وقتی به قاهره نگاه می‌کنی، خیال می‌کنی یکی از زیباترین شهرهای جهان است که البته چنین نیز هست اما در درون آن شهر دیگری نیز هست که از نظرها پنهان است و این همان زاغه‌های قاهره است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در قاهره، زاغه‌های قاهره حاصل اقدامات رژیم فاسد است که زمین‌ها را به سرمایه‌گذاران اختصاص داده و ملت را بدون سرپناه گذاشت که نتیجه مسلم این سیاست نیز حاشیه‌نشینی و پرورش اراذل و اوباش و فروریختن منازل بر سر ساکنان آن است. خبرنگار فارس در قاهره به بررسی این موضوع پرداخته است.
از جمله این مناطق منطقه «عرب الیسار» در نزدیکی قلعه صلاح‌الدین است که یک منطقه باستانی است و قدمت خانه‌های این منطقه به عصر دولت ایوبی در مصر بازمی‌گردد که از سنگ سفید ساخته شده و تا به امروز نیز باقی مانده است. وقتی وارد این منطقه می‌شوی با خانه‌های فرسوده، انبوهی از زباله، خیابان‌های غیر اصولی و نامنظم و مردمی مواجه می‌شوی که بین مرگ و زندگی قرار دارند.
«محمد عزت» 57 ساله نمونه‌ای از این افراد است که مشکلاتش را برای ما بیان می‌کند و می‌گوید که در خانه یک طبقه‌ای زندگی می‌کند و خانه وی چسبیده به خانه‌ای است که در معرض فروریختن قرار دارد و هر لحظه جان وی و خانواده 4 نفره‌اش در معرض خطر است.
خانواده پنج نفره برادرش نیز چنین وضعیتی دارد و یک خانه خالی از سکنه چسبیده به خانه آنها در معرض فروریختن است و از 15 سال قبل تا کنون بازسازی نشده است در حالی که دستور تخریب این خانه نیز صادر شده اما کسی به آن عمل نکرده است.
«اشرف خلیل» نیز در این باره می‌گوید که ما روزی هزار بار مرگ را جلوی چشمانمان می‌بینیم اما هیچ کس نیست که به داد ما برسد و هیچ مسئولی به مشکلات ما رسیدگی نمی‌کند؛ دولت ما را رها کرده و ما را جزء شهروندان مصری به حساب نمی‌آورند.
«محمد فاروق» از دیگر اهالی این منطقه نیز به مشکلاتش اشاره می‌کند و می‌گوید: یا به ما مسکن بدهید و یا اینکه ما را بکشید و در صحرا بیاندازید بهتر از این است که بدون اطمینان خاطر زندگی کنیم، نگرانی و دلهره روزمره دیگر بس است.
تصور کنید که حکومت‌های دوره رژیم سابق از بازسازی این خانه‌ها به بهانه اینکه جزء آثار باستانی هستند، ممانعت بعمل می‌آوردند اما اجازه می‌دادند که ساکنان آن کشته شوند بدون آنکه کوچک‌ترین ترحمی برای آنها داشته باشند، شاید فاجعه از ما دور نباشد و نمونه آن واقعا به ما نزدیک است.
«زینب موسی» نیز در این باره گفت: هر روز که بخشی از خانه فرو می‌ریزد ما مرگ را جلوی چشمان خود می‌بینیم اما نمی‌توانیم آن را بازسازی کنیم زیرا استانداری و اداره این محله هر فردی که مبادرت به بازسازی خانه‌اش می‌کند، جریمه می‌کند.
آیا اینها که در طول 30 سال در دوره حکومت رژیم مخلوع در حق آنها کوتاهی شده است، مستحق آن نیستند که به مشکلات آنها رسیدگی شود.
آیا امروز این اماکنی که در قاهره وجود دارد، عقلانی است. رژیم سابق توانست با تمام توان جامعه را به دو طبقه تقسیم کند؛ طبقه ثروتمند که تعداد آنان اندک است و دومی نیز ملت فقیر که با فقر و گرسنگی مواجه است.
این همان میراثی است که از رژیم سابق برای «محمد مرسی» رئیس جمهور کنونی مصر بر جای گذاشته شده است و شاید این تنها بخش کوچکی از همه مشکلات است که در دوره گذشته لاینحل باقی مانده و حتی حاصل سیاستَ‌های دوره حکومت فاسد رژیم مخلوع است.
آیا حق مسکن جزء ابتدایی‌ترین حقوق عادی انسان نیست که در تمامی قوانین جهان و ادیان آسمانی بر آن تاکید شده است.
وجدان کجاست! در حالی که هزاران نفر آواره شده و روزانه می‌میرند و امروز از مرسی خواسته می‌شود که این مشکلات را حل کند در حالی که یک خرابه بدون هیچ موسسه و مراکز و خدماتی و بلکه با یک اقتصاد فروپاشیده و ملتی که فقر، بیماری و جهل آن را از پا درآورده است، به مرسی تحویل داده شده است.
آیا آنگونه که برخی‌ها تصور می‌کنند این امور ساده است، چنین نیست بلکه اوضاع کاملا دشوار است و ما تنها می‌توانیم از خداوند بخواهیم که به مرسی و دولت وی توانایی برای تحمل این مسئولیت سنگین را اعطا کند که خواسته‌های مردم را به عنوان نخستین رئیس جمهور منتخب غیرنظامی برآورده سازد.
