جنایات جنگی ژنرال حفتر که مورد حمایت ریاض، ابوظبی و واشنگتن است، در حمله به طرابلس و اصرار وی بر ادامه خشونت و عدم پذیرش راه حل مسالمت آمیز اغراض واقعی وی را برملا کرده است.
وبگاه خبری عربی 21 در یادداشتی با عنوان «نتیجه یکصد روز جنگ علیه طرابلس» نوشت: با گذشت صد روز از آغاز حمله به طرابلس لجاجت و اصرار بر ادامه این جنگ، تلفات آن را سنگین‌تر و نتایج آن را خطرناک‌تر کرده است.
السنوسی بسیکری در این یادداشت آورده است: در یکصدمین روز از به راه افتادن حمام خون و کشتار و ارعاب مردم بی گناه و نابودی املاک و دارایی‌های عمومی و خصوصی در طرابلس کشورهایی در منطقه همچنان از این جنگ حمایت می‌کنند، سازمان ملل و طرف‌های بین‌المللی هم ضمن سکوت، هیچ کاری برای توقف جنگ و مقابله با متجاوزان انجام ندادند.
یکصد روز از فریب مردم با گفتمان‌های گمراه کننده نخبه‌های حامی جنگ گذشت تا جایی که برخی از همین مردم از سر نادانی به صفوف حاکم مستبد جنگ پیوستند.
یکصد روز از مقاومت و فداکاری مدافعان پایتخت که از اقصی نقاط شهرهای مختلف لیبی آمدند گذشت. مقاومتی که شایسته تقدیر و بزرگداشت است.
پیامدهای فاجعه بار برای انگیزه‌های خیالی
نویسنده تصریح کرد به آنهایی که دنباله رو لفاظی‌ها در توجیه جنگ هستند می‌گویم که انگیزه‌های جنگ در چارچوب تبلیغات گمراه کننده بود، اما جنگ این توجیهات دروغین رابرملا کرد. سخن از بازگشت اقتدار دولت در سایه ادامه کشتار، نابودی و سرسپردگی به بیگانگان و فرستادن مزدوران به جبهه‌های آن ممکن نیست.
عربی 21 نوشت: حرف زدن درباره صیانت از پول به غارت رفته لیبی توسط شبه‌نظامیان دیگر ارزشی ندارد. جنگ، منابع و ثروت‌های کشور را به طرز قابل توجهی از بین برده است، اقتصاد را تحت فشار قرار داده و عمر بحران را طولانی‌تر کرده است. فساد گسترش یافته و فرصت‌ها برای چپاول پول لیبی در خارج به دست آمده است.
به عقیده نویسنده، آیا ژنرال حفتر الگوی پاکدستی و مسئولیت پذیری در مدیریت پول‌های هنگفتی است که از خزانه دولت موقت لیبی در شرق به دست آورده یا آنچه را که از حامیان منطقه‌ای گرفته است تا آن زمان حرف زدن از مبارزه با فساد در طرابلس متقاعد کننده باشد؟.
وی افزود: اما در خصوص بهانه مبارزه با تروریسم در حمله به طرابلس باید گفت: چهره ای وحشتناک‌تر از «تروریسم جنگ» نیست. اتفاقات جنگ به رهبری [خلیفه] حفتر [فرمانده نیروهای شرق لیبی و مورد حمایت ریاض، ابوظبی، قاهره و واشنگتن] نشان داد که تروریسم و جنایات غیرانسانی رفتار و خط مشی ثابت اوست و ده‌ها شاهد و مدرک از این فجایع به شکل صوتی و تصویری موجود است.
واقعه کشتار مرکز اسکان مهاجران آفریقایی در منطقه تاجوراء بزرگ‌ترین گواه وحشی گری جنگ و تروریسم واقعی است. آنهایی که دست به چنین اعمالی می‌زنند نمی‌توانند امانتدار جان و دشمن تروریسم و تروریست‌ها باشند.
آتش جنگ شعله‌ور است و کشور در سراشیبی سقوط
درباره نتایج جنگ هم باید گفت جنگ دودستگی‌ها را چند دسته کرد، شکاف اجتماعی را عمیق‌تر و کشتارها و گسترش سلاح را بیشتر کرد.
لیبی دو پارلمان دارد. سلاح از هر سو ه سمت لیبی سرازیر شده چه از سوی حامیان حفتر و چه به نفع دولت وفاق ملی که با تجاوز نیروهای حفتر مبارزه می‌کنند موج مداخله بیگانگان بالا گرفته است تا جایی که صحنه به جنگ نیابتی نزدیک شده است و کشمکش‌ها به سطوح خطرناکی رسیده است.
اما نخبگان سیاسی و نظامی همچنان در شعله‌ور کردن آتش درگیری و تنش علیه رقیب به زننده ترین شکل رفتار می‌کنند و هر روز سطوح تازه‌ای از جامعه را درگیر فتنه کرده و آنها را تحریک به انتقام گیری می‌کنند.
چرا جنگ ادامه دارد؟
عربی 21 ادامه داد: چرا جنگ به رغم نتایج دردناک آن ادامه دارد؟ جواب این است که حفتر مشتاق جنگ است و رویای رسیدن به قدرت با توسل به زور سلاح و جنگ و کشتار را در سر دارد، زیرا در داخل هستند کسانی که به او نیرو بدهند و در خارج کسانی که پول و سلاح لازم را در اختیارش بگذارند. پس چرا دنباله رو هوا و هوسش نشود؟
در پایان آمده است: ثابت شده که حفتر خشونت را به عنوان ابزاری برای زیر سلطه درآوردن همگان به کار گرفته است و حتی هنگامی که فرصتی برای حل مسالمت آمیز این کشمکش ظاهر می‌شود حفتر نیروهایش را برای نابودی صلح و تمهید مجدد فضای جنگ تحریک می‌کند. بنابراین گزینه درست مهار او به زانو درآوردنش است و بدون این امر فرصت صلح و توافق ممکن نیست.
