آفران شهری در 50 كیلومتری شهر فاس و در شرق مراكش است. این شهر به دلیل آب و هوای مناسب و چهار فصل، در دوران استعمار فرانسه به عنوان پایتخت استعمار فرانسه در مراكش انتخاب شده بود. آنچه این منطقه را از دیگر مناطق آفریقایی متمایز كرده، بارش برف در این منطقه است بگونه ای كه برخی با نام " سوئیس مراكش " یا " الجوهرة " از ان یاد می كنند. آفران در زبان آمازیغی ( زبان ساكنان اصلی منطقه شمال آفریقا كه عمدتاً از قبایل بربر می باشند و پس از ورود اسلام به این مناطق به دین اسلام گرویدند ) به معنای مجموعه غارهای یك ناحیه می باشد. بدیهی است كه علت نامگذاری این شهر به این نام، ریشه در وجود غارهای زیاد در منطقه دارد. در زمان قدیم این شهر با نام " اورتی " در میان مردم بومی منطقه شهرت داشت. " اورتی " در حقیقت به معنی باغ و بستان بود و نشان از طبیعت سر سبز و خوش آب و هوای این منطقه است. از دیگر ویژگی های شهر آفران، نوع معماری متمایز است كه غالبا از الگوهای اروپایی نسخه برداری شده است. نمایی از شهرسازی شهر آفران ( 1 ) نمایی از شهرسازی شهر آفران ( 2 ) در این زمینه باید اشاره كرد كه مراكش گرچه دارای دین رسمی اسلام ( مذهب مالكی ) هستند، اما به دلیل سابقه استعماری و نزدیكی بسیار به كشورهای اروپایی همچون اسپانیا و فرانسه، تاثیرات فراوانی را از فرهنگ اروپایی گرفته و همین عامل باعث تضعیف ظواهر اسلامی در این كشور شده است. وبلاگ ماركوپلو آفران : ضمن تشكر از وبلاگ زيباي ماركوپلو به استحضار خوانندگان محترم مي رسانيم نام موسسه آفران هيچ سنخيتي با شهر آفران نداشته و همانطور كه مي دانيد كلمه آفران ازسه حرف اول آفريقا و سه حرف آخر ايران و با كلمه مشترك ((ر)) در هر كدام اخذ شده كه بدنبال تقويت پيوند آفريقا و ايران مي باشد .

آفریقای جنوبی در جنوبی ترین قسمت قاره آفریقا قرار دارد و دارای خط ساحلی طویلی است كه 2500 كیلومتر (1550 مایل) طول دارد و از عرض دو اقیانوس یعنی اقیانوس اطلس و اقیانوس هند می‌گذرد. اگر چه آفریقای جنوبی نیمه خشك محسوب می شود ولی تنوع آب و هوایی جالبی همانند تنوع موقعیت طبیعی خود دارد. آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. فسیل‌های بسیاری وجود دارند که نشان می‌دهند که آسترالوپتیکاین از سه میلیون سال پیش در آنجا حضور داشته‌اند. همچنین نمونه‌های گوناگونی از انسان‌های اولیه که شامل همو هابیلیس، همو ارکتوس و انسان مدرن یعنی همو ساپینس می‌شود در آن جا یافت شده‌ است. تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود. اولین دریانورد اروپایی که موفق شد از این آبراه گذر کند، کاشف پرتغالی بارتلومیو دیاس در سال ۱۴۸۸ میلادی بود. او هنگام بازگشت به لیسبون مکانی را که کشف کرده بود «دماغه طوفان‌ها» (Cabo das Tormentas) نامید، اما هنری دریانورد، که حامی مالی دیاس بود، نام آن را به «دماغه آرزوی خوب» (Cabo da Boa Esperança) که اشاره‌ای به راهی برای رسیدن به سرزمین هند بود، تغییر داد. آفریقای جنوبی همچنین یك مستعمره دارد با نام مجمع الجزایر شاهزاده ادوارد واقع در زیر قطب جنوب که نباید آن را با جزیره كانادایی شاهزاده ادوارد اشتباه گرفت. در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و شروع به انجام یک سری قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. در حالی‌ که اقلیت سفید پوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار گشته بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند. دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد. در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد و قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند. زندانی در جزیره روبن محل نگهداری چندین مبارز آپارتاید/ضد آپارتاید شامل نلسون ماندلا كه 18 سال در این زندان زندانی بود.(جزیره روبن جزو میراث فرهنگی سازمان یونسكو قرار گرفته است) منبع: http://zekrra.blogfa.com

رهبر استقلال کنگو از استعمار بلژيک و اولين نخست وزير اين کشور که ۴۵ سال پيش پس از کودتاي ۴ ستامبر ۱۹۶۰، و زنداني شدنش به طرز فجيعي کشته شد و نامش به عنوان به عنوان "شهيد" راه آزادي در تاريخ اين کشور ماندگار شد. اما دستور قتل وي بر چه اساسي صادر شد؟ اگر بخواهيم راه حدس و گمان را در پيش گیريم شاید به ناگاه نحوه قتل امیرکبیر در ذهنمان تداعی شود. تحقيقات نشان میدهد که بعد از کودتاي ژنرال جوزف موبوتو در ۴ سپتامبر ۱۹۶۰ لومومبا که در تلاش بود با یکپارچه سازي کشور و جلوگیري از جدايي استان غنی این کشور، از چپاول معادن طلا و الماس این کشور جلوگیری کرده و بهره اين نعمت خدادادي را عايد مردم فقير اين کشور کند، به زندان افتاد. بر اساس برخي مطالعات، دستور مرگ لومومبا از سوی وزیر کشور کاتانگا (مرکز معادن غني طلا، الماس، کبالت، اورانیوم و دهها معدن ارزشمند ديگر که بعد از استقلال با توطئه بلژیک در صدد کسب خودمختاری برآمد) صادر شد.عده اي همچنان "بائودو" پادشاه بلژيک را مسئول مستقيم مرگ وي ميدانند. برخي نيز امريکا و انگلستان زمان اوج جنگ سرد را مسئول مرگ لومومبا ميدانند (بیم آنها از ارسال اورانيوم معادن اين کشور به شوروي توسط لومومبا که به عنوان مبارزی چپگرا شناخته میشد). اما نحوه مرگ لومومبا در یک گزارش تحقيقي که اخیرا در آمریکا انجام شده به شرح زیر توضيح داده شده است: رهبران کاتانگا و در راس آنها موسی چومبه که از سوی بلژيک به عنوان رئيس جمهور کاتانگا انتخاب شده بود، تا زماني که هواپيماي حامل لومومبا و ۲ زنداني ديگر در مرکز اين استان (که اکنون لومومباشي نام گرفته) بر زمين نشست نميدانستند وي به کاتانگا مي آيد. چومبه و ساير مقامات سياسي کاتانگا از اين موضوع آشفته شده و سريعاً نشستي را در نزديکي فرودگاه برگزار ميکنند. در اين جلسه موسي چومبه و وزراي ديگر راي به زندان انداختن لومومبا میدهند اما مونانگا وزير کشور کاتانگا پيشنهاد قتل وي را داده و بر آن پافشاري ميکند. زماني که چومبه نگراني خود را از واکنش بين المللي به کشتن لومومبا ابراز میکند، مونانگا ميگويد ما اهميتي نميدهيم. در نهايت قتل وي مورد موافقت قرار میگیرد. به دنبال اين جلسه، مونونگا به افسران بلژيکي که نيروي پليس کاتانگا را هدايت میکردند ، دستور داد جوخه آتشی براي زندانيان درست کنند و کمتر از ۵ ساعت از زمان نشستن هواپيماي حامل آنها، هر ۳ زنداني تیرباران شدند. سپس جسدهاي آنها قطعه قطعه و در اسيد حل شد. بقایای استخوانها هم خرد گرديد. چند روز بعد از اين کشتار، مونانگا ادعا کرد "لومومبا درحين فرار از زندان هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد و اگر کسي خلاف این را ميگوید، ثابت کند". اين دست نشانده بلژيکيها در سال ۱۹۹۲ درگذشت. اما سرنوشت موسي چومبه: هواپيمای حامل وی در سال ۱۹۶۷ ربوده شده و به الجزایر انتقال يافت و در سال ۱۹۶۹در زماني که در خانه اش محبوس بود به شکل مرموزی درگذشت. دختر چومبه به نام ماري هم اکنون در بلژيک زندگي ميکند اما اخیراً در مصاحبه ای با آسوشیتد پرس منکر هرگونه مسئولیت پدرش در قتل لومومبا شده است. مرگ لومومبا در ۳۵ سالگي باعث شد وي تبديل به سمبل آزادي ملل آفريقا از استعمار تبديل شود و در یادها هميشه جوان باقي بماند. هم اکنون خيابان اصلي شهر که منزل وي در آنجا قرار دارد، خیابان ۳۰ ژوئن ناميده میشود و یکی از میدانهای این خیابان به نام وي ملقب شده است.

بهتره اين نوشته رو با چند سوال شروع كنم: آيا آفريقا را ميشناسيد؟ آيا آفريقا را قاره اي سراسر بيابان و خشك تصور ميكنيد؟ آيا آفريقا را قاره فقر و بيچارگي و بيماري ها تصور ميكنيد؟ و سوال هاي زياد ديگري كه ذهن همه علاقه مندان به فراگيري دانش را به خود مشغول كرده است. آفريقا در نگاه اول قاره اي سياه-فقير و سراسر بيابان تصور ميشود و البته علت اين تصور اشتباه را بيشتر در ضعف رسانه هاي عمومي بايد ديد ولي اگر خوب درباره اين قاره مطالعه كنيد متوجه ميشويد كه نه تنها قاره اي فقير نيست بلكه شايد بتوان گفت اكنون هم علارغم به يغما بردن ثروت عظيم آفريقا به دست قدرت هاي استعماري در قرن هاي پيشين ثرووتمند ترين قاره جهان از نظر معادن طلا الماس اورانيوم و مخازن عظيم نفت و گاز است. بله اينجا آفريقاست با مردمي خونگرم و مهمان نواز همان جايي كه تصور ما از آن فقط بيابان است در حالي كه اگر كمي دقت كنيم متوجه جنگل هاي زيبا رود هاي فراوان درياچه هاي پر آب و آبشار هاي مرتفع آن بشويم. پس اي دوستان بياييم آفريقا را بهتر بشناسيم.

جام جم آنلاين: 163 سال پيش در روز 26 ژوييه سال 1847 ميلادي كشور آفريقايي ليبريا رسما به استقلال دست يافت. به اين ترتيب ليبريا نخستين كشور آفريقايي بود كه از سوي قدرت هاي استعمارگر غربي استقلال آن به رسميت شناخته شد. در سال 1816 ميلادي يك كشيش آمريكايي به نام رابرت فينلي موسسه اي را تحت عنوان موسسه استعماري تاسيس كرد كه هدف آن بازگرداندن برده هاي سياهپوست آزاد شده كه در ايالات شمالي آمريكا كه در آنها برده داري معمول نبود به قاره آفريقا بود. او يك سرزمين كوچك در خليج گينه به نام كاپ مه سورادو را به مبلغ 300 دلار در سال اجاره كرد اما فقط يك بار اجاره آن را پرداخت. از سال 1821 ميلادي به ابتكار اين موسسه نخستين برده هاي سياهپوست آمريكايي در اين سرزمين مستقر شدند. محل استقرار آنها به نام رئيس جمهور وقت آمريكا ، جيمز مونرو «مونروويا» نام گرفت كه امروز پايتخت كشور ليبريا است. اندك اندك تعداد برده هاي سياهپوست آمريكايي كه در اين منطقه مستقر مي شدند به هزاران نفر رسيد و درگيري آنها با ساكنان بومي آغاز شد. پس از استقلال ليبريا، آمريكايي هاي ليبريايي توانستند قدرت را در دست بگيرند. آنها علي رغم اين كه در اقليت بودند اكثريت جمعيت بومي را در جهت منافع شركت هاي آمريكايي توليد كائوچو فايرستون كه مالك كشتزارهاي درخت هوه‌آ بود به بيگاري كشيدند. در عين حال، آمريكايي هاي ليبريايي از كمك هاي دولت آمريكا برخوردار بودند اما سرانجام قدرت دولت هاي آمريكايي هاي ليبريايي در سال 1980 ميلادي با كودتاي يك بومي ساموئل كانيون دوئه خاتمه پذيرفت. از آن پس هرج و مرج در ليبريا آغاز شد و جنگ هاي داخلي وحشتناكي كه همه ريشه در اختلاف قديمي ساكنان بومي با آمريكايي هاي ليبريايي داشتند، اين كشور كوچك را به خاك و خون كشيدند. به اين ترتيب، در روز 26 ژوييه سال 1847 ميلادي كشور آفريقايي ليبريا كه بردگان سياهپوست آمريكايي در آن مستقر شده بودند به استقلال دست يافت. منبع: جام جم آن لاين

ائتلافهای جهانی مدعی مبارزه با تروریسم قابل اعتماد نیستند/ امریکا در عراق به‌طور مستقیم به داعش کمک کرد "حضرت آیت الله خامنه‌ای" رهبر معظم انقلاب اسلامی پیش از ظهر روز دوشنبه (2/9/94) در دیدار آقای "محمدو بوهاری" رئیس‌جمهوری نیجریه، افزایش همکاری‌های کشورهای اسلامی در دفاع از هویت اسلام و مسلمانان را یک ضرورت اساسی برشمردند و تأکید کردند: «ائتلاف‌های جهانی مدعی مبارزه با جریان‌های تروریستی به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند زیرا در پشت پرده ایجاد یا حمایت از تروریست‌هایی نظیر داعش همین عوامل مخرّب به خصوص امریکا قرار دارند.»       حضرت آیت الله خامنه‌ای، «دشمنان صریح اسلام» و «دشمنانی را که به‌نام اسلام با اسلام دشمنی می‌کنند»، دو لبه یک قیچی دانستند و افزودند: «کشورهای اسلامی در مقابل این دشمنان خطرناک باید با افزایش همکاری‌ها از هویت و منافع خود حفاظت کنند.» رهبر انقلاب، امید بستن به همکاری و کمک امریکا و غرب در مبارزه علیه جریان‌های تروریستی نظیر داعش و بوکوحرام را نادرست خواندند و گفتند: «بر اساس اطلاعات دقیق، در عراق، امریکایی‌ها و برخی کشورهای مرتجع منطقه به طور مستقیم به داعش کمک می‌کنند و نقش مخرّبی دارند.»         ایشان افزایش ارتباطات کشورهای اسلامی را به معنای مسدود کردن ارتباطات با سایر کشورها ندانستند و افزودند: «جمهوری اسلامی روابط گسترده‌ای با همه کشورها به‌جز امریکا و رژیم صهیونیستی دارد اما معتقدیم کشورهای اسلامی باید بسیار بیشتر به یکدیگر نزدیک شوند.» حضرت آیت الله خامنه‌ای همچنین با اظهار خرسندی از انتخاب آقای بوهاری به عنوان یک مسلمان معتقد به عنوان رئیس جمهور کشور برجسته و مهم نیجریه، ظرفیتهای تعامل و همکاری میان دو کشور را فراوان خواندند و تأکید کردند: «این ظرفیتها باید شناسایی شوند و مورد تبادل قرار گیرند.» در این دیدار که آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور نیز حضور داشت، آقای محمدو بوهاری رییس جمهوری نیجریه، روابط کشورش با جمهوری اسلامی ایران را دیرینه و مستحکم خواند و گفت: «ایران کشوری پیشرفته و بزرگ و دارای ظرفیتهای فراوان برای ارتباط و همکاری است.» رییس جمهوری نیجریه با قدردانی از ایران بخاطر دعوت به اجلاس کشورهای صادرکننده گاز، خاطرنشان کرد: «امروز و در ملاقات با رهبر انقلاب درس های زیادی فرا گرفتم و قدردان این دیدار و راهنمایی‌ها هستم.»  

"در طول تاریخ بشریت بانوان بزرگی را می یابیم که انسان های بی شماری اعم از زن و مرد متاثر از ایشان و محو وجود با عظمت آنان گردیده اند. و این بدان علت است که از نگاه توحیدی و منظر اسلامی هیچ تفاوت و اختلاف کمالی در خلقت زن و مرد وجود ندارد. در میان تمامی زنان عالم عده ای ویژه و ممتاز می شوند و هر کدام به مثابه عالمی و جهانی برای تمام بشریت الگو و مثال قرار می گیرند. یکی از ستارگان عالم بشریت، حضرت مریم دختر عمران می باشد که جایگاه بس والا و بزرگ نزد مسیحیان و مسلمانان دارد..." مطالب فوق قسمتی از مقاله ای خواندنی با عنوان "سیمای حضرت مریم از منظر قرآن" است که در سایت رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران-پرتوریا در اختیار خوانندگان قرار داده شده است. برای خواندن کل مقاله به لینک زیر مراجعه فرمائید: http://pretoria.icro.ir/index.aspx?siteid=226&pageid=30222 منبع: رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران- پرتوریا  

یك میلیارد نفر هم اكنون در قاره آفریقا زندگی كرده ونرخ رشد جمعیت این قاره در سال 24 میلیون نفر می باشد. آمارهای مختلف حاكی از آن است كه جمعیت این قاره در سال 2050 به دو برابر فعلی یعنی به حدود 2 میلیارد نفر خواهد رسید. این قاره دارای بالاترین نرخ زاد و لد و رشد جمعیت در دنیا تا سال 2050 می باشد. گزارشات براین موضوع تاكید دارد كه رشد جمعیت در مناطق شمال آفریقا نظیر كشور های مصر و تونس از مناطق دیگر قاره كمتر می باشد. در حالی كه به طور میانگین در سایر مناطق جهان تعداد فرزند در خانواده حدود 2/6می باشد ، در قاره آفریقا این نرخ به 3/5 می رسد ، در حالی كه این آماردر سال 1950 در حدود 7/6 بوده است. بالاترین نرخ فرزند در دنیا مربوط به كشور نیجر با حدود 4/7 می باشد. در سرتاسر دنیا 62% زنان در سنین حاملگی با روشهای معمول از باروری های ناخواسته ممانعت به عمل می آورند در حالی كه در قاره آفریقا 28% زنان از این موارد مطلع می باشند. آمارها حكایت از این دارند كه انتقال ویروس ایدز در این قاره در حال كاهش بوده ، در حالی كه نرخ مبتلایان به این ویروس همچنان در این قاره بیشتر از سایر مناطق دنیا می باشد. كشور سوازیلند كه كشور كوچكی در جنوب آفریقا می باشد بالاترین نرخ مبتلایان به ایدز را در جهان دارا می باشد. – 26% از مردم در سنین 15 تا49 سال در این كشور مبتلا به ویروس ایدز می باشند - در حالی كه مطابق آمارها در سرتاسر دنیا 60 % جوانان جهت ادامه تحصیل به دبیرستان می روند ، این آمار در كشور های زیر صحرای آفریقا در حدود 30 % می باشد. در حدو یك چهارم مهاجرین در سرتاسر دنیا متعلق به این قاره می باشند. كشورهای زیر صحرای آفریقا بالاترین جمعیت جوان را در بین كشور های جهان دارا می باشند. در سال 1950 9% جمعیت جوان دنیا متعلق به این قاره بود . در سال 2050 انتظار می رود كه قاره آفریقا دارای 349 میلیون نفر جمعیت جوان بوده یا به عبارت دیگر 29 % از جمعیت جوان دنیا را شامل شود. این گروه بزرگ از جوانان به یكباره به سنی خواهند رسید كه بایستی دارای شغل مناسب بوده و خواهان ازدواج و یك زندگی مناسب می باشند. اما شرایط اقتصادی آیا قادر خواهد بود كه به انتظارات آنها پاسخ گوید ؟ این یك سوال بسیار مهم اجتماعی است كه در دهه های آینده بروز خواهد نمود . وبلاگ :رهنما كسايي

پادشاهی سوازیلند (Kingdom of Swaziland) کشوری است واقع در قاره ی آفریقا، بین آفریقای جنوبی و موزامبیک (طول مرز سوازیلند با آفریقای جنوبی 430 کیلومتر و با موزامبیک 105 کیلومتر است). پایتخت سوازیلند شهر امبابان (Mbabane) با 70 هزار نفر جمعیت می باشد. مساحت سوازیلند 17.363 کیلومتر مربع و جمعیت آن 1 میلیون و 133 هزار نفر است. از مهمترین شهرهای سوازیلند می توان به مانزینی با جمعيتي بالغ بر 25 هزار نفر، بیگ بند 9 هزار نفر، ملومه 7 هزار نفر، مالکرنز 6 هزار نفر و لوبامبا 5 هزار نفر اشاره کرد. نژاد بانتو (Bantu) در قرن 16 میلادی به سمت جنوب غرب حرکت کرده و به ناحیه ی موزامبیک فعلی مهاجرت نمودند، تعدادی از خاندان بانتو از هم نژادان خود جدا شده و در قرن 18 میلادی در سوازیلند اقامت گزیدند. در قرن 19 میلادی خاندان بانتو برای دفاع در مقابل عناصر خارجی به صورت یک قبیله سازماندهی شدند، مهمترین دشمن آنها طایفه زولو (Zulu) نام داشت که گه گاهی با یکدیگر درگیری هایی داشتند. در آن زمان امساوزی (Mswazi) که رهبری قبیله ی بانتو را بر عهده داشت در سال 1840 میلادی برای مقابله با زولوها از بریتانیا کمک خواست. در سال 1881 بریتانیا استقلال سوازیلند را تضمین نمود. سوازیلند در بین سالهای 1894 تا 1899 به صورت تحت الحمایه آفریقای جنوبی درآمد و پس از جنگ بوئر (Boer War) در سال 1902، سوازیلند تحت حکومت بریتانیا اداره شد و در نهايت در تاريخ 6 سپتامبر 1968، سوازیلند از بریتانیا اعلام استقلال کرد.