خبرگزاري فارس: يك نويسنده مصري با تاكيد بر ضرورت آغاز مناسبات مصر با ايران نوشت اگر بايد با قدرت‌هاي استكباري و تجاوزهاي صهيونيسم جهاني مبارزه كرد پس چگونه از همكاري با يكي از بزرگترين قدرت‌هاي مقاومت مقابل نظام فاسد صهيونيسم در منطقه غفلت مي‌شود؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاري فارس در قاهره، «عبير صالحي» تحليلگر مصري در مقاله‌اي به سكوت مصر در خصوص ازسرگيري مناسبات با ايران اشاره كرد و نوشت: پس از انقلاب ۲۵ ژانويه چقدر احساس خرسندي كرديم و خوشبين شديم وقتي خبرهايي از نزديكي از سرگيري مناسبات مصر و ايران شنيديم و چقدر احساس نااميدي كرديم وقتي كه اين موضوع بسته شد.
صالحي افزود: بسته شدن اين موضوع به سود چه كسي است؟ سرد ماندن مناسبات دو كشور به سود كيست؟ عجيب‌تر از همه اين است كه كساني هستند كه هر دري را مي‌زنند تا براي احياي اقتصادي مصر دست ياري دراز كنند اما دست كساني را كه براي همراهي و اتحاد با ما تلاش مي‌كنند و در كنار بحران‌هايي كه گريبانگير ما مي‌شود در كنار ما هستند، رد مي‌كنند.
نوسنده افزود: من خوشبختانه عضو هيئتي بودم كه چند ماه پيش به ايران آمد و غافلگير شديم از ميزان روحيه دوستي و محبتي كه ملت ايران در خصوص مصر دارند. ما در اين جنجال رسانه‌اي سخني بهتر از سخني كه محمود احمدي نژاد رئيس جمهوري ايران گفت، نشنيديم كه گفت عبور هواپيماي من از آسمان مصر برايم از هزار سفر به بزرگترين كشورهاي منطقه بهتر است.
ما در سايه اين بحراني كه صنتعت گردشگري مصر دچار آن است، حرفي به بهتر حرف علي اكبر صالحي وزير خارجه ايران نشنيديم كه گفت هزاران ايراني مشتاق سفر به مصر هستند و يك ميليون ايراني آمادگي دارند كه فرداي روز ازسرگيري مناسبات وارد مصر شوند.
وي افزود: تا كي ادبيات دوستانه‌اي را كه ايران بدان با ما سخن مي‌كند، ناديده بگيريم؛ ايران كشور ضعيفي نيست در منطقه. خيلي از غل و زنجيرها را شكستيم پس كي مي‌خواهيم غل و زنجير سكوت در مقابل يكي از مهم‌ترين مسائل مربوط به آينده كشورمان حتي منطقه‌مان را بشكنيم.
ما اگر با اين مسئله طبق يكي از اشكال منطقي برخورد كرديم خود را به نتيجه رسانده‌ايم كه بي‌شك ازسرگيري مناسبات دو كشور به صورت غيرمشروط و فوري خواهد بود. بنابراين اگر جرياني در مصر طبق منافع صرف در تعامل با ديگر كشورها رفتار كرد پس بايد گفت كه چگونه از اين مقدار منافع در روابط با ايران غفلت شده است؟ بنابراين بايد باب گفت‌وگو را درباره حجم تجارت و تبادل منافع باز كرد.
بعد از ان خواهيم ديد كه منافع داريم يا خير. اگر جرياني در مصر طبق منطق وحدت و برادري و دين رفتار كرد، پس دين چگونه غفلت مي‌كند از اينكه ما با يكي از بزرگترين كشورهاي اسلامي منطقه روابط نداشته باشيم در حالي كه با دشمنانمان قوي‌ترين روابط را داريم.
اگر جرياني در مصر هست كه معتقد است بايد با قدرت‌هاي استكباري مبارزه و در مقابل تجاوزهاي ظالمانه صهيونيسم جهاني ممقاومت كرد پس چگونه از ضرورت همكاري با يكي از بزرگترين قدرت‌هاي مقاومت مقابل نظام فاسد صهيوننيسم در منطقه غفلت مي‌كند؟
اگر ما به دنبال پيشرفت علمي و فناوري هستيم پس چرا دست خود را در دست ايران نمي‌گذاريم تا به دور از رژيم‌هايي كه همه ما مي‌دانيم خير ما را نمي‌خواهند، نقش خود را بيابيم؟
به دنبال چه مي‌گرديم؟ همه آنچه دنبالش هستيم در نهايت به يك نتيجه مي‌رسد و آن قطعيت ازسرگيري مناسبات ايران و مصر به صورت فوري و قدرتمندانه است.
سكوتي كه ما الان دچارش هستمي گناهي بزرگ است كه سخت مي‌توان بدان فكر كرد. ادامه اين سكوت يعني اينكه ما در اين گناه كه نسلهاي آينده ما را نخواهند بخشيد، سهيم هستيم. بنابراين همه نويسندگان و صاحب‌نظران بايد كشور را از اين سكوت خارج كنند و به سوي گفت‌وگو در اين خصوص بكشانند چه بسا كه يك حرف صادقانه امر نادرستي را كه سياست‌هاي دروغ آن را خراب كرده و ملت را فريفته و اميدها را در هم شكسته و نسلهاي آينده را از حقيقت دور كرده است، اصلاح كند.
