مسئولان آفريقاي جنوبي، از برگزاري جام جهاني فوتبال در اين کشور، به عنواني ملاتي براي تقويت وحدت ملي استفاده مي کنند.
به گزارش واحد مرکزي خبر از لندن، آفريقاي جنوبي که حکومت نژادپرست سفيدپوستان، معروف به رژيم آپارتايد را پشت سر گذاشته، سال آينده قرار است مسابقات جام جهاني فوتبال را براي اولين بار در قاره سياه برگزار کند. اگرچه مردم قاره آفريقا، عاشق فوتبالند ، برگزاري مسابقات جام جهاني فوتبال که مورد علاقه همه مردم قاره و به ويژه آفريقاي جنوبي است، در تحکيم وحدت ملي اين کشور نيز مفيد است.
دني جوردن، از مسئولان کميته سازمان دهي مسابقات جام جهاني فوتبال در سال 2010 ميلادي گفت برگزاري اين مسابقات در آفريقاي جنوبي، قطعا به وحدت بيشتر بين سفيد پوستان و سياه پوستان اين کشور منجر خواهد شد. وي افزود پس از اتحاد آلمان شرقي و غربي ، مشکلات و تنش هاي فراواني بين مردم باقي بود اما برگزاري مسابقات جام جهاني سال 2006 ميلادي در آلمان، موجب شد اتحاد بين مردم آلمان بيشتر شود و در آفريقاي جنوبي نيز موجب وحدتي بي سابقه خواهد شد.
يکي از فوتباليست هاي تيم ملي آفريقاي جنوبي، ماتيو بوث گفت : ماندلا که فعلا بازنشسته و بستري است، حتي اگر نتواند شخصا به ورزشگاه ها بيايد، قطعا به اندازه فوتباليست هاي آفريقاي جنوبي، از تماشاي مسابقات جام جهاني فوتبال، لذت خواهد برد.
نلسون ماندلا، در سال 1995 ميلادي، هنگامي که تيم منفور اتحاديه ملي راگبي آفريقاي جنوبي، قهرمان جهان شد، براي ايجاد وحدت در بين سفيدپوستان و سياه پوستان، به تشويق اعضاي تيم که همگي سفيد پوست بودند، پرداخت. وي لباس تيم راگبي سفيد پوستان را پوشيد و به ميدان رفت و از سياه پوستان نيز خواست که اعضاي تيم را تشويق کنند و همين اقدام، اتحاد ملي را در آفريقاي جنوبي تقويت و ماندلا را به رهبري سرشناس در جهان مبدل کرد به گونه اي که به وي، لقب پدر بزرگ آفريقا را داده اند.
استفاده غير ورزشي مردم آفريقاي جنوبي از فوتبال، پيشينه در دوران مبارزه با رژيم نژادپرست دارد که با قوانين خود، سفيد پوستان را بر کشور حاکم و سياه پوستان را برده کرده بود. ماندلا در 27 سالي که در زندان رژيم آپارتايد در جزيره روبن بود، زندانيان سياسي را که به جرم مخالفت با نژادپرستي در زندان بودند، به ورزش و به ويژه به بازي فوتبال تشويق مي کرد. مارک شينرز، زنداني سابق زندان جزيره روبن مي گويد با مچاله کردن کاغذ پاره ها، توپ درست مي کرديم و با ديگر زندانيان، فوتبال بازي مي کرديم و در اين جزيره کوچک، تصميم گرفتيم بخشي از جهان ورزش محسوب تا از انزوا خارج شويم.
پس از چهار سال مبارزه، زندانيان آزادي خواه آفريقاي جنوبي توانستند اجازه لازم را براي بازي فوتبال در زندان، به دست آورند و در زمين کنار سلول هاي انفرادي، تمرين کنند. به گفته مارکوس سولومون، يکي از زندانيان پيشين در رژيم آپارتايد، با ديگر زندانيان تصميم گرفتيم ورزش کنيم و بدين ترتيب، فوتبال را آغاز کرديم اما از قوانين آگاه نبوديم.
خاطرات زندانيان جزيره روبن حاکي است با استفاده از چوب درختان، تکه هاي تورهاي ماهي گيري و گل، دروازه درست مي کردند و يکي از آنان که اندکي ذوق هنري داشت، با تکه اي چوب، يک جام درست کرد تا به تيم برنده اهدا شود. به گفته مارک شينرز، اگر فوتبال نبود، امکان داشت اختلافات سياسي به دشمني بين زندانيان سياسي منجر شود اما فوتبال که وجه مشترک علائق همه زندانيان رژيم آپارتايد بود، همه را به هم وصل مي کرد. زندانيان رژيم آپارتايد، تلاش مي کردند همه زندانيان، حتي کساني را که فوتبال بلد نبودند، در تيم هاي فوتبال زندان جاي دهند. براي زندانيان جزيره روبن که از خانه و کاشانه دور و زير شکنجه شديد رژيم آپارتايد بودند، فوتبال مي توانست به گوشه نشيني پايان دهد و روند اجتماعي شدن را تقويت و روحيه مقاومت زندانيان را محکم کند. فوتبال به ويژه براي زندانياني که مدت ها در انفرادي زندان بودند، بسيار مفيد بود و شرکت در آن، برخلاف مقررات نژادپرستان، سفيد و سياه نمي شناخت.
نلسون ماندلا، يکي از مشوقان زندانيان سياسي در رژيم آپارتايد، پس از آزادي از زندان در سال 1990 ميلادي، براي يکصد هزار نفر از هوادارانش در ورزشگاه بزرگ آفريقاي جنوبي سخنراني کرد و هشدار داد بايد از دشمني دوري کرد و به بازسازي کشور پرداخت. اين ورزشگاه، قرار است سال آينده، ميزبان بازي هاي آغازين جام جهاني فوتبال، باشد و مردم کشور ميزبان را بيشتر به همديگر نزديک کند.