم از نظر نژادي و هم از نظر زبان وآداب و رسوم مي‌توان عناصر ايراني قابل توجهي در این کشور سراغ گرفت. به‌گونه‌ای که واژه‌های پارسی بسیاری در زبان سواحیلی کنونی وجود دارد؛ که در ارتباط با موضوع‌های اقتصادی، بازرگانی، اداری، معماری، نام، القاب و ... می‌باشد و باوجود گذشت صدها سال هنوز هم از آنها بهره برده می‌شود. برخی اصطلاحات سلسله مراتبی در قبایل آفریقایی تانزانیا مانند شاه (sheha) و وزیر (waziri) که هنوزه هم رواج دارد، یادگاری از پادشاهی شیرازی‌ها می‌باشد. دستور زبان پارسی نیز بر سواحیلی اثرات بسیار زیاد و غیرقابل انکاری داشته است، ازجمله در حروف صدادار و بی‌صدا، و تاکیدات خاص صداها. هم‌چنین ادبیات و اشعار سواحیلی از شاعران بزرگی مانند حافظ و خیام تاثیر پذیرفته است. رواج تقویم ایرانی (هجری شمسی)، گسترش دین اسلام، پدیدآمدن سیستم حکومتی دولت‌شهر، برخی آداب و رسوم و جشن‌های ایرانی همانند عید نوروز در شرق آفریقا از دیگر اثرهای نفوذ تمدن و فرهنگ بزرگ ایرانی‌ها در آن جایگاه می‌باشد. هم‌چنین وجود دست‌نوشته‌های فارسی و آثار معماري به جاي مانده از تمدن و دولت شيرازي در جزيره زنگبار وديگر نواحي قابل توجه است. هم‌اکنون نیز اقوامی در این منطقه به‌نام شیرازی‌ها زندگی می‌کنند که در جنگ‌های استقلال تانزانیا از انگلیس در شکل سازمانی به‌نام انجمن شیرازی (shirazi association) فعالیت بسیار و خستگی ناپذیری داشتند. دخالت نکردن ایرانی‌ها در حدیث تلخ بردگی و برده‌داری از موضوعات بسیار درخشان و افتخارآمیز پادشاهی شیرازی‌ها در آفریقا می‌باشد، چراکه ایرانیان با وجود سود سرشار این تجارت ننگین هیچ‌گاه دامن خود را به این کار نیالودند؛ پیام بزرگترین پادشاه ایران‌زمین کورش کبیر این بود که : همه انسان‌ها در سرزمین من آزاد هستند و من تا روزي‌كه زنده هستم نخواهم گذاشت مردان وزنان را به‌نام برده بفروشند و اين رسم زندگي بايد از گيتي رخت بربندد. ادامه مطلب

شهر تاریخی لبدة در 123 كیلومتری شرق طرابلس ( در لیبی ) قرار دارد. لبده در قرن 12 پیش از میلاد مسیح، به عنوان یك ایستگاه تجاری توسط اقوام فینیقی تاسیس شد. آنان برای تجارت با اسپانیا نیازمند مركزی در ساحل لیبی بودند. قدیمی ترین آثار تاریخی بجا مانده در این شهر، مربوط به قرن ششم پیش از میلاد است. از مهم ترین آثار به جا مانده در لبده می توان به موارد زیر اشاره كرد : گرمابه های "هادریان" ، طاق "سبتموس سفیروس" ، طاق "تروجان" ، معابد قدیمی، بازار بونیقی ، تالار، آمفی تئاتر و … در منابع تاریخی " لبدة " با نام یونانی " لبتس میگالی" و “لبتس ماگنا” LIPTS MAGNA در زبان لاتین شناخته می شود. یونانی ها گاهی با نام " تیابولیس" به معنای شهر جدید از آن یاد می كردند. یكی از نویسندگان رومی در یادداشت های خود می نویسد : ژولیوس قیصر روم در سال 46 قبل از میلاد، به دلیل همكاری و تعاون تجاری با شهر بومبی (از شهرهای كهن رومی كه درایتالیای كنونی واقع شده است. ) غرامت سنگینی از این شهر گرفت. غرامت ژولیوس عبارت بود از روغن زیتون كه نشان دهنده موقعیت لبده به لحاظ محصولات كشاورزی در آن دوره است. لازم یه یادآوری است كه لبده در آن برهه از تاریخ، توسط درختان زیتون محصور بوده است. گرمابه های امپراطور "هادریان " در قرون اول و دوم میلادی (126- 127 م ) در این شهر ساخته شد و به علت كثرت منابع آبی در دوران بعدی، ساخت این قبیل آثاری افزایش یافت. آب در این مناطق ماده ای حیاتی است كه آثار تلاش ساكنان قدیمی این سرزمین به منظور انتقال آن از رودها و منابع زیر زمینی از جمله لوله های زیر زمینی و قنات ها تا كنون موجود است . وبلاگ : ماركوپولو

بانوی آهنین آفریقا الن جانسون سرلیف ۶۹ ساله و ملقب به «بانوی آهنین» است. او تحصیلات عالی خود را در دانشگاه «هاروارد» به اتمام رساند. او که به عنوان نامزد حزب UP در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده بود و به پیروزی دست یافت. باید گفت در مقام نخستین رئیس جمهور زن منتخب در قاره سیاه، عملکرد او برای جامعه بین المللی، دارای اهمیت بسیاری است. سیرلیف در سال 2005 نخستین زن سیاهپوستی بود که به مقام ریاست جمهوری رسید. رأی دهندگان لیبریا او را با یک تفاوت تقریباً 19 درصدی به عنوان ریاست جمهوری انتخاب کردند، پیروزی که پس از تحمل حبس خانگی و تبعید در طول سال های بی ثباتی کشور به دست آمد. ●روند رقابت تاریخ استقلال لیبریا به سال ۱۸۴۷ میلادی بازمی گردد. این کشور در ساحل غربی آفریقا واقع شده و با کشورهای سیرالئون، گینه و ساحل عاج هم مرز است. لیبریا با قرار گرفتن در ساحل اقیانوس اطلس شمالی، موقعیت جغرافیایی شاخصی دارد و در این میان، جایگاه بندر «مونروویا» (پایتخت لیبریا) نسبت به سایر شهرهای این کشور ممتاز است. انتخابات سال گذشته میلادی، اولین دور انتخابات از زمان پیروزی «چارلز تیلور» بود. تیلور، هنگامی که در سال ۱۹۹۷ به ریاست جمهوری لیبریا دست یافت، تا زمان سقوط دولتش ، فرصت برگزاری انتخابات را پیدا نکرد. به همین علت، رأی گیری های پارلمانی و ریاست جمهوری سال ۲۰۰۵ لیبریا، اهمیت بسیاری داشت. در ۱۳ آگوست ،۲۰۰۵ کمیسیون انتخابات لیبریا، فهرست ۲۲ نفره ای را از نامزدهای ریاست جمهوری اعلام کرد. بی شک، شناخته شده ترین نامزد، «ژرژ وه آ» ستاره سابق فوتبال لیبریا بود. ورود او به صحنه سیاسی (که به گفته خودش برای نجات کشورش بود) با واکنش های مختلفی همراه بود. تقریباً بیشتر مردم به پاکی و صداقت او ایمان داشتند و عده ای فعالیت سیاسی او را به فال نیک گرفتند. از سوی دیگر، مخالفان وه آ به دلایل متعددی تکیه داشتند: اول آنکه، او نمی تواند با صداقت خود در کشمکش های لیبریا دوام آورد. دوم آنکه، وه آ هیچ سابقه و پیشینه سیاسی نداشت و سالهای متمادی نیز خارج از لیبریا سکونت داشت و از نزدیک با مشکلات این کشور آفریقایی آشنا نیست. سومین نکته مورد تأکید مخالفان، چنین بود که وه آ به دلیل برخورداری از رفاه مادی کامل، توان درک مردم فقیر لیبریا را ندارد و چهارمین مورد، داشتن تابعیت فرانسوی او بود. موارد سوم و چهارم، در سطحی وسیع مورد استفاده سیاستمداران رقیب وه آ قرار گرفت و با تبلیغات فراوان، سعی در کاهش محبوبیت او داشتند. سرانجام با تمام موانع، انتخابات در تاریخ معین خود، ۱۱ اکتبر ۲۰۰۵ برگزار شد و ژرژ وه آ با ۲۸ درصد آرا، رتبه نخست و خانم «الن جانسون سرلیف» با حدود ۲۰ درصد آرا، رتبه دوم را به دست آوردند؛ اما به دلیل آنکه نفر اول نتوانست اکثریت مطلق آرا را به خود اختصاص دهد، انتخابات به دور دوم کشیده شد. در این مرحله که در تاریخ ۸ نوامبر برگزار شد، خانم سرلیف توانست با کسب بیش از ۵۹ درصد آرا، به عنوان رئیس جمهوری لیبریا برگزیده شود. پس از اعلام نتایج، وه آ به شدت معترض شد و اعلام کرد: «تقلب شده است». هواداران او به خیابانها ریختند و آرامش «نسبی» لیبریا را برهم زدند. رقیب وه آ، سرلیف در پاسخ به او اظهار داشت: او (وه آ) فقط نمی خواهد یک زن، رئیس جمهور شود. پس از آنکه ناظران بین المللی از جمله سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و جامعه اقتصادی دولت های غرب آفریقا، انتخابات را سالم اعلام کردند، وه آ (با اکراه) از طرفدارانش خواست نتایج را بپذیرند و از تظاهرات دست بردارند. به این ترتیب، قاره آفریقا نخستین رئیس جمهوری زن منتخب خود را مشاهده کرد. ●راه حل خانم رئيس جمهور براي رفع مشکلات اقتصادی : ۸۰ درصد از جمعیت لیبریا زیر خط فقر زندگی می کنند و آمار ۸۵ درصد بیکاری، اقتصاد این کشور را فلج کرده است. از سوی دیگر، حدود ۳ میلیارد دلار بدهی خارجی لیبریا، بر مشکلات دولت جدید افزوده است. در حالی که زیربناهای اقتصادی مانند کارخانه ها و صنایع بزرگ و کوچک، به دلیل جنگ های داخلی دراز مدت، از بین رفته است، احیای اقتصاد و صنایع لیبریا بسیار دشوار به نظر می رسد. به همین علت، مردم لیبریا، الن سرلیف را برگزیدند؛ زیرا او سابقه مسؤولیت در وزارت اقتصاد این کشور را دارد و با تمام موانع آشناست. نقطه امید رئیس جمهور جدید، تسلط بر منابع طبیعی لیبریا مانند چوب، الماس و بسیاری چیزهای دیگر است تا با صادرات آنها، تجارت این کشور را دوباره زنده کند. زنان آفريقايي

نام مبارک دخت گرامی پیامبر اسلام (ص) در مناطق مختلف جهان زینت بخش مساجد و ابنيه هاي گوناگونی می باشد و مسلمانان با نامگذاری اماکن و مساجد خود یاد این بانوی بزرگوار جهان اسلام را همواره زنده نگه داشته اند. در قاره آفریقا که قرنها قربانی استعمار و هجوم مستبشرین مسیحی قرار داشته است ؛ این حضوراسلام ستیزانه باعث نگردید تا مسلمانان و بخصوص شیعیان آثارو هویت تاریخی خود را فراموش نمایند و ازکشورهای تانزانیا گرفته تا مجمع الجزاير کومور در اقیانوس هند این نام مطهربرروی برخی مساجد ؛حسینیه ها و اماکن تاریخی این کشورها نقش بسته است. دراین تحقیق میدانی که با سفر به کشورهای مجمع الجزایر کومور؛ جمهوری متحده تانزانیا و زنگبار؛کنیا و ماداگاسکاردر دهه اخیرصورت گرفته است با مشاهده اماکن اسلامی و ابنیه های تاریخی گوشه ای از این کرامت اهل بیت علیهم السلام مشاهده گرديد و بدون شک در برخی دیگر از کشورها اینگونه مراكز اسلامي و تاريخي وجود دارد. در سفری که در سال 2006 به مجمع الجزایر کومور یا "جزر القمر" در میان تنگه موزامبیک ؛درقاره آفریقا داشتم در ملاقات اختصاصی با احمد عبدالله محمد سامبی ؛ ریس جمهور کومور ؛ وي با با برشمردن تاريخ و نحوه حضور ایرانیان و شیعیان در این جزایر سوق الجیشی ؛ به نکته مهمی از تاریخ شفاهی و مکتوب مردم "سواحیلی زبان " اشاره کرد که نشان از قدمت هویت تشیع در این مناطق اسلامی دارد. محمد سامبی عنوان داشت که از دیربازدر میان مردم این کشور " سادات "( شریف) جایگاه ممتاز و معنوی در میان مردم این کشور داشته اند و در قدیمی ترین مسجد تاریخی موجود در جزیره" آنژوان " شهر "دومونی " کتیبه مشهور به "خمسه آل عبا" نقش بسته است که نام مبارک پنج تن ؛محمد ؛علی ؛فاطمه ،حسن و حسین (علیهم السلام اجمعین )حک شده است و هنوز هم می توان این کتیبه را در ورودی مسجد و مقبره "احمد عبدالرحمن " بنیانگذار کشورکومور مشاهده کرد. بدنبال این حضور معنوی در عالی ترین نشان نیروهای مسلح مجمع الجزایر کومورنيز نمادی موسوم به " دستان فاطمه " وجود دارد که بنا برعقاید مردمان این خطه از این کشور اسلامی و مردم آن همواره محافظت می کند. این مطلب نشان می دهد که شیعیان و مهاجرانی ایرانی موسوم به " شیرازی ها" که هزار سال پیش به این جزایر اقیانوس هند مهاجرت کرده اند و بنا بر شواهد تاریخی پانصد سال حکمرانی کردند ؛در کنارتجارت به تبلیغ مذهب حقه تشیع بخصوص در ایام محرم ، اهتمام داشته اند و وجود چندین مسجد با معماری ایرانی در سراسر کناره های این جزایربخشی از تاریخ و معماری ایرانی تلقی می گردد. اگر چه امروز اکثرساکنان مسلمان این مناطق از مذهب اهل سنت پیروی می کنند ؛اما نمادها وتعالیم شیعی در عمق فرهنگ و مردم این کشور برجای مانده است و گسترش اخیر مذهب تشیع درکومور بمعنای بازگشت به هویت اصلی مسلمانان می باشد. از طرفی دیگر نام مبارک فاطمه زهرا (س) درکشور زنگباردرشرق آفریقا نیز زینت بخش قدیمی ترین" مسجد زهرا" موجود در قاره آفریقا می باشد که در سال 500 هجری توسط فردی بنام " شیخ ابوموسی الحسن بن محمد" بنا شده است. در کتیبه موجود در این مسجد سال تجدید بنای مجدد آن1184 هجری قمری نگاشته شده است و دور محراب کتیبه های نگاشته هایی بخط کوفی بچشم می خورد.این مسجد در میان مردم به مسجد "کیزیمکازی "نیز مشهور می باشد که امروزه نیزنمازهای یومیه در آن اقامت می شود. همچنین درمنطقه قدیمی و باستانی شهرزنگبارموسوم به "کیپوندا " محفل(حسینیه ) بی بی فاطمه (س) نیز از مراکز اصلی تعلیم قرآن به مسلمانان بومی بشمارمی رفته است که امروزه نیزبعنوان محل تجمع زنان شیعیان اثنی عشری بشمار می رود و برپایی مراسم قرانخوانی ؛و عزاداری ائمه اطهار هنوز هم درآن برگزار می گردد و درجواردفترمرکزی مسجد شیعیان خوجه قرار دارد. علاوه بر این مراکزکه بنوعی بخشی از هویت جهان اسلام و تشیع بشمار می رود ؛دهها مرکزخیریه و مدرسه اسلامی درسالیان معاصر به نام فاطمه زهرا (س) دراین قاره و کشورهای مذکورتوسط مسلمانان و شیعیان تاسیس شده است که به مردم بومی وجمعیت شیعیان به تبلیغ و آموزش مشغول می باشند. محقق و نویسنده :یاسر کنعانی

"محمدو بوهاری" رییس جمهوری نیجریه شامگاه یک‌شنبه (1/9/94) به منظور شرکت در سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادر کننده گاز وارد تهران شد و در بدو ورود به فرودگاه مهرآباد، مورد استقبال "محمد شریعتمداری" معاون اجرایی رییس جمهوری قرار گرفت.