روزنامه تايمز نوشت "زمان پايان يافتن مناقشه اعراب و اسرائيل فرارسيده است".
به نوشته شماره امروز اين روزنامه، سفر باراک اوباما رئيس جمهور امريکا به عربستان سعودي و مصر ممکن است يک فرصت باشد. اين سفر هم نياز به تغييري تاريخي در خاورميانه و هم فرصتي کم نظير براي دستيابي به ان را نشان مي دهد.
ايدهاي مختلفي در حال بررسي است. يک ايده عمده طرح صلح ملک عبدالله عربستان است که اتحاديه عرب در بيروت ان را پذيرفت.خرد بسياري نيز در پيشنهاد "راه حل57 کشوري" ملک عبدالله اردن نهفته است.
هر دو انها در تشخيص مقصد مناسب و مطمئن ترين راه براي رسيدن به ان، ديدگاهي صحيح دارند. با توجه به حمايت رهبري مصر، به نظر مي رسد زمان براي پايان دادن به مناقشه اعراب و اسرائيل يکبار براي هميشه فرا رسيده است.
دستيابي به اين هدف تاريخي مستلزم رويکردي دو قسمتي است.اين امر به مذاکراتي دو جانبه بين اسرائيل و هر يک از همسايگانش يعني فلسطينيان، سوريه و لبنان نياز دارد، و همسو با ان طي کردن روندي منطقه اي براي عادي سازي روابط اسرائيل و کشورهاي عربي است.
چنين معماري ديپلماتيکي ممکن است يک راهبرد برنده-برنده را براي همه طرف ها ايجاد کند.
حمايت کل جهان عرب از تشکيلات خودگردان فلسطين زماني که به مسئوليت سنگين ايجاد و پس از ان اجراي مصالحه هايي تاريخي نزديک مي شود، مشروعيت مي بخشد. در همين حال اين امر ممکن است به اسرائيل مجددا اطمينان دهد که امتيازات سنگيني که خواهد داد ، با صلحي جامع، با دوام تر و فراگير در سطح منطقه پاداش داده مي شود.
اين روزنامه در ادامه با اشاره به طرح "نقشه راه" نوشت، با نگاهي به گذشته مي توان به اين نتيجه رسيد که تنها طرح هاي صلحي که به خوبي فرمول بندي شده است، براي رسيدن به نتيجه کافي نيست.گاهي چيزهاي ديگري مورد نياز است. رخدادهايي پيش بيني نشده مي تواند سرنوشت جنگ و صلح را تغيير دهد. براي مثال اگر مذاکرات اسرائيل-مصر را فقط قانونگذاران دنبال مي کردند، بعيد بود که به اين سرعت به نتيجه برسد.
انچه به پيمان مصر-اسرائيل منجر شد، سفر کمتر از يکساعت انور سادات از قاهره به
قدس بود. اين يک ساعت تاريخ خاورميانه را تغيير داد و اين حاصل اعمال فشار نبود بلکه ناشي از از ميان رفتن ترس هاي قديمي بود.
صلحي منطقه اي ممکن است همان تاثير را داشته باشد مشروط به اينکه زمينه ان به درستي مهيا شده باشد. صلحي منطقه اي امروز عملي تر از گذشته به نظر مي رسد.
بسياري از رهبران عرب ايران سلطه طلب را تهديدي براي موجوديت و هويت خود مي بينند. براي انها چالش اصلي اسرائيل نيست بلکه ايت الله هاي ايران هستند که با استفاده از ترور و تهديد به کار گيري سلاح هاي غير متعارف، به دنبال غلبه بر خاورميانه اند. يک چارچوب امنيتي منطقه اي به اسرائيل در تامين منافع امنيتي خود نيز کمک خواهد کرد.
ما براي حفظ وزش باد تغييرات، بايد مذاکرات دو جانبه با فلسطيني ها را همراه با مشوق هاي اقتصادي و زيست محيطي، تجدد کنيم. "صلح اقتصادي" جايگزين "صلح سياسي" نيست اما کاتاليزور ان است.
روح مثبت طرح صلح اعراب همراه با نقشه راه فرصتي روشن در اختيار مي گذارد.