شهر تاریخی لبدة در 123 كیلومتری شرق طرابلس ( در لیبی ) قرار دارد. لبده در قرن 12 پیش از میلاد مسیح، به عنوان یك ایستگاه تجاری توسط اقوام فینیقی تاسیس شد. آنان برای تجارت با اسپانیا نیازمند مركزی در ساحل لیبی بودند. قدیمی ترین آثار تاریخی بجا مانده در این شهر، مربوط به قرن ششم پیش از میلاد است.
از مهم ترین آثار به جا مانده در لبده می توان به موارد زیر اشاره كرد :
گرمابه های "هادریان" ، طاق "سبتموس سفیروس" ، طاق "تروجان" ، معابد قدیمی، بازار بونیقی ، تالار، آمفی تئاتر و …
در منابع تاریخی " لبدة " با نام یونانی " لبتس میگالی" و “لبتس ماگنا” LIPTS MAGNA در زبان لاتین شناخته می شود. یونانی ها گاهی با نام " تیابولیس" به معنای شهر جدید از آن یاد می كردند.
یكی از نویسندگان رومی در یادداشت های خود می نویسد :
ژولیوس قیصر روم در سال 46 قبل از میلاد، به دلیل همكاری و تعاون تجاری با شهر بومبی (از شهرهای كهن رومی كه درایتالیای كنونی واقع شده است. ) غرامت سنگینی از این شهر گرفت. غرامت ژولیوس عبارت بود از روغن زیتون كه نشان دهنده موقعیت لبده به لحاظ محصولات كشاورزی در آن دوره است. لازم یه یادآوری است كه لبده در آن برهه از تاریخ، توسط درختان زیتون محصور بوده است.
