«محمد الحسینی» فعال سیاسی مصری و جوان تازه شیعه شده ای است که اخیرا بر فعالیت های خود در این عرصه افزوده است. وی مقاله ای تحت عنوان «مشکلات شیعیان مصر» نوشته و با ارسال نسخه ای از آن برای ما، این مسأله را کمی دقیق تر مورد بررسی قرار داده است. متن این مقاله به شرح ذیل است: بسم الله الرحمن الرحیم .. شیعیان در مصر در مسیر فعالیت های خود، با مشکلات عدیده ای مواجه می شوند که مهم ترین این مشکلات عبارتند از: 1- عدم وجود مراجع تقلید یا نمایندگان و وکلایی از مراجع شیعیان در مصر. 2- نبود کتاب های شیعی و در صورت بودن قیمت آن بسیار گران است. 3- نبود فضایی مناسب برای آشنا شدن شیعیان با یکدیگر. 4- سرکوب امنیتی شیعیان مصر – البته این مربوط به پیش از انقلاب اخیر بود – . 5- نبود هماهنگی و نظم میان شیعیان به ویژه برای تبلیغ و نشر مذهب اهل بیت (ع). 6- کمبود تعداد نیروهای علمی، تشکیلاتی و سازمانی. 7- جوسازی رسانه ای علیه شیعیان در مطبوعات و شبکه های ماهواره ای و دیگر رسانه ها. 8- تهمت زدن به شیعیان مصر و خارجی دانستن آنان. 9- نبود نهادهای شیعی مانند مسجد، حسینیه، چاپخانه، مؤسسه، حزب سیاسی و غیره. 10- کمبود شدید منابع مالی مورد نیاز برای فعالیت شیعیان. بدون شک برای فعالیت، باید مشکلات ذکر شده از سر راه شیعیان برداشته شود و بر همین اساس لازم است که: 1- مراجع تقلید و نمایندگان و وکلای آنها به شیعیان مصر اهمیت دهند و گام های مثبتی در این مسیر بردارند. 2- برای ایجاد کتابخانه، کتابفروشی و انتشارات تخصصی شیعی در مصر تلاش شود. نمایشگاه های کتاب فرصتی مناسب است. 3- خود شیعیان مصر برای آشنایی بیشتر با یکدیگر بیشتر تلاش کنند و راه های مناسبی برای این کار بیابند. 4- بررسی دقیق روش های سرکوب شیعیان درگذشته برای مقابله با هرگونه اقدام مشابه در آینده. 5- سفر شیعیان مصر برای تحصیل در علوم دینی و حوزوی و سپس بازگشتن به مصر و تأسیس حوزه های علمیه. 6- برقرار کردن ارتباط با روزنامه نگاران منصف و غیر افراطی تا با کمک آنان چهره واقعی شیعیان نشان داده شود. 7- تلاش برای اثبات مصری بودن هویت شیعیان مصر، با هدف رد اتهامات وارده در مورد خارجی بودن. 8- نزدیک تر شدن شیعیان از نظر محل سکونت و ایجاد گروه های کوچک برای همکاری بیشتر. 9- ایجاد صندوق های مالی کوچک و جمع آوری بودجه از خود شیعیان مصر. به امید آنکه در آینده ای نزدیک مشکلات شیعیان مصر بر طرف گردد و آنان در مسیر فعالیت خود با موانع و مشکلاتی مواجه نشوند.

به نام آفریننده ی زیبایی ها شاید اغراقی نكرده باشیم اگر بگوییم آفریقا زیباترین قاره جهان است. در این قسمت سعی می كنیم بخش ناچیزی از شگفتی های آفریقا را در قالب 10 عكس زیبا از مناطق مختلف و دیدنی این قاره به تصویر بكشیم. امیدوارم كه از دیدن این مناظر دل انگیز لذت ببرید… شنزارهای «عرق الشبی» در مغرب دروازه صحرا به شمار می رود. ارتفاع تپه های «عرق الشبی» در برخی مناطق به 150 متر هم می رسد و در مسافتی در حدود 25 كیلومتر به همین منوال ادامه می یابد. رنگ شن ها و ماسه ها تقریبا قرمز است و شاید آن را بتوان یكی از زیباترین مناطق صحرا نامید.جایی كه اروپایی ها عاشق آن هستند. Le banc d’Arguin این منظره طبیعی از شن و ماسه ساخته شده و جزو مناطق حاصلخیز موریتانی به شمار می رود كه در سواحل این كشور به طول 180 كیلومتر ادامه یافته است.منطقه ای مرطوب و معتدل كه گونه های نادری از آهو و خوك های آبی را در دل خود جای داده است. ” Le Kilimandjaro ” در تانزانیا كه از سه دسته آتشفشان تشكیل شده كه از 750 هزار سال پیش تاكنون وجود داشته است.«كلیمانجارو» با ارتفاعی معادل 5895 متر بر تانزانیا مشرف است. همواره پوشیده از برف بوده و هر كسی به راحتی نمی تواند به این ارتفاعات صعود كند. متاسفانه پدیده افزایش دمای كره زمین ذوب این برف ها را به همراه داشته است. كوه سفره ای در آفریقای جنوبی؛ همانطور كه از اسمش پیداست و در تصویر هم دیده می شود سطح فوقانی و به اصطلاح قله آن كاملا مسطح است؟!! آبشار ویكتوریا در زیمباوه كه یكی از زیباترین مناظر دنیا به شمار می رود. این دیوار آبی كه مشاهده می كنید تقریبا 2 كیلومتر عرض و بیش از 110 متر ارتفاع دارد!! قطرات آب پراكنده شده در هوا تقریبا تا 20 كیلومتری اطراف آبشار، ابرهایی تولید می كند و پس از مدتی كم كم مانند قطرات باران به زمین می نشیند. گویی كه در تمام سال در این منطقه باران در حال باریدن است. پس اگر شنیدید منطقه ای در جهان است كه در تمام طول سال باران می بارد، اصلا تعجب نكنید. ادامه دارد… قاره اسرار

جام جم آنلاين: مسلمانان در سراسر دنيا اين روزها در ضيافت الهي مهمان هستند و هر منطقه در ماه مبارك رمضان آداب و رسوم خاص خودش را دارد.گزارشي از حال و هواي رمضان در آفريقا را مشاهده كنيد. فيلم شبكه اول سيما براي ديدن فيلم به اين آدرس برويد : http://www.jamejamonline.ir/multimedia.aspx?newsnum=100883497818

کمبود مواد غذايي در جهان و افزايش شديد بهاي ان در سال گذشته برخي از کشورهاي حوزه خليج فارس را به فکر سرمايه گذاري در عرصه کشاورزي در افريقا انداخت. به گزارش شبکه تلويزيوني الجزيره انگليسي سازمان ملل پيش بيني کرده است امسال شمار کساني که از سوء تغذيه رنج مي برند به يک ميليارد نفر افزايش خواهد يافت. به گزارش اين سازمان دست کم سي و يک کشور جهان با مشکل کمبود شديد مواد غذايي مواجه هستند که مهمترين علل ان بلاياي طبيعي از قبيل خشکسالي، مناقشات و جنگ ، بيماري و بهاي بالاي مواد غذايي است. در کشورهاي توسعه يافته نيز هر سال هشتاد ميليون نفر به جمعيت مردم اضافه مي شود و تضمين امنيت غذايي انها روز به روز دشوارتر مي شود. در کنار اين مشکلات ، برهم خوردن روند طبيعي صادرات و واردات و عرضه و تقاضا با اعمال محدوديت در صادرات ، يارانه و کنترل قيمتها نيز از ديگر عوامل موثر بر افزايش قيمت ها و کمبود مواد غذايي در دسترس است. سازمان ملل تاکيد دارد هم اکنون دو ميليارد نفر در جهان در مزارع کوچک کار مي کنند که يک سوم جمعيت جهان را تشکيل مي دهند از اين رو بايد سرمايه گذاريهاي لازم در اين بخش صورت گيرد. هشتاد و پنج درصد از اين کشاورزان در زمينهايي کوچک از دو هکتار کار مي کنند و درامد بيشتر انها هم کمتر از دو دلار در روز است. بيشتر مشکلات غذايي و کشاورزي در افريقاست که به علت کم ابي قادر به توليد حتي نيازمنديهاي خود نيست و به واردات وابسته است. اين مسئله باعث شده است تا برخي کشورهاي ثروتمند حوزه خليج فارس وارد عرصه سرمايه گذاري در بخش کشاورزي برخي کشورهاي افريقايي به ويژه سودان شوند تا علاوه بر کمک به تامين مواد غذايي مورد نياز اين کشور، مازاد ان را نيز براي استفاده به کشورهاي خود ببرند. سرمايه گذاري در سودان از جنبه سياسي هم اهميت دارد زيرا اخيرا ديوان کيفري لاهه رئيس جمهور اين کشور را به ارتکاب جنايات جنگي متهم کرد و حکم بازداشت او را صادر کرد و سرمايه گذاري در اين کشور در واقع همدردي با دولت سودان و به چالش کشيدن راي دادگاه بين المللي است. با وجود اين که در سودان ميليونها هکتار زمين حاصلخيز براي کشاورزي وجود دارد اما اين کشور خود توان لازم براي استفاده از ان را ندارد. برخي از سرمايه گذاران عرب در اين کشور ان را بهشتي براي خود مي دانند. حتي عواد الکريم از مقامات وزارت سرمايه گذاري سودان معتقد است استعداد کشاورزي سودان به حدي است که مي تواند کل جهان را تغذيه کند. تاکنون عربستان سعودي ، قطر، امارات متحده عربي و کويت ده ميليون هکتار از زمينهاي سودان را که بيشتر در حاشيه رودخانه نيل است براي فعاليت کشاورزي اجاره کرده اند. محمد بن جوهر المحمد يکي از سرمايه گذاران قطري گفت بعد از انکه امريکا با استفاده گسترده از غلات براي توليد سوخت گياهي باعث کاهش مواد غذايي و افزايش شديد قيمت ان شد بسياري از کشورها به فکر رو اوردن به منابع غذايي جايگزين افتادند. برگرفته از وبلاگ شيلات و كشاورزي حسيني : http://www.africasea.blogfa.com/post-35.aspx

بوتسوانا را مهد تمدن آفریقا لقب داده‌اند. اولین قبیله‌ای که در بوتسوانای کنونی سکنی گزید، قبیلهٔ سان نام داشت، پس از آن، این منطقه به زیستگاه قوم تسوانا تبدیل شد که وجه تسميهٔ این کشور نیز به دلیل نام قوم تسواناست که در این منطقهٔ ساکن بودند. در سال ۱۸۲۰ قبایل زولو و در سال ۱۸۷۰ بوئرها به منطقهٔ بوتسوانا دست اندازی کردند و تا سال ۱۸۸۰ از مهمترین عوامل ناامنی منطقه بودند. در سال ۱۸۸۵ بوتسوانا به طورت تحت الحمایهٔ بریتانیا درآمد و «بچوانالند» نام گرفت. در سال ۱۹۶۱ بریتانیا به بوتسوانا قانون اساسی اعطا کرد که برگرفته از قوانین اساسی خود بریتانیا بود. بوتسوانا در سال ۱۹۶۵ دارای خودگردانی شد و یک سال بعد در ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۶ از بریتانیا اعلام استقلال کرد.

برگرفته از کتاب «پنج سال در سرزمین سبز» به قلم محسن پاک آیین، سفیر اسبق ایران در زامبیا؛ و همکار افتخاری موسسه مطالعاتی و تحقیقاتی آفران بعد از برقراری روابط ایران و زامبیا، در یک عصر زیبا در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۳۶۷ ،قبل از عزیمت به ماموریت، با حضرت آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت، در دفتر کار ایشان واقع در مجموعه پاستور دیدارکردم. ایشان با چهره ای باز و روحیه ای پرنشاط ، لبخند زنان، در حالی که با شب کلاه و ردا، در پشت میز کارخود نشسته بودند، من را پذیرفتند. آن روز صحبت را با گزارشی در مورد اهمیت زامبیا و برنامه های خود آغاز کرده و سپس با گلایه از دفتر ایشان گفتم مدتی است که تقاضا کرده ام یک پیام کتبی از شما برای آقای کنت کائوندا رئیس جمهور زامبیا داشته باشم اما علیرغم پیگیری های زیاد، این کار انجام نشده است .ایشان با خوشروئی گفتند: “عیبی ندارد،جبران مافات می کنیم، من در حراره آقای کائوندا را ملاقات کردم، خیلی ابراز رضایت کرد،بنظرم این دیدار اثرات خوبی بر وی داشت. حالا این مطالبی که می گویم را بنویسید و به عنوان پیام شفاهی به آقای کائوندا بگوئید.” آنگاه ایشان مطالب زیر را بیان فرمودند؛ “من از اینکه کاری که خیلی پیشتر باید صورت می گرفت،انجام شد،خوشحالم. توسعه رابطه دو کشور انقلابی و دارای دیدگاه های مشترک در زمینه آپارتاید،مبارزه با امپریالیسم و مبارزه با صهیونیسم باید پیشتر صورت می گرفت.اتحاد میان کشورهای هم سرنوشت،موضوع مهمی است.من در مذاکره کوتاهی که در حراره با شما داشتم کاملا احساس کردم یک نزدیکی معنوی بین خودم و شما هست.می دانم که عوارض گوناگون و عوامل خارج از اختیار موجب شده که ما به اندازه ظرفیت لازم، ارتباط نداشته باشیم.لاکن از حالا ببعد باید تلاش کنیم که این ظرفیت را پر کنیم.ما آماده هستیم که در زمینه های مختلف همه نوع همکاری را با هم داشته باشیم.من از شما دعوت می کنم که به ایران بیائید و از نزدیک در مورد مسائل مورد علاقه صحبت کنیم.” رئیس جمهور سپس چند توصیه به من کرده و فرمودند: “به چشم انداز خوبی که بخصوص بعد از خاتمه جنگ بین دوکشور ایجاد می شود اشاره کنید.به آنها بگوئید برای همکاریهای علمی،فنی،مثلا از طریق جهاد سازندگی آماده ایم.ببینید چه معاملاتی می توانیم با زامبیا داشته باشیم،چه می توانیم بخریم و چه میتوانیم بفروشیم.نفت را حاضریم با شرایط بین المللی و با ضمانت یک بانک ثالث به آنها بفروشیم البته اگر امتیازی خواستند می توانیم بررسی کنیم.” شوخی آیت الله مشکینی (رضوان الله تعالی علیه) اتفاق جالب این دیدار این بود که در حین صحبت های ما، رئیس دفتر ایشان وارد شد و گفت آیت الله علی مشکینی دارند به دفتر شما می آیند. رئیس جمهور بلافاصله با احترام خاصی نسبت به آیت الله مشکینی گفتند من می روم پائین تا جلوی پله ها از ایشان استقبال کنم، سپس عمامه را بر سر گذارده و عبا را بر دوش انداختند و با گام های بلند از اتاق خارج و به استقبال آقای مشکینی رفتند. بعد از چند دقیقه رئیس جمهور به اتفاق مهمان خود وارد شدند و ضمن معرفی من خطاب به آقای مشکینی گفتند اگر چند دقیقه اجازه بدهید جملات آخر پیام به رئیس جمهور زامبیا را بگویم و بعد در خدمت شما هستم. آیت الله مشکینی گفتند باشد اما یک سئوال از ایشان دارم.من ادب کرده و گفتم بفرمائید.آقای مشکینی با لهجه شیرین آذری خود همراه با تبسم گفتند: شما می دانید چرا همه کشورهای آن منطقه حرف “ز” دارند،مثل زیمبابوه،زامبیا،تانزانیا،زئیرو…سئوال آقای مشکینی که البته شوخی و مطایبه بود،موجب نشاط ما شد و سپس آیت الله خامنه ای پیام خود را ادامه داده و تمام کردند. مختصری درباره کنت کائوندا دکتر «کنت کائوندا» اولین رئیس جمهور زامبیا پس از استقلال، یکی از با سابقه‌ترین مبارزان ضد استعمار و نژادپرستی و سیاستمدار خوش‌نام آفریقا است. کائوندا سال‌ها رئیس کشورهای خط مقدم مبارزه با آپارتاید بود و نقش تأثیرگذار وی در هدایت مبارزه برای آزادی «نلسون ماندلا»، فروپاشی آپارتاید و استقلال نامیبیا غیر قابل انکار است. کائوندا همچون ماندلا -اما نه به اندازه او- مدتی از عمر خود را در زندان نژادپرستان انگلیسی طی کرده بود. زامبیا در دوره ریاست جمهوری کائوندا با رژیم‌های نژادپرست از جمله اسرائیل و آفریقای جنوبی رابطه نداشت و به همین دلیل از سوی رژیم سابق ایران نیز بایکوت شده بود. آقای کائوندا خاطره‌ای از آن دوران را معمولا برای هیات‌های ایرانی تعریف می‌کند. او می‌گوید: “در آن دوره، دولت زامبیا هیأت‌هایی را جهت متقاعد ساختن ایران برای توقف فروش نفت به آفریقای جنوبی به تهران اعزام می‌نمود اما همواره این هیأت‌ها با سردی مقامات دربار ایران رو به رو می‌شدند. یک بار وقتی فرستاده آقای کنت کائوندا در جده منتظر دریافت ویزای ایران بود، از سوی وزارت امور خارجه رژیم شاه به وی پیغام داده می شود که اگر برای تفریح به تهران می‌آیید، تشریف بیاورید اما اگر برای مذاکره در مورد توقف فروش نفت به رژیم پرتوریا قصد سفر دارید، بهتر است به زامبیا مراجعت نمایید چرا که جواب ایران منفی است.” اولین قربانی انقلاب مخملی کنت کائوندا اولین قربانی انقلاب مخملی هم بود. در واقع غرب که نتوانسته بود با استفاده از «قدرت سخت» (استعمار) در جنوب آفریقا به اهداف خود برسد، «قدرت نرم» را تجربه کرد و در پشت صحنه حمایت از دموکراسی و نظام چند حزبی، عوامل خود را تقویت کرد و رهبران قدیمی آفریقا را به چالش کشید. این تجربه نخست در آمریکای لاتین و در نیکاراگوئه رخ داد. کارتر در قالب رئیس یک نهاد غیردولتی برای نظارت بر انتخابات از چند ماه قبل در «ماناگوا» مستقر شدند و با ترفندهای خود، موجبات پیروزی خانم «چامورو» بر «دانیل اورتگا» را فراهم کردند. کارتر و همین تیم نیز قبل از انتخابات «زامبیا» به لوزاکا آمده و با حمایت غیر علنی از «چیلوبا» رقیب کائوندا و بهره‌گیری از ابزار رسانه سعی در تخریب کائوندا کردند. بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول هم با اشاره کارتر به میدان آمده و شایع کردند که اگر کائوندا مجددا پیروز شود، پرداخت وام و کمک‌های اعتباری به زامبیا قطع خواهد شد. آن‌ها به خوبی می‌دانستند که کشورهای آفریقائی و زامبیا تا چه حد به وام‌های خارجی وابسته هستند. همان ایام من به دیدن کائوندا رفتم. ما رابطه بسیار نزدیکی داشتیم. گاهی روزهای یکشنبه شخصا زنگ می‌زد و می‌گفت به دفتر او بروم. به آقای کائوندا آنچه در نیکاراگوا گذشته بود را یادآور شده و گفتم که غرب قصد دارد آن تجربه را در زامبیا تکرار کند. کائوندا به همان غرور همیشگی خندید و به لهجه آفریقایی ـ انگلیسی خود گفت من یک دموکرات ناب هستم، آن‌ها نمی‌توانند من را ساقط کنند؛ مردم زامبیا با من هستند اما اینطور نشد و تبلیغات گسترده رسانه‌ای به عنوان ابزار قدرت نرم کار خود را کرد و کائوندا شکست خورد. چند روز بعد از این اتفاق، او را در مجلسی دیدم. «زولو» دوست همیشگی او هم در کنارش بود. آقای کائوندا بعد از احوالپرسی به زولو گفت این آقای سفیر حرف‌هائی زد و من باور نکردم اما امروز آن حرف‌ها برایم ثابت شد. پیش بینی رهبر معظم انقلاب بعد از بازگشت به ایران در یکی از دوشنبه‌هائی که معمولا مقام معظم رهبری تعدادی از مدیران را به حضور می پذیرفتند، خدمت ایشان رسیدم و اجمالا گزارشی از آنچه در زامبیا گذشت به خصوص جنگ نرم رسانه ای غرب برای تغییر رهبران ضداستعمار آفریقا را عرض کردم. رهبر معظم انقلاب پس از تحلیل کوتاهی در این مورد فرمودند مردم زامبیا از رفتن کائوندا پشیمان خواهند شد. ایشان همچنین در نماز جمعه نیز بدون اشاره به اسم زامبیا، پیرامون سیاست‌های مزورانه غرب که تحت حمایت از آزادی و دموکراسی به دنبال تغییر نظام های مستقل هستند، صحبت کردند. بعد از سقوط کائوندا بقیه کشورهای خط مقدم مبارزه با آپارتاید متوجه سیاست‌های جدید غرب شدند، کارتر و تیم او موفق نشدند از قدرت نرم در بقیه کشورهای منطقه استفاده کنند. چندی بعد مردم زامبیا هم همان گونه که رهبر انقلاب پیش بینی کرده بودند، از رفتن کائوندا پشیمان شدند، چون چیلوبا بعد از پیروزی تبدیل به یک دیکتاتور شد و به اتهام فساد، بانک جهانی و صندوق بین المللی پول به وعده های خود عمل نکردند و زامبیا بار دیگر تحت نظارت نامحسوس نژادپرستان غربی قرار گرفت. کشوری که نان خود را نتواند تهیه کند،هیچ گاه آزاد نیست و اما «کنت کائوندا» که در دوران ریاست جمهوری خود نتوانست به تهران بیاید در تاریخ دهم اردیبهشت ۱۳۸۸ در سن هشتاد و پنج سالگی و با قدی خمیده و قامتی فرتوت به دعوت مجمع جهانی صلح اسلامی به ایران آمد. کائوندای پیر که هنوز دستمال سفید خود را به نشانه علاقمندی به صلح در دست داشت مثل دوران ریاست جمهوری خود خنده رو و پر امید بود. من شخصا برای استقبال به فرودگاه رفتم. در مسیر فرودگاه امام خمینی(ره) تا هتل استقلال کائوندا گفت: “هنوز با ماندلا ارتباط خوبی دارد و هر چند وقت یکبار او را می بیند.” وقتی از کنار مرقد امام می گذشتیم آهی کشید و گفت: “آیت الله مرد بزرگی بود. او نه تنها به ایران بلکه به همه مستضعفین جهان و بخصوص مردم آفریقا کمک کرد.” کائوندا به کشتزارهای اطراف تهران هم نگاه کرد و گفت: “شما چقدر خوشبخت هستید که می توانید غذای خود را در داخل کشورتان تهیه کنید و به بیگانه وابسته نباشید.” وی گفت: “کشوری که نان خود را نتواند تهیه کند،هیچگاه آزاد نیست.” با کائوندای ‌۸۵ ساله، و پرچمدارمبارزه با آپارتاید به اصفهان هم رفتیم. وقتی در زورخانه شهر، اشعار مرشد که می گفت بنی آدم اعضای یکدیگرند را برایش ترجمه کردم، اشک در چشمانش حلقه زد و گفت: “مردم شما آسمانی هستند،در هر جای این کشور می روم آثار معنویت را می بینم و از اینکه اینقدر دیر به ایران آمدم متاسف هستم.” کائوندا به دیدار خود با آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت ایران،در سال ۱۳۶۶ در زیمبابوه اشاره کرد و گفت: ” من از همان روز به آیت الله علاقمند شدم،ایشان خیلی منطقی و قوی از مبارزات مردم آفریقا دفاع کرد.” کائوندا گفت من هم مثل شما یکتاپرستم و به خدای بخشنده و مهربان اعتقاد دارم،خدای شما به مسیحیان نیز تعلق دارد.کائوندا موقع ترک ایران هم گفت برای من دعا کنید و بدانید که قلب من مثل ایرانیان برای نجات مستضعفین می تپد. آمدن کائوندا به ایران بار دیگر خاطرات تلخ و شیرین حضور در زامبیا را برای من زنده کرد. خاطراتی که همواره با من خواهد ماند و شاید دانستن آن برای آیندگان هم خالی از لطف نباشد.

پخش مستند تانزانیا از شبکه اول سیما برنامه "صبح بخیر ایران "اقدام به پخش "برنامه سرزمین من " نموده است که این برنامه در شهریور ۱۳۸۷ با سفر گروه برنامه ساز به کشورهای تانزانیا -زنگبار و کنیا مورد تصویر برداری قرار گرفت. نویسنده این برنامه یاسر کنعانی و تهیه کننده آن غلامرضا بختیاری می باشد که در این برنامه پیشینه تاریخی ایرانیان و شیعیان در شرق آفریقا را مورد برجستگی قرار دادند به آیتم های ذیل توجه نموده اند : ۱-معرفی آثار تاریخی و حمام ها ی ایرانیان در جزیره زنگبار ۲- معرفی منطقه باستانی "باگامایو" که خاستگاه ورود ایرانیان به تانزانیا می باشد. ۳-فغالیتهای تبلیغی شیعیان بومی و مهاجر درکشور تانزانیا و زنگبار ۴-به تصویر کشیدن مسجد تاریخی فاطمه زهرا (س) که دارای قدمتی بیش از ۵۰۰ سال می باشد. ۵-نشان دادن مساجد شیعیان هندی و بومی و فعالیتهای تبلیغی آنها درنشر تشیع از نکات برجسته این برنامه حضور در مناطق" قله کلیمانجارو" و حضور در میان قبایل وحشی ماسایی می باشد که خیرین با تشکیل مدرسه اقدام به تربیت فرزندان این قبیله و آشنایی آنها با تعالیم اسلام و تشیع می نمایند. ياسر كنعاني

تصاوير خود گوياي همه چيز هستند