آقای عبداالله واد رئیس جمهور سنگال که مبتکر طرح ایالات متحده آفریقا می باشد،طرح کلی مجسمه رنسانس آفریقا را به شرکت پیمانکار جهت ساخت این مجسمه ارائه داد. وزارت مسکن و شهرسازی سنگال بعنوان کارفرما از طرف آقای واد انتخاب شد و یک شرکت کره ای بعنوان پیمانکار ساخت مجسمه تعیین گشت. ساخت مجسمه رنسانس آفریقا از سال 2007 تا سال 2009 بطول انجامید. این مجسمه در تاریخ 3 آوریل 2009 توسط آقای عبدالله واد رئیس جمهور سنگال و با حضور ده ها تن از رؤسای جمهوری آفریقا،وزراء،سفرا و دیپلماتهای مقیم داکار افتتاح شد. رئیس جمهور سنگال در مراسم افتتاحیه طی سخنرانی در جمع رؤسای جمهوری و میهمانان اظهار داشت: "آفریقا طی قرون گذشته بخاطر عصر برده داری،استعمار اروپاییان و عوامل دیگر ضربه شدیدی خورده که سبب عقب افتادگی این قاره شده است لذا مجسمه رنسانس آفریقا نشان آزادی و پیشرفت و آینده درخشانی که در انتظار آفریقا است،می باشد." اشاره انگشت دست کودک به طرف افق آسمان است که به نشانه آینده و طلوع آفریقا در هزاره سوم می باشد. برای ساخت مجسمه مذکور در مجموع 23 میلیون یورو هزینه شده است.این مجسمه قرار بود همزمان با اجلاس سران کنفرانس اسلامی در داکار در سال 2008 افتتاح گردد که شرکت پیمانکار موفق به ساخت آن در موعد مقرر نگردید. مجسمه رنسانس آفریقا 53 متر ارتفاع دارد و از جنس برنز است.

به گزارش خبرنگار جنگ نرم مشرق، در جریان ناآرامی های اخیر مصر، شبکه الجزیره گزارشی از فعالیت های آنلاین معترضین مصری در شبکه های اجتماعی را منتشر کرد. الجزیره با تاکید بر نقش شبکه های اجتماعی در شعله ور کردن آتش اعتراض مردم مصر گزارش داد: شبکه‌های اجتماعی آنلاین توسط فعالان برای برقراری ارتباطات و سازماندهی اعتراضات ضد دولتی به کار گرفته شدند. مقامات مصری اینترنت و خدمات تلفن همراه را برای سرکوبی و فرونشاندن اعتراضات ضد دولتی مسدود کردند اما این اقدامات کمی دیر به اجرا در آمدند. معترضین اخبار آنلاین مربوط به اعتراضات روز جمعه (جمعه خشم) را منتشر کردند و لیست میدان‌های عمومی که مردم باید جمع می‌شدند را به گوش همه رساندند. ین فراخوان‌ها در توئیتر و فیس بوک از ابتدای صبح جمعه منتشر شد. یک کاربر توئیتر نوشت: معترضین مصری از مسجد و کلیسا شروع کردند و هم مسلمانان و هم مسیحیان همه حضور داشتند. کاربر دیگری در توئیت دیگری نوشت: خبرهای خوبی از مصر به گوش می‌رسد، دلگرمی در قاهره بالاست. ساعت‌ها قبل از اینکه اینترنت قطع شود، فعالان از رسانه‌های اجتماعی داخل کشور استفاده کردند و با اتکا به آن پیام‌هایشان را به دیگر کشورها ارسال کردند. فعالان آنلاین از تونس هم اطلاعات خود را درباره اینکه چگونه معترضین می‌توانند از نوشابه کوکاکولا به عنوان یک روش محافظت از خودشان در برابر گاز اشک آور پلیس استفاده کنند، با دیگران به اشتراک گذاشتند. برخی نیز با ارائه ارقام اورژانسی در مواردی که معترضین بازداشت می‌شدند به کمک معترضین شتافتند. یک گروه از جوانان جنبشی که آن را "جنبش 6 آوریل" نامیدند؛ 20000 برشور در روز پنج شنبه توزیع کردند که به طور خلاصه جائیکه باید بروند و آنچه که باید فراهم کنند را در آن شرح می‌داد. آنها مردم را تشویق کردند اطلاعات خود را از طریق ایمیل به جای فیس بوک و توئیتر منتشر کنند تا از مداخلات دولتی جلوگیری کنند. بدون انقلاب دموکراسی هم نیست دیگر کاربران توئیتر پیام‌هایی را برای بالا بردن دلگرمی معترضین ارسال کردند، و توئیت‌هایی برای حمایت و همبستگی بیشتر از جانب کشورهایی نظیر ژاپن و ایالات متحده ارسال کردند. کاربری به نام Takamit7 نوشت: بدون انقلاب، دموکراسی وجود ندارد. بدون اینترنت آزادی نیست. ما ژاپنی‌ها از شما حمایت می‌کنیم. بعضی کاربران نیز ایده‌هایی درباره اینکه چگونه سخت‌گیری‌های تکنولوژیکی دولت را با استفاده از سرورهای پروکسی دور بزنند، ارائه کردند. کاربران خارج از مصر نیز شهروندان را تحریک کردند به سیاستمدارانشان بنویسند که دولت مصر را تحت فشار قرار دهند. علی حبیب 1 نوشت: اگر شما در ایالات متحده هستید، به نمایندگان کنگره بگویید اینترنت و شبکه‌های تلفن همراه را در مصر باز کنند. بعضی دیگر که در خارج زندگی می‌کنند گفتند که حساب‌های کاربری آنها در تمام مدت شبانه روز برای ارسال پیام‌های شما آنلاین است. روزنامه نگاری مانند مونا التاوی یکی از آنها بود که نوشت: ای مردم مصر؛ من روز جمعه صبح تا غروب در توئیتر خواهم بود؛ اگر هم رسانه‌های اجتماعی مسدود بودند پیام‌های خود را به ایمیلم بفرستید تا آنها را منتشر کنم. قاهره، گرفته و رعب آور بعضی از مصری‌ها که ارتباطات آنلاین داشتند چشم اندازی در مورد خیابان‌های قاهره ارائه کردند. یک کاربر گمنام نوشت: روز جمعه یک نگاه کوچک از پنجره به بیرون انداختم. همه چیز در میدان تحریر کاملا آرام بود، من هیچ پلیسی ندیدم. بعضی‌ها از یک قاهره ی گرفته و ترس آور در توئیت‌های خود نوشتند. اگر چه اوضاع بعد از نماز ظهرکاملا تغییر کرد. اوضاع به صورت آنلاین طنین انداز می‌شد: بعد از 12:30 صبح جمعه، وقتی که دولت حکومت نظامی را آغاز کرد؛ توئیتر و فیس بوک تبدیل به شهرهای ارواح آنلاین شدند، و اغلب کاربران درون مصر در حال ناپدید شدن بودند. حتی آیمن محی الدین خبرنگار الجزیره دقایقی قبل، از تعطیلی کامل اینترنت نوشت: سرویس اینترنت در همه جا از کار افتاده است، اما ما از روش‌های جایگزین در روز جمعه استفاده می کنیم و پیام‌ها را توئیت خواهیم کرد. دیگران احساسات خود را ابراز کردند. مونا التاوی نوشت: جمعه 28 ژانویه روز تاریخی مصر؛ مبارکِ دیکتاتور بعد از 3 دهه محدودیت اینترنت، توسط اعتراضات سازماندهی شده جوانان مورد هدف قرار گرفت و تضعیف شد. آدرس

1- سرنگونی مبارک 2- انحلال مجلس کشور 3- پایان حالت فوق العاده در کشور 4- تشکیل حکومت انتقالی وحدت ملی 5-اصلاح قوانین کشور برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری 6-محاکمه مسئولینی در شهادت انقلابیون نقش داشتند 7- محاکمه سریع مفسدین و غارتگران ثروت کشور

روزنامه الفجر مراكش در شماره ديروز خود بخشي از نصايح پدرانه مبارك به صدام حسين در آستانه حمله آمريكا به عراق را منتشر كرد. براساس اين گزارش، مبارك به صدام گفت: برادرم، خوب گوش كن اكنون بهترين وقت براي استعفا است تا ملت عراق كشتار نشود و تو هم در هر كشوري كه بخواهي مي‌تواني زندگي كني اما اگر يك گلوله رد و بدل شود هم ملت عراق نابود خواهد شد و هم پس از آن هيچ كشوري تو را به عنوان پناهنده نخواهد پذيرفت زيرا موضوع مرگ و زندگي و شكست و پيروزي در مقابل آمريكا مطرح است به اين نصيحت گوش كن ابوعدي! اين روزنامه در پايان نوشت: و اكنون جناب مبارك يك بار ديگر اين جملات را به خودت بگو و در پايان آن بگو ابوجمال!

سلام آقای محمد حسنی سید مبارک این روزها که در تبعیدگاهم "جده" روزگار می گذرانم و هیچ کدام ازدوستان سابق سراغی از من نمی گیرند، مدام به تو فکر می کنم و اتفاقات مصر را از تلویزیون مرحمتی ملک عبدالله دنبال می کنم. همین دیشب بود که تلویزیون داشت درگیری های خیابانی قاهره را نشان می داد، اولش فکر کردم تونس است و داغ دلم تازه شد اما زود متوجه شدم که مصری ها هم راه افتاده اند. با دیدن این تصاویر حسی دوگانه در من ایجاد شد، از یک سو خاطرات تلخ خودم بار دیگر از مقابل چشمانم رژه رفتند و از سوی دیگر همسرم لیلا - که این روزها افسرده شده - را صدا زدم و گفتم: عزیزم ! زیاد غصه نخور ، به زودی خانم سوزان مبارک به همراه شوهرش اینجا می آید و هر دو از تنهایی در میاییم. می دانی آقای مبارک؟ تنهایی و غربت خیلی سخت است. نمی دانی! آقای رئیس جمهور! شبکه های تلویزیونی ات را هم دیدم؛ فایده ندارد برادر من، فایده ندارد! من هم در آن روزهای آخر من هم به شبکه های تلویزیونی و روزنامه هایم دستور داده بودم مردم را آشوبگر و اغتشاشگر معرفی کنند و انصافا هم برنامه های خوبی پخش کردیم. حتی صدها تماس تلفنی هم ساختیم که مثلا مردم به شبکه 7 زنگ می زدند و علیه تظاهرات کنندگان حرف می زدند و از این که شهرها را ناامن کرده اند، ابراز نارضایتی می کردند. در آن زمان، من و لیلا، وقتی این برنامه ها را می دیدیم قند توی دلمان آب می شد، مخصوصا این که وزیر کشور و فرماندهان نظامی هم مدام گزارش می کردند که اوضاع تحت کنترل است و تعداد مخالفان روز به روز کمتر می شود. اما مردم، نمی دانم چرا هیچ کدام از برنامه ها را باور نکردند! دیوانه ها برنامه های شبکه های مهم تلویزیونی ما را باور نکردند ولی حرف های اینترنت و کوفت و زهرمار را باور کردند و کار و زندگی شان را رها ساختند ریختند به خیابان ها... و حالا تو هم گرفتار همین ماجرا شده ای! درکت می کنم! مبارک جان! این مردم را من می شناسم، وقتی روی یک چیز کلید می کنند ول کن نیستند. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. شاه ایران - که در کشور تو مدفون است - شانس آورد که بعد از قیام مردمش 15 سال دوام آورد ولی من بیچاره و بدشانس یک ماهه بار و بندیلم را بستم آواره غربت شدم. تو هم خیلی پوست کلفت هستی که تا حالا دوام آورده ای: 84 سال داری و خوش به حالت هنوز حاکمی؛ معلوم نیست من اصلاً بتوانم 84 ساله شوم یا نه؟ ولی یک چیز را بدان که هر چه سن آدمی بالاتر می رود، عطش قدرتش بیشتر می شود و عزلش دردناک تر! حالا که در خلوت خودم فکر می کنم ، می بینم اگر مثلاً 10 سال پیش حذف می شدم، درد کمتری داشت. می دانم تو هم خیلی دردت می آید! دوست مصری من! من و تو، هر دو از قاره بزرگ آفریقاییم و هر دویمان به غضب ملت هایمان گرفتار آمده ایم . اما در همین قاره ، مرد دیگری هم نسل ما و حتی قدیمی تر از ما وجود دارد که سال هاست قدرت را بوسیده و کنار گذاشته است اما مردمش همچنان دوستش دارند و نه به خاطر قدرت رسمی اش ، که به خاطر خودش ، به او احترام می گذارند. راستش می خواهم اعترافی کنم؛ زمانی که نلسون ماندلا در اوج قدرت و محبوبیت، با پای خودش از کاخ ریاست جمهوری بیرون آمد و کلید اتاق پرزیدنت را تحویل نفر بعدی داد با خودم گفتم: پیرمرد خرفت شده است؛ گویا آثار زندان هنوز بر روانش باقی مانده! اما اکنون که مجالی برای تفکر یافته ام ، با خود می گویم که کار درست را او کرد و خودش را منفور ملت و خانواده اش را آواره غربت نکرد. اگر ما هم بعد از چند سال ریاست جمهوری، با زبان خوش و روش های مسالمت آمیز دموکراتیک ازقدرت کنار می رفتیم ، اکنون به عنوان رئیس جمهور سابق ، عزت و احترامی داشتیم و این همه لعن و نفرین پشت سرمان نبود. می دانم برایت سخت است که درک کنی چه می گویم؛ من هم تا زمانی که فراری نشدم و در دیار غربت با خود خلوت نکردم ، متوجه ماجرا نبودم ، یعنی احساس نیاز به فهمیدن نمی کردم اما حالا به جای آن که اطرافیان متملق و نان به نرخ روز خور احاطه ام کنند ، واقعیت های تلخی و گزنده ای محاصره ام کرده اند که عمری آنها را از خود رانده ام! نگران نباش، تو هم به زودی خواهی فهمید و البته من ، آنقدر معرفت دارم که تجربیات خودم را در اختیار تو قرار دهم ؛ هر چه باشد در این یک مورد ، پیراهنی بیشتر از تو پاره کرده ام. امید من! من موقع فرار نتوانستم هواپیمای تشریفاتی ام را که "اسب پرنده" می نامیدمش با خود بیاورم؛ آنقدر عجله داشتم که تنها توانستم هواپیمایی کوچک اختیار کنم و جان خودم و اطرافیانم را از آن مهلکه نجات دهم. تازه کلی از پول ها و طلاهایی که عمری برایشان جان کنده بودم را نتواتنستم بیاورم. تو اشتباه مرا مرتکب نشو؛ همه چیز را به دقیقه 90 واگذار نکن ! حالا که فرصت داری پول ها و اسباب و اثاثیه ات را جمع کن و دست سوزان و بچه ها را بگیر و بیا اینجا پیش ما آخر عمری دور هم باشیم و باشگاه "دیکتاتورهای اخراجی" را تشکیل دهیم. اینجا، عربستان، هر بدی که داشته باشد لا اقل خوبی اش این است که ملک عبدالله هم از خودمان است. لیلا هم اینجاست، سلام می رساند و می گوید دلش خیلی برای سوزان تنگ شده است. منتظرتان هستیم. به امید دیدار زین العابدین بن علی رئیس جمهور سابق تونس (آدم موقع نوشتن این کلمه "سابق" یک جوری می شود) جده 26 ژانویه 2011

بسم الله الرحمن الرحيم هست كليددرگنج حكيم نگاهي به فرهنگ در تونس ديباچه فرهنگ پايه و اساس هر ملت و حكومت است و ارتباطات فرهنگي بين المللي ، اساسي ترين و موثرترين ارتباطات در عرصه هاي بين الملل مي باشد.آنچه در اين نوشتار مي آيد نگاهي از دور به جايگاه فرهنگ دربخش هاي گوناگون تونس است كه اميد مي رود خواننده ي گرامي بتواند از خلال عناوين كلي اين گزارش ، نسبت به شناسايي جايگاه فرهنگ در تونس از زواياي گوناگون اقدام كند. فرهنگ و تاريخ تونس با توجه به موقعيت استراتيژيكي تونس در شمال آفريقا و در كنار درياي مديترانه، اين كشور در طول تاريخ 3 هزار ساله ي خويش در معرض رفت و آمد تمدن ها و فرهنگ هاي مختلف قرار گرفته كه مهمترين آن عبارتند از قرطاجي ها ( با پايه گذاري يك زن به نام عليسه) ، رومي ها ، مسلمان ها ( عرب ها،خراساني ها وترك ها) واروپايي ها ( پرتغال، اسپانيا و فرانسه)؛تونس در سال1881م ميلادي تحت حمايت فرانسه قرار گرفت.كه به گفته ي خود تونسي ها اين تحت الحمايه بودن ،بالاترين ضرر رابه تونس ومرم عربي زده است؛دكتر الهادي البكوش كه سابفاً نخست وزير تونس بوده در كتاب « إضاءات علي الاستعمار و المقاومه في تونس و في المغرب الكبير» كه مركزالنشرالجامعي تونس آن را در سال 2007 چاپ كرده مي گويد: « در باره ي موفقيتهاي فرانسه در زمينه ي آموزش در تونس بايد گفت كه در 70 سال استعمار فرانسوي ، تعداد اشخاصي كه توانستند به آموزش عالي دست پيدا كنند تنها 320 نفر بودند ، يعني در هر سال ، چهار دانشجو ، حال آنكه تعداد دانشجويان پس از استقلال به 320 هزار نفر رسيده است ؛ استعمار فرانسه هميشه از افزايش و گسترش آموزش در تونس مي ترسيده و از آن جلوگيري مي كرده و اين كه عده اي خلاف اين مطلب را مي گويند، يك خرافه و اسطوره است(... ان السلط الاستعماريه كانت تخشي انتشار التعليم بتونس فمنعته ، و غلطته ما استطاتعت؛ إن إنجازات فرانسه في المستعمرات خرافه واسطوره برددها البعض ...روزنامه الصريح ، الأحد 16 سپتامبر ، 2007 ، ص 12 ، عدد 1917). فرهنگ و قانون اساسي تونس همانا قانون اساسي ، آينه ی تمام نماي هر نظامي است و آشنايي با آن ، مهمترين مدخل در امر شناسايي ان نظام مي باشد؛ بر اين اساس ما در اين نوشتار نگاهي فرهنگي به قانون اساسي تونس داريم تا با اين نگاه بتوانيم جايگاه فرهنگ را در نظام قانوني تونسي بهتر بشناسيم. تونسي ها مي گويند كه نخستين قانون اساسي اين كشور در سال 1861 ظاهر شده است. اما پس از استقلال ، قانون اساسي تونس در 25 ژوئيه 1957 تصويب و در 10 بخش ابلاغ شد كه عناوين فصول آن عبارت است از « أحكام عامه ، السلطه التشريعيه ، السلطه التنفيذيه ، السلطه القضائيه ، المحكمه العليا ، مجلس الدوله المجلس الاقتصادي والاجتماعي ، الجماعات المحليه ، المجلس الدستوري و تنقيح الدستور. «ما نمايندگان اجتماع كننده در مجلس مردمي تونس ...» كلماتي است كه در روز 25 ژوليدي 1957 ، الغاي نظام پادشاهي و برقراري نظام جمهوري را در تونس اعلام و اظهار داشت كه « تونس دولتي آزاد و مستقل است كه « اسلام » دين آن ، « عربي » زبان آن و « جمهوري» نظام آن خواهد بود و آقاي حبيب بورقيبه كه رئيس حكومت است، به مسئوليت رئيس دولت انتخاب مي شود».. قانون اساسي تونس داراي 10 بخش و 78 فصل مي باشد كه برخی از ملاحظات را در این قانون میآوریم: 1. واژه ي الله دوبار در متن قانون اساسی تونس آمده است. 2. واژه ي اسلام دو بار در متن قانون اساسی تونس آمده است. 3. در متن قانون اساسي تونس اصلاً آيه اي قرآني نيامده است. 4. در متن قانون اساسي تونس واژه ي فرهنگ ( الثقافه) نيامده است . 5. پرچم جمهوري تونس قرمز است كه در وسط آن دايره اي سفيد با ستاره اي داراي پنج شعاع كه هلال سرخ آن را احاطه كرده است.(فرهنگ و رنگ). 6. شعار جمهوري عبارت است از: آزادي، نظام و عدالت.(فرهنگ و شعار حکومت) 7. هر فردي داراي احترام و آزادي عقيده مي باشد و انجام شعائر ديني آزاد است تا وقتي كه به امنيت عمومي ضرري نرساند.(فرهنگ و آزادی عقیده) 8. آزادي احزاب وجود دارد و هيچ فردي حزبي نمي تواند مبادي و اهداف و فعاليت هايش را بر اساس دين ، زبان ، طايفه يا مليتي قرار دهد.(فرهنگ و دین) 9. كانديدا شدن براي مجلس نمايندگان حق هر فردي است كه پدرش يا مادرش تونسي باشد و حداقل عمرش 23 سال که در هنگام انتخاب این گونه قسم یاد می کند" اقسم بالله العظيم أن أعمل بإخلاص في خدمه بلادي و أن التزم بأحكام الدستور و بالولاء المفرد لتونس". 10. تونس داراي قواي سه گانه قانون گذاري ،رئيس جمهوري وقضائي است كه رئيس جمهور مسلمان با همكاري حكومت كه نخست وزير رئيس آن است كشور را اداره مي كند و رئيس جمهور بايد از پدر و مادر و اجدادي كاملاً تونسي باشد. فرهنگ و حكومت تونس حكومت فعلي تونس به رياست زين العابدين بن علي كه از 7 نوامبر 1987 كارهاي خويش را شروع كرده به فرهنگ و فعاليت هاي فرهنگي بسيار اهميت مي دهد كه برگزاري انواع و اقسام همايش ها، جشنواره ها ، هفته هاي فرهنگي ، روزهاي فرهنگي كه در سطح ملي ، منطقه اي و بين المللي و هر هفته در تونس و در حقيقت با اجازه ي مستقيم يا غير مستقيم دولت اين كشور برگزار مي شود ، نشاندهنده ي اين توجه است؛ در يكي از ملاقاتهايم با دكتر عبد الوهاب بو حديبه كه مشاور فرهنگي علمي رئيس جمهور تونس مي باشد ايشان اظهار مي داشت كه براي ما عربها، سلاحي به غير از فرهنگ نمانده است. از جمله اقدامات تونس براي اظهار علاقه اش به حوزه ي فرهنگ مي توان به امور ذيل اشاره كرد: 1. اعلام رئيس جمهور مبني بر اين كه فرهنگ پشتوانه ي هويت ، برتري و تحقق اهداف تونس التغيير است. 2. توجه بسيار به فرهنگ در برنامه هاي توسعه ي تونس به خصوص برنامه ي دهم توسعه (2002 تا 2006) و برنامه يازدهم توسعه ( 2007 تا 2011). 3. تلاش براي اختصاص يك و پنج دهم از بودجه ي حكومت به پروژه هاي فرهنگي در سال 2009 4. اختصاص 70% يارانه براي چاپ كتاب هاي فرهنگي در تونس. 5. اقدام جهت ساخت پروژه ي بزرگ « شهر فرهنگ» ( مدينه الثقافه) در پايتخت تونس از سال 2001 ( مكان اين مجموعه در كنار ساختمان حزب حاكم است كه در سالجاري نخستين فاز آن كه سالن اُپرا با 1800 صندلي ، سالن همايش ها با 700 صندلي ، سالن تئاتر با 400 صندلي و 7 استوديو مي باشد ، افتتاح خواهد شد). 6. راه اندازي مراكز ملي متعدد فرهنگي هنري مانند مركز ملي سيرك و نمايش ، مركز ملي هنر عروسي (مركز وطني لفن العرائس بتونس) 7. راه اندازي « راديو فرهنگ » (إذاعه الثقافه) در تاريخ 29 مي 2006 . 8. تصويب قانون راه اندازي خبرگزاري احياي ميراث معماري ( وكاله إحياء التراث المعماري) توسط مجلس نمايندگان تونس در تاريخ 23 فوريه 1988 9. راه اندازي كرسي دانشگاهي گفتگوي تمدنها و اديان در 7 نوامبر 2001 10. اختصاص جوايز فرهنگي سالانه مانند « جايزه فرهنگي براي فعال ترين موسسه ي اقتصادي در حوزه فرهنگ » ، « جايزه ادبي ابوالقاسم الشابي » و « جايزه بين المللي پژوهش هاي اسلامي »( اعطاي جايزه رئيس جمهوري تونس به مطالعات اسلامي از سال 1992 آغاز و هر ساله فقط در سطح داخلي برگزار مي شده، ولي در سال 2002 با دستور زين العابدين علي اين جايزه در سطح بين المللي برگزار شد و در سال 2004 براي اولين مرتبه در تاريخ 4 نوامبر كه مصادف با ايام 7 نوامبرمعروف به روز تحول در تونس بوده است، جائزه ي الهادي العبيدي، جائزه ي الطاهر الحداد( اين شخص به دليل دفاع ازحقوق زنان، در تونس مشهور است) 11. نام گذاري روزها، ماه هاو سال ها به نام هاي فرهنگي علمي مانند « روزملي فرهنگ( يوم الوطني للثقافه كه اين روزدر سال متغيير ولي غالبا در ماه جوان است و به ادعاي الملاحظ ،ص5،الاربعاء ،13 جوان 2007 العدد737 تونس تنها كشوري است كه چنين مناسبتي دارد) « روز دانش » ( يوم العلم ) ،« سال كتاب » ( 2003) ، سال ابن خلدون ( 2006) « سال ترجمه » ( 2008) ، قيروان پايتخت فرهنگي جهان اسلام ( 2009) 12. راه اندازي موسسات ادبي هنري مانند « مركز ملي خوشنويسي» (المركز الوطني لفنون الخط) اختصاص « دار الدزيري » در بخش قديمي شهرتونس به « دار الشاعر». فرهنگ و رسانه هاي تونس در رسانه هاي تونس اعم از روزنامه ها و شبكه هاي تلويزيوني اين كشور چاپ و پخش تصاوير و فيلم هاي مستهجن ممنوع است؛ اسامي كانال هاي تلويزيوني معروف در تونس عبارت است از: تونس 7 ، تونس 21 ، و حنبعل كه قرار است يك كانال تلويزيوني جديد نيز با عنوان حنبعل الشرق در ماه فوريه سالجاري راه اندازي شود.كانال هاي تلويزيوني غربي Tf،France2 ، france3 ، mt كانال هايي هستند كه در روزنامه هاي تونس پيرامون آن تبليغ مي شود. راديوي ملي تونس به تاريخ 15 سپتامبر 1938 راه اندازي شده است و راديو فرهنگ ، راديو موزيك ، راديو جوان و راديو قرآن تونس از مهمترين كانال هاي راديويي اين كشور مي باشد. مهمترين روزنامه هاي تونس عبارتند از الحريه ( حزب حاكم) ، الشروق ، الصريح ،الصباح والصحافه كه دو روزنامه ي اخير الذكر به زبان فرانسه هم چاپ مي شود. فرهنگ تونس در آيينه ي آمار آنچه در اين بخش مي آيد نگاهي آماري به جايگاه فرهنگ در تونس است كه از منابع رسانه اي تونس گردآوري شده است: در تونس 350 مركز فرهنگي، 659 ويدئوكلوپ، 1 مركز ملي فرهنگ، 356 انجمن فرهنگي محلي و 24 اداره ي فرهنگ وجود دارد و در اين كشور سالانه 1069 جشنواره ي فرهنگي برگزار مي شود كه 422 عدد آن جشنواره هاي تابستاني است. در تونس بيش از 2856 مسجد وجود داردكه مهمترين اين مساجد عبارت است از جامع عقبه بن نافع(قيروان) كه قديمي ترين مسجد آفريقا ودر سال 50 هجري قمري به دست عقبه بن نافع و با مشاركت خراساني ها ساخته شده ، جامع الزيتونه (تونس) كه در سال 116 هجري قمري(734 ميلادي) ساخته شده، الجامع الكبير(مهديه) ، جامع سيدي اللخمي(صفاقس) ، جامع صاحب الطابع(تونس) و جامع الموحدين(تونس). در تونس تعداد 51 سالن سينما ، 18 انجمن سينما( 4 انجمن براي سينماي كودك و نوجوان) ،171 شركت تهيه كننده ي فيلم ، 15 شركت پخش فيلم هاي سينمايي دارد و تا كنون 77 فيلم سينمايي بلند در تونس ساخته شده است. ضمنا مبلغ بليط سينما در تونس بين 1500 تا 2000 تومان مي باشد. در تونس 250 گروه تئاتر آماتور،780 گروه تئاتر دانش آموزي، 50 گروه تئاتر دانشجويي ، 108 گروه تئاتر حرفه اي ( 6 گروه آن دولتي و بقيه غير دولتي) ، 5 مركز هنرهاي نمايشي و 256 سالن تئاتر وجود دارد. در تونس 31 روزنامه و هفته نامه و 18 مجله ي فرهنگي علمي وجود دارد. در تونس 263 گروه موسيقي نوازنده(الوتريه) ، 296 گروه موسيقي ديني(فرق السُلاميه) ، 105 گروه موسيقي سنتي (النحاسيه) ، 789 گروه موسيقي محلي ، 60 گروه باله كوريغرافية ،15 موسسه ي موسيقي استاني ، 69 مجموعه ي كورال و 11 گروه موسيقي الماجورات وجود دارد. در تونس به سال 1956 فقط دو كتابخانه ي عمومي وجود داشته ولي اكنون 402 كتابخانه ي عمومي وجود دارد و تعداد 43 كتابخانه ي سيار، 1256 كتاب فرهنگي،5886409 كتابخوان ، 265594 مشترك مجله و كتاب و 320 شركت انتشاراتي و پخش كتاب وجود دارد. ضمنا نمايشگاه بين المللي كتاب در تونس سالانه برگزار مي شود كه در نمايشگاه كتاب تونس در سال 2006 تعداد 120131 كتاب عربي ، 66250 كتاب فرانسوي ، 16125 كتاب انگليسي ، 3562 كتاب به ديگر زبان ها ، 56066 كتاب علمي،65393 كتاب ادبي ،22965 كتاب كودك و 9108 كتاب در موضوعات گوناگون عرضه شده است. آمار كتاب هاي منتشر شده در تونس در سال 2008 كه مورد حمايت وزارت فرهنگ قرار گرفته اند، 942 عنوان و تعداد كتابخانه هاي عمومي نيز 372 كتابخانه اعلام شده است. در تونس 389 نقاش و 72 مركز نقاشي وجود دارد. تعداد دانش آموزان تونس در سال 2008 تقريبا 193 هزار نفر بوده است. آموزش عالي در تونس ، مجاني است؛ 14 دانشگاه و 25 دانشكده و 351000 دانشجودر اين كشور وجود دارد كه 1/59% دختران و 77% دانشجوي جديد مي باشند؛ بودجه ي وزارت آموزش عالي تونس 52/5% از بودجه ي دولت اعلام شده و نظام جديدآموزش عالي تونس به نظام أمد( الاجازه ، الماجستير و الدكتري) معروف است كه در اين نظام ، ليسانس 3 سال ، فوق ليسانس 5 سال و دكتري 8 سال مي باشد كه تاكنون 109 موسسه دانشگاهي وارد اين نظام شده اند. آمار دانشجويان تونس در سال 1994 عبارت از 42 هزار و در سال جاري هزار كه 73 هزار از آنها در خوابگاه هاي دانشجويي مي باشد در تونس 33 مركز پژوهشي ، 139 آزمايشگاه ، 631 گروه پژوهشي ، 5500 پژوهشگر در حال آماده سازي دكترا وجود دارد و در سال 2007 ، 3 هزار فارغ التحصيل و تعداد منابع انساني تونس در خارج كشور كه بيشتر آنها پژوهشگر و مهندس مي باشند، 5 هزار نفر بوده اند. در تونس بر اساس آمار سال 2004 يك مليون و 700 هزار زن بي شوهر ( مطلقه يا شوهر مرده) وجود دارد و از سال 1956 ازدواج متعدد غير قانوني اعلام شد؛آمار جايگاه اجتماعي زنان در تونس عبارت است از: 22.7% در مجلس نمايندگان،27% در شهرداري ها، 34% در رسانه ها،51% در آموزش ابتدايي ،48% در آموزش دبيرستان ،40% در آموزش عالي،42% در شغل پزشكي،72% در داروخانه،31% در امور وكالت و27% در امور قضاء فعاليت دارند. 15% از مردم تونس بچه دار نمي شوند تونس داراي 1298 كيلومتر ساحل مي باشد ؛ سالانه بيش از 6 مليون گردشگر با درآمدي معادل سه ميليارد دينار(هردلار 1 دينار و بيست ميليم) به اين كشور مسافرت مي كنند . شهرهاي حمامات و سوسه از مهمترين شهرهاي گردشگري تونس و جزيره ي جربه و قرقنه از مهمترين اماكن گردشگري اين كشور مي باشد. گذري بر اماكن تاريخي فرهنگي گردشگري تونس قيروان قيروان شهري است در 170 كيلومتري تونس كه در سال 50 هجري مطابق با 670 ميلادي به دست عقبه بن نافع فهري سردار مسلمان تاسيس شد و وي با ساختن مكاني كه امروز به جامع بن عقبه معروف است ، از اين مكان به عنوان دژي جهت گسترش اسلام در شمال آفريقا و اروپا استفاده كرد. مقام ابي زمعه البلوي (صحابي پيامبر) ، متحف رقاده و سيستم آبرساني اغالبه از مهمترين اماكن تاريخي اسلامي اين شهر است. حضور سپاه خراساني به همراه عقبه يكي از مهمترين اشتراكات تاريخي ايران و تونس است و كلمه ي قيروان همان كاروان فارسي است. مهديه اين شهر در شرق تونس و در 205 كيلومتري تونس پايتخت قرار دارد و اهميت تاريخي اش به دليل شروع حركت فاطميين از آن مي باشد ؛ اين شهر در سال 921 ميلادي توسط عبيد الله المهدي سردمدار حركت فاطميين تاسيس شد ؛ حركتي كه به شروع نخستين حكومت شيعي اسماعيلي در تونس (910 - 973) و پس از آن تاسيس الازهر مصر منتهي شد. الجامع الكبير ، سوق الكحله و برج و قلعه ي اين شهر از مهمترين اماكن ديدني آن است. جامع الزيتونه مسجد زيتونه در پايتخت تونس و در منطقه ي قصبه قرار دارد ؛ اين مسجد به دست حسان بن نعمان در سال 79 هجري ساخته و در سال 116 هجري قمري(734 ميلادي توسط عبيدالله بن الحباب تكميل شده است.اين مسجد نقش مهمي در گسترش علوم ومعارف اسلامي در آفريقا و اروپا داشته است. سيدي بوسعيد سيدي بوسعيد در شمال تونس پايتخت و يكي از مناطق زيباي تونس است ؛ نام اين منطقه از بوسعيد الباجي يكي از بزرگان تصوف در تونس گرفته شده است ؛ كلمه ي سيدي در تونس معادل امام زاده در ايران مي باشد . آدرس اصل مطلب

شاید ما فكر می‌كنیم با نگاه كردن به یك مجسمه آفریقایی می‌توانیم هدف مجسمه ساز را از خلق آن دریابیم، درصورتیكه این طرز تفكر اشتباه می‌باشد. خیلی از تزئیناتی كه ما فكر می‌كنیم به منظور زیابیی صورت گرفته‌اند، مفاهیم دیگری دارند. برای مثال تنه حجیم با پاهای بی تناسب و كوچك و سر بزرگ كه گاهی اوقات ریش نیز دارد، این ویژگیهای متناقض كه هم ویژگی های یك فرد بالغ و هم ویژگی های اندامی‌یك طفل را داراست مثل پاهای كوچك و سر بزرگ در مجسمه ها نشانگر میل به بچه دار شدن است. ماسكهایی كه در مراسم مذهبی استفاده می‌شوند یك راه ارتباطی با خدای بزرگ زلان1 هستند« مما» واسطه های واقعی روح نیاكان است كه به وسیله این ماسكها احضار می‌شود. قدرت یك ماسك به شخصیت اجتماعی صاحبش بستگی دارد، زیرا كه یك مرد فقط با كمك این ماسك است كه می‌تواند به برتری برسد و موفقیتهای زیادش نشان دهنده توجه اجدادش نسبت به اوست. این ماسك همانند صاحبش از قدرت بالایی برخوردار است، بنابراین قدرت و اهمیت یك ماسك از ظاهر آن فهمیده نمی‌شود بلكه از اطلاعات پیرامون اینكه چه فوایدی برای صاحبش داشته می‌فهمیم كه ماسك خوبی است یا نه. ماسكهایی با درجات پایین تر نیز برای مراسم رقص و آواز استفاده می‌شوند و اساساً كاربردشان سرگرم كردن بینندگان می‌باشد. این ماسكها نیز شاید بعد از مرگ صاحبانشان به درجات بالاتری برسند، اگر كه صاحبان آنها در زندگی به مقامهای بالا رسیده باشد. بنابراین هیچ ارتباطی بین كاربرد یا درجه یك ماسك با شكل ظاهریش وجود ندارد. برای دیدن ادامه مطلب اینجا را کلیک نمایید

هلن ژیله با فعالیت‌های مبارزاتی‌اش در جبهه ضدآپارتاید سرانجام با ورود به رقابت‌های سیاسی توانست بر کرسی شهرداری کیپ تاون بنشیند و افتخار شهردار برتر جهان را در سال ۲۰۰۸ از آن خود کند. بخش اعظمی از تدارکات شهری جام جهانی فوتبال مدیون تلاش‌ها و مدیریت این زن برجسته در کیپ تاون بود؛ زنی که کمتر کسی از زحمات او مطلع است. راه دشوار آزادی در آفریقای جنوبی و ناملایمات و نابرابری‌های مشهود نژادپرستانه آن، مسافرانی نستوه همچون نلسون ماندلا را پرورش داد. اینک این سرزمین فرزندان دیگری پرورانده است تا سهم خود را از پیشرفت بشری داشته باشند. کشور آفریقای جنوبی در جنوبی‌ترین نقطه قاره آفریقا، امروزه در صدر یکی از کشورهای در حال توسعه است. با سقوط آپارتاید و روی کارآمدن دموکراتیک دولت سیاهان در ۱۹۹۴، سیاست‌های اقتصادی جدیدی برای حصول رشد پایدار و جبران نابرابرهای اقتصادی- اجتماعی برنامه‌ریزی شد. اوتا هلن ژیله در پنجم مارس ۱۹۵۱در هیلبرو ژوهانسبورگ به دنیا آمد. والدین او در دهه ۳۰ از ترس رژیم نازی به آفریقای جنوبی گریخته بودند. خانواده پدرش از هنرمندان بنام موسیقی بودند. هلن نیز به مدرسه سنت ماری رفت و در دانشگاه ویت واترسرند لیسانس هنر گرفت. در طول دهه‌های ۶۰ و ۷۰ که مبارزات ضد آپارتاید شدت گرفته بود و ماندلا و همراهانش به‌خیل مبارزان پیوسته بودند، ژیله به حوزه خبررسانی وارد شد تا از این طریق به جنبش سیاهان بپیوندد. او در سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۲ خبرنگار روزنامه رند دیلی میل بود. زندگی سیاسی خانم ژیله پیش از هر چیز با تحقیق درباره مرگ یکی از مبارزان راه آزادی دوران آپارتاید به نام استیو بانتو بیکو گره خورده است. در پی مبارزات خیابانی سیاهان و فعالیت‌های مقاومت مسلحانه مخفی درحالی که دیوان عالی پرتوریا ماندلا را چند سال قبل به حبس ابد محکوم کرده بود، در سال ۱۹۷۷ پلیس اعلام کرد یکی از مبارزانی که در زندان به سر میبرده بر اثر اعتصاب غذا مرده است. این مبارز استیو بیکو بود؛ کسی که همگام با ماندلا به مبارزه با آپارتاید پرداخته بود. استیو بانتو بیکو در سال ۱۹۴۶در شهر تیلون در ایالت کیپ شرقی متولد شد. وی از همان اوان کودکی تمایلات ضدآپارتایدی داشت و در سال۱۹۶۹به عنوان دانشجوی پزشکی در دانشگاه ناتال در قسمت غیراروپایی‌ها به عنوان اولین رئیس سازمان دانشجویان آفریقای جنوبی انتخاب شد و به‌تدریج خود را در مسائل سیاسی وارد کرد. او در سال ۱۹۷۲ به عنوان یکی از بنیانگذاران کنوانسیون مردم سیاه اجرای پروژه‌های خدمات‌رسانی و خیریه را در اطراف شهر دربان دنبال می‌کرد. برای دیدن ادامه مطالب اینجا را کلیک نمایید