بازگشت آرامش و امنیت به سومالی به معنای قطع روزی و درآمدهای هنگفت تاجران تسلیحات و کسانی است که به نحوی کارشان مرتبط با مرگ انسان هاست.

به گزارش خبرگزاری مهر، پایگاه خبری میدل ایست آنلاین در گزارشی می نویسد، "عثمان بری" مردی 40 ساله است که بر روی حصیری در منزل خودش در شهر موگادیشو [پایتخت سومالی] می نشیند و از طریق تلفن همراهش سلاح جنگجویان را تامین می کند.
وی که یکی از 400 شخص سومالیایی است که در زمینه تجارت تسلیحات در موگادیشو فعالیت می کند در این باره می گوید: من از 5 سال پیش به تجارت اسلحه روی آوردم و دراین مدت 3 باب ویلا ساخته ام و برای دو همسرم مغازه هایی خریده ام.
وی تاکید می کند: صلح در سومالی برای ما به معنای ورشکستگی است!
با وجود ممنوعیت هایی که سازمان ملل در زمینه تسلیحاتی بر سومالی روا داشته است، این کشور پر از سلاح هایی شده که از تمام نقاط جهان جمع آوری شده اند؛ امری که به تداوم یکی از طولانی ترین جنگ ها در قاره آفریقا دامن می زند.
کارشناسان براین باورند که بسیاری از تسلیحات نظامی کنونی در سومالی طی سال های 2006 تا اوایل سال 2009 توسط سربازان ارتش اتیوپی وارد این کشور شده است.
همچنین در زمینه تامین اسلحه برای شورشیان اتهاماتی به نیروهای حافظ صلح وابسته به اتحادیه آفریقا، اریتره و دیگر کشورهای همسایه سومالی مطرح است.
علاوه بر این در مرزهای سومالی با کنیا و اتیوپی کنترل خاصی بر ورود و خروج کاروان های تسلیحات نظامی وجود ندارد.
از سوی دیگر نمی توان ورود اسلحه را از طریق هوایی و دزدان دریایی را متوقف کرد.
البته با تمام اینها موگادیشو تنها یک بخش کوچک از بازار تجارت غیر قانونی اسلحه در جهان است.
بنابر آمار موسسه ای سوییسی در ژنو که در زمینه پژوهش های نظامی فعالیت می کند، 640 میلیون اسلحه گرم درکل جهان وجود دارد که بر اساس یک آمار سر انگشتی یک اسلحه به ازای هر 10 نفر وجود دارد.
از طرفی فقط یک سوم از این میزان تسلیحات در اختیار نیروهای نظامی - امنیتی وابسته به دولت ها قرار دارد و در واقع دو سوم باقیمانده در اختیار گروهک های نظامی و شورشیان است.
ارزان ترین اسلحه در سومالی کلاشینکف هندی است که 140 دلار قیمت دارد، در صورتی که ساخت کره شمالی این سلاح 600 دلار قیمت دارد. بمب های دستی در سومالی نیز بین 25 تا 100 دلار معامله می شوند.
البته در سومالی تاجران سلاح تنها کسانی نیستند که از تداوم جنگ سود می برند، بلکه گورکن ها نیز که برای حفر هر قبر 15 دلار می گیرند، در این زمینه به درآمدهای مناسبی رسیده اند.
علی عثمان که خود یک گورکن در موگادیشو است، در حال دفن یک کودک شیرخواره می گوید: هر گاه که تعداد کشته شدگان بالاتر رود، درآمد ما نیز بیشتر می شود.
وی می افزاید: در برخی از روزها تعداد 20 قبر حفر می کنم و تا شامگاه در قبرستان منتظر اجساد مردگان می مانم.
از سوی دیگر کارکنان بخش بانکی با اشاره به افزایش کشتار در سومالی طی ماه گذشته می گویند: هرگاه میزان کشتار بالاتر رود، به میزان مبادلات مالی در بانک ها افزوده می شود، که این به نفع ماست.
در این گزارش به وضع مناسب سازندگان تابوت نیز در سومالی با تداوم درگیری ها در این کشور اشاره شده است.