واحد مرکزی خبر / روزنامه نیویورک تایمز نوشت با توجه به اینکه انقلابیون لیبی در استانه سرنگونی رژیم معمر قذافی قرار گرفته اند ، با این پرسش اساسی نیز مواجه اند که ایا قادر به تشکیل یک دولت جدید خواهند بود.

این روزنامه در شماره امروز خود در اینترنت نوشت ، جنبش انقلابیون لیبی با نخستین آزمون واقعی خود مواجه شده است : اینکه آیا می تواند یک دولت وحدت و آشتی ملی تشکیل دهد ، یا اینکه رقابت های درونی انها به تفرقه و اختلاف در لیبی جدید خواهد انجامید. با گذشت شش ماه از اغاز قیام انها ، رهبری روزمره جنبش ضد قذافی همچنان با این پرسش بدون پاسخ مواجه است و هیچ شخصیتی به عنوان رهبر بی چون و چرای انقلابیون ظاهر نشده است.

حتی جنگ مشترک با معمر قذافی هرگز نتوانست اختلافات نهفته میان شرق و غرب ، میان رهبران سیاسی و شبه نظامیان بداخلاق ، و به گفته برخی ، میان چهره های لیبرال و اسلامگرا در صفوف انقلابیون را پنهان سازد. انقلابیون مناطق کوهستانی غرب لیبی که یکشنبه شب به طرابلس هجوم بردند رهبران سیاسی ظاهری خود ، شورای ملی انتقالی لیبی، را که مقر ان در شهر بنغازی در شرق کشور است اغلب زیر نظر دارند.

بسیاری از انقلابیون از این شکایت دارند که رهبران ملی انها حتی پس از انکه دولت های غربی به تدریج امکان دسترسی انها را به دارایی های مسدود شده دولت قذافی فراهم کردند ، به اندازه کافی از انها حمایت نکردند. یوسف محمد ، مشاور مدیریت و از مشاوران یکی از واحدهای انقلابیون لیبی که مسئولیت تامین امنیت طرابلس را بر عهده دارد گفت: شورای ملی انتقالی برای پر کردن شکاف میان انچه انقلابیون غرب داشتند و انچه برای تسلیم کردن طرابلس به ان نیاز داشتند کار زیادی نکرد.

مقامات امریکایی و اروپایی روز دوشنبه گفتند چند هفته است که به این مشغولند که میان صفوف انقلابیون انسجام برقرار کنند و جلو تکرار کشمکش فرقه ای را که سال 2003 پس از تهاجم امریکا به عراق این کشور را گرفتار کرد، در لیبی بگیرند.

انها گفتند به اعتقاد انها یکی از علل سقوط سریع طرابلس این بود که گروههای مهم انقلابیون با هم متحد شدند و با یک راهبرد منسجم به آخرین پایگاه قدرت معمر قذافی یورش بردند. با این حال ، روز دوشنبه حتی قبل از اینکه طرابلس بطور کامل تسلیم شود رقابت ها و اختلافات در صفوف انقلابیون اشکار شد و همراه با ان اعتبار انها زیر سوال رفت.

مقامات شورای ملی انتقالی لیبی در بنغازی روز یکشنبه گفتند نیروهای انها سیف الاسلام ، پسر و جانشین بالقوه معمر قذافی را دستگیر کرده اند.

اما بعدا روز سه شنبه او در هتلی در طرابلس که محل استقرار خبرنگاران خارجی است ظاهر شد -- و ازادانه در شهر به گردش پرداخت .

حتی قبل از ان نیز برخی در طرابلس ظاهرا به رهبران خود در بنغازی برای تحویل دادن سیف الاسلام اعتماد نکرده بودند.

ام حمد غولا یکی از رهبران انقلابیون گفت اگر انقلابیون طرابلس سیف الاسلام را دستگیر می کرد او را تحویل هیچ کس نمی داد و طبق قوانین لیبی او را محاکمه می کرد. او در باره رابطش با رهبران ملی انقلابیون اذعان کرد : ما از لحاظ سیاسی به انها تعلق داریم.

انها با طراحی این انقلاب به ما کمک کردند.

اما باید بگویم که این کمک فقط در مورد طرح کلی انقلاب بود ، نه درباره طرح محلی.

رهبران انقلابیون می گویند ماهها برای هموار کردن زمینه وحدت ملی ، از جمله میان صفوف خود ، کار کرده اند.

مثلا در اغاز ماه مبارک رمضان، مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای ملی انتقالی ، پس از کسب مجوز از ناتو برای نقض منطقه پرواز ممنوع به مناطق کوهستانی غرب لیبی پروز کرد تا بتواند کمک های مالی مورد نیاز خانواده ها را برای فصل تعطیلات به انها برساند. این شورا چنان طراحی شده است که در بر گیرنده نمایندگانی از همه مناطق کشور باشد.انها از همان ابتدا متعهد شدند طرابلس در غرب لیبی پایتخت کشور باقی بماند ، و نه بنغازی در شرق که در دوره حاکمیت قذافی همواره رقیبی برای طرابلس بود.

شورای ملی انتقالی روز دوشنبه اعلام کرد در تلاش است محل هدایت عملیات خود را به طرابلس انتقال دهد و برغم برخی گله وشکایت ها ، رهبران محلی و ملی انقلابیون گاهی اوقات هماهنگی تنگاتنگی با هم داشته اند.

وقتی انقلابیون روز یکشنبه در طرابلس قیام خود را اغاز کردند ، دو مقام ارشد از بنغازی در تونس با یکی از رهبران انقلابیون مناطق کوهستانی غرب لیبی تشکیل جلسه دادند تا در کنار هم تحولات را زیر نظر بگیرند.

جفری دی فلتمن ، معاون وزیر امور خارجه امریکا در امور خاور نزدیک روز دوشنبه در مصاحبه پایگاه اینترنتی شبکه خبری سی ان ان با وی از ارتباطات نزدیک میان انقلابیون در سرتاسر لیبی ابراز شگفتی کرد.

مقامات واشنگتن گفتند در چند هفته گذشته نمایندگانی از شورای ملی انتقالی بی سر و صدا با دیپلماتهای امریکایی ، اروپایی و کشورهای دیگر در قطر دیدار کرده بودند تا زمینه را برای تشکیل یک دولت دموکراتیک در کشوری که هرگز یک دولت دموکراتیک نداشته است مهیا کنند. دولت اوباما و متحدانش با درس هایی که از دوره پس از جنگ عراق در ذهن داشتند ، بر ترسیم نقشه راه انتقالی لیبی نظارت داشتند.

بر اساس این نقشه راه قرار است یک نهاد حکومتی موقت برای پر کردن خلاء قدرت تا زمان برگزاری انتخابات زمام امور را در دست بگیرد. این نقشه راه هیچگونه تاریخ یا جدول زمانی برای انتخابات تعیین نکرده است.

اما برخی مقامات گفتند رهبران انقلابیون همواره وعده داده اند که یک دولت باز و فراگیر تشکیل خواهند داد.

انها همچنین وعده داده اند که به انتقامگیری یا پاکسازی دستگاه سیاسی و امنیتی به سبک بعثی زدایی در عراق که به شورش های این کشور دامن زد، رو نیاورند.

یک مقام ارشد امریکایی گفت : ما می کوشیم (از تجارب عراق) درس بگیریم.

برای همین است که روی برنامه ریزی برای دوره پس از قذافی اینقدر تاکید شده است.

مسائل دوره پس از تهاجم نظامی اوریل 2003 به عراق قطعا در ذهن همه نقش بسته است.