"سرهنگ معمر قذافی" در پی کودتایی در سال 1969 قدرت را در لیبی به دست گرفت و از همان زمان تا کنون تمام توان خود را صرف تجهیز نظامی و تقویت ارتش دولت استبدادی اش برای بقای خود کرده چرا که به خوبی می داند در کشوری که سابقه مبارزات ضداستعماری به رهبری "عمر مختار" را دارد، نخواهد توانست برای مدت زیادی در قدرت بماند.

دیکتاتوری مانند قذافی به این نکته نیز آگاه است که به دلیل جنایاتش هر لحظه امکان دارد مورد انتقام آزادیخواهان لیبیایی قرار گیرد، به همین دلیل در کنار توسعه کمی و کیفی ارتش از راه هزینه کردن میلیونها دلار از درآمد نفت، یگان ویژه ای نیز برای حفاظت از خود ایجاد کرده است.

این یگان که تعداد نیروهای آن به 2500 تن می رسد، گارد ویژه قذافی به شمار می رود و متشکل از مزدوران قسم خورده ای است که وظیفه دفاع از وی را تا آخرین قطره خون به عهده دارند.

کشور لیبی با داشتن 6.3 میلیون جمعیت در حال حاضر بیش از 100 هزار نیروی نظامی حرفه ای تا دندان مسلح داشته و شمار شبه نظامیان آن که از میان اعضای قبایل هوادار وی آموزش دیده و در صورت نیاز به ارتش می پیوندند به 76 هزار نفر می رسد.
قذافی به این هم بسنده نکرده و ارتشی از نیروهای ذخیره ایجاد کرده که در زمانهای بحرانی برای سرکوب مردم به دیگر نظامیان اضافه می شوند. شمار این نیروهای ذخیره 50 هزار نفر است که با عنوان "ارتش خلق" شناخته می شوند.

به این نیروها باید نظامیان وفادار به قذافی موسوم به "گارد انقلاب" با 3000 عضو را اضافه کرد که تخصص اصلی آنها کار با ادوات و تجهیزات سنگین نظامی از قبیل تانک و موشک است.

اما یکی از نقاط اتکای ارتش لیبی نیروی هوایی آن است، این یگان پرخرج با 18 هزار پرسنل 370 جنگنده آخرین مدل در اختیار دارد و همانطور که در روزهای اخیر مشخص شد، وظیفه اصلی اش سرکوب سریع اعتراضات مردمی و متلاشی کردن هسته تجمعات در شهرهای بزرگ لیبی است.

نیروی دریایی ارتش لیبی نیز با داشتن 8000 نیروی رسمی در کنار دیگر یگانهای ارتش به کار حمایت و پشتیبانی نیروهای سرکوبگر دولت قذافی همت می گمارد.

از یکی دو دهه پیش به دلیل رویگردانی شهروندان لیبیایی از سیاستهای ضدمیهنی قذافی و آشکار شدن هرچه بیشتر خصلت خونریز این دیکتاتور، ارتش وی برای تثبیت اوضاع، رو به استخدام مزدوران خارجی گرفته است.

از سال 1972 قذافی دستور تشکیل یگان ویژه ای به نام "لژیون اسلامی" را صادر کرده که نیروهای آن عمدتا از کشورهای مالی، نیجر، چاد، سودان و حتی پاکستان تامین شده اند.
این یگان در سالهای بعد با افزودن مزدورانی از نیجریه، لیبریا، اتیوپی، سومالی، هند و برخی کشورهای دیگر توسعه یافته و به 2500 نفر رسید.

از نظر تجهیزات نظامی، ارتش لیبی به مدرن ترین سلاحهای روز مجهز است که از آن جمله می توان به 2205 دستگاه تانک شامل 180 تانک روسی مدل T-90S و 200 دستگاه تانک T-72 اشاره کرد. همچنین توان توپخانه این ارتش با داشتن 2421 قبضه توپ و خمپاره انداز و نیز 685 موشک دور برد قابل ملاحظه است.

در بین 374 جنگنده آخرین مدل نیروی هوایی نیز 30 فروند جنگنده میراژ فرانسوی و 7 فروند بمب افکن توپولوف 22 و 35 فروند بالگرد جنگی روسی دیده می شود.

جالب اینجا است که بخش اعظم سلاحهای دولت قذافی در ازای دریافت بهای هنگفت نفت از کشورهای اروپایی به این سرزمین بیابانی گسیل داشته شده و این در حالی است که لیبی از سال 2003 به بهانه حمایت از تروریسم مورد تحریم اقتصادی و نظامی قرار گرفته است.

قذافی که در سالهای اخیر قدرت افسانه ای خود را رو به زوال می دید در آخرین تلاشش برای تجهیز هر چه بیشتر ارتش در سال 2010 سفارش خرید ادوات و تسلیحاتی به ارزش 1.5 میلیون یورو را به دولت روسیه داد.

---