استعمار پرتغال جمهوری گینه بیسائو کشوری در آفریقا است که زمانی الگوی آفریقا برای توسعه بود این روزها در زمره فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. این کشور از شمال با سنگال و از جنوب و شرق با گینه همسایه است. در غرب این کشور اقیانوس اطلس قرار دارد. زمانی گینه بیسائو به عنوان پادشاهی گابو بخشی از امپراتوری مالی بود. بخش‌هایی از این پادشاهی تا زمان استعمار پرتغالی‌ها در قرن هجدهم باقی مانده بود. پرتغالی‌ها در قرن 17 آغاز به تجارت برده در این کشور کردند. با وجود این که این کشور از نخستین مستعمرات پرتغال بود، بخش‌های داخلی آن تا قرن 19 مورد اکتشاف قرار نگرفت. این کشور در زمان استعمار گینه پرتغال نام داشت و پس از استقلال در 24 سپتامبر 1973 نام پایتخت خود، بیسائو را به نام رسمی خود اضافه کرد تا از اشتباه گرفته شدن با جمهوری گینه جلوگیری کند. سیاست در گینه بیسائو رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت و نخست وزیر رئیس دولت است. رئیس جمهور برای دوره‌ای پنج ساله با رای مردم انتخاب می‌شود. نخست وزیر را رئیس جمهور تعیین می‌کند. مجلس ملی این کشور 100 کرسی دارد. نمایندگان این مجلس با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. قانون قضایی این کشور بر اساس قوانین فرانسه نگاشته شده است. سن قانونی در گینه بیسائو 18 سال است. اقتصاد در گینه بیسائو تولید ناخالص داخلی این کشور 901.2 میلیون دلار است و 480 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند که 82 درصد از آنان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. نرخ تورم در سال 2002 میلادی در این کشور چهار درصد بود. محصولات صادراتی گینه بیسائو شامل بادام هندی، میگو، بادام‌زمینی، خرما و الوار است که به کشورهای هند (76.1 درصد)، نیجریه (18.1 درصد) و ایتالیا (1.4 درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل و محصولات پتروشیمی است که از کشورهای پرتغال (18.7 درصد)، سنگال (16.3 درصد)، ایتالیا (13 درصد) و پاکستان (4.5 درصد) وارد می‌شود. مردم گینه بیسائو جمعیت این کشور یک میلیون و 472 هزار و 780 نفر با میانگین سنی 19.1 سال است. امید به زندگی برای زنان در این کشور 49.04 سال و برای مردان 45.37 سال است. زبان رسمی این کشور پرتغالی است. 45 درصد از مردم آن مسلمان، پنج درصد مسیحی و بقیه پیرو ادیان بومی هستند. ارتباطات در گینه بیسائو در این کشور 10 هزار و 200 خط تلفن ثابت و 95 هزار خط تلفن همراه وجود دارد. گینه هیچ میزبان اینترنتی ندارد اما 37 هزار نفر در این کشور از اینترنت استفاده می‌کنند. به نقل از آفران

در خبرها آمده است که قذافی در پناهگاهی به سر می برد که در مقابل حمله اتمی نیز مقاوم است اما با بمباران قسمتی از این پناهگاه، به احتمال زیاد از مقر خود خارج شده و به مکان نامعلومی! رفته است

یکی دیگر از هواپیماهای متعلق به نیروهای قذافی ساقط شد. البته این قضیه هیچ ارتباطی با منطقه پرواز ممنوع نداره و توسط نیروهای انقلابی ساقط شده.

بزرگترین چاله ای که بشر تا به حال حفر کرده، معدن کیمبرلی در آفریقای جنوبی است که البته اهمیتی فراتر از یک حفره دستکن یا معدن معمولی دارد. کیمبرلی حفره جادویی آفریقای جنوبی است که درآمدهای چشمگیری را به جیب صنعت توریسم این کشور سرازیر می کند و یکی از دیدنی ترین جاذبه های قاره سیاه به شمار می رود. اصلی ترین جذابیت حفره کیمبرلی در اعداد و ارقامی عجیب و بزرگی است که حول این حفره می چرخند: 50 هزار کارگر معدن که آن را در مدت 43 سال حفر کرده اند، 2720 کیلوگرم الماسی که از این حفره بیرون آمد، 22 میلیون تن خاکی که برای حفر این معدن بیل زده شد و 215 متر عمق و 463 متر پهنایی که این حفره دارد! اما شگفتی های کیمبرلی به همین جا ختم نمی شود! ماجرا وقتی برایتان جالب تر خواهد شد که بدانید این 50 هزار کارگر بدون هیچ ابزار حفاری پیشرفته ای بزرگترین معدن دنیا را حفر کردند؛ یعنی تنها با بیل و کلنگ های مکانیکی که استفاده از آنها در بین سال های 1871 تا 1914 مرسوم بود. بعد از پایان عملیات حفاری، معدن این بار فصل تازه ای از عمر خود را آغاز کرد. آبهای زیر زمینی کم کم به داخل این حفره نفوذ کردند تا پس از مدتی، کیمبرلی تبدیل به دریاچه کوچکی شود که 20 درصد از عمق حفره، یعنی 40 متر از آن را پر می کرد.

جزيره رويايی موريس در جنوبی ترین نقطه اقیانوس هند، شرق جزیره ماداگاسکار و جنوب شرقی قاره آفریقا واقع شده است. اين کشور ابتدا به وسيله دريانوردان مالايی در قرن دهم ميلادی کشف شد، پس از آن در قرن شانزدهم ميلادی ابتدا مستعمره پرتغال و سپس هلند (قرن 17) شد. در سال 1715 جزيره تحت کنترل فرانسوي ها در آمد و در طی جنگ های ناپلئونی در سال 1810 جزيره توسط نيروهای انگليسی اشغال شد. در سال 1968 اين کشور استقلال خود را از انگلستان به دست آورد. نوع حکومت در اين کشور جمهوری دموکرات (پارلمانی) است. در حال حاضر کشوری مستقل به پایتختی پورت لوئیس (port Louis) است که دارای 8 شهر ديگر نيز می باشد. زبان رسمی اداری اين کشور انگليسی است ولی مردم به دو زبان انگليسی و فرانسوی تسلط کامل دارند. مساحت اين کشور 2040 کيلومتر مربع است. (4 برابر شهر تهران) خط ساحلی دور جزيره 180 کيلومتر است که تمامی آن از ماسه های نرم ، سفيد و درخشان پوشيده شده است. اين کشور در نيمکره جنوبی زمين واقع شده است ، بنابراين فصول آن برعکس نيمکره شمالی ( ايران ) است. ميانگين دمای هوا در زمان سفر نوروزی: روز : 28+ الی 30 + شب: 20+ الی 22+ دمای آب : 26+ الی 28+ درجه سانتيگراد اختلاف زمان موريس با تهران تنها نيم ساعت است. (زمان رسمی موريس: 04:00+ GMT، زمان رسمی ايران: 03:30+ GMT) ولتاژ برق موريس 220 ولت، 50 هرتز است که مشابه سيستم برق ايران می باشد. واحد پول اين کشور روپيه موريس است. 1 دلار = 30 روپيه موريس، 1 يورو = 40 روپيه موريس، 1 روپيه موريس = 360 ريال موريس از جاذبه های توریستی متنوع و شگفت انگيزی بهره مند مي باشد؛ علاوه بر سواحل بسيار زيبا، رودخانه، مرداب، کوه، جنگل های زیبا، گونه های جانوری و گیاهی فراوان، دهانه های آتشفشانی، آبشار و آثار تاریخی را نيز می توان در اين جزيره رويايی مشاهده نمود که اکثر آنها در برنامه تور نوروزی گنجانده شده است. سازمان جهانی جهانگردی (World Tourism Organization (WTO موريس را به عنوان يکی از ده مقصد برتر توریستی دنيا معرفی نموده است.

روز 22 بهمن 1369 مطابق با 11 فوریه 1990 یعنی همزمان با سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران، نلسون ماندلا از زندان مخوف آفریقای جنوبی آزاد شد. انتشار این خبر موجی از شادی را نه تنها در میان مردم آفریقا بلکه در سطح جهانی ایجاد نمود. در واقع 22 بهمن نه فقط برای مردم ایران بلکه برای مردم آفریقای جنوبی هم مبارک بود. نلسون ماندلا در سن 71 سالگی، پس از گذرانيدن 27 سال اسارت آزاد شده بود و این ضربه سنگین دیگری بر پیکر آپارتاید بود. روز هشتم اسفند 1369 مطابق با 27 فوریه 1991 یک روز تاریخی برای زامبیا بود چرا که در چنین روزی نلسون ماندلا دو هفته پس از آزادی از 27 سال زندان، به زامبیا سفر می کرد و لوزاکا اولین پایتختی بود که پذیرای وی بود. دولت زامبیا برای استقبال از ماندلا تدارک وسیعی دیده بود و حضور صدها خبرنگار در فرودگاه لوزاکا برای ثبت این صحنه تاریخی، زامبیا را تبدیل به یک محور خبری مهم نموده بود. از سفرای خارجی نیز برای حضور در فرودگاه دعوت به عمل آمده بود و من از اینکه در این اتفاق مهم حاضر هستم بسیار خوشحال بودم. در واقع آزادی نلسون ماندلا یک پیروزی برای همه انقلابیون جهان از جمله اصحاب انقلاب اسلامی ایران بود. صدای دهها هزار نفر از مردم زامبیا که در اطراف فرودگاه جمع شده و فریاد زنده باد ماندلا و مرگ بر آپارتاید را سر می دادند، مرتب به گوش می رسید و آقای کائوندا رئیس جمهور زامبیا با تکان دادن دستمال سفیدی که همیشه در دست داشت، به ابراز احساسات آنان پاسخ می داد. نزدیک های ظهر هواپیمای اختصاصی زامبیا که ماندلا و همسرش وینی را حمل می کرد در فرودگاه لوزاکا به زمین نشست و طولی نکشید که قهرمان مبارزه با آپارتاید در آغوش کائوندا آرام گرفت و اشک های گرم آنان و فریادهای شادی بخش مردم با هم توام شد. ماندلا که گوئی منتظر یافتن فرصت برای حرف زدن با مردم بود، به تدریج خود را از آغوش مستقبلین رها کرد و به کنار تریبونی که در نزدیکی هواپیما قرار داشت رفت و فریاد زد "ای مردم، ما در مسیر آزادی به یک راه میان بر رسیده ایم". ماندلا سپس از همه کشورهائی که برای نابودی آپارتاید از وی و یارانش حمایت معنوی و مالی کرده اند، از جمله ایران، تشکر کرد و خطاب به سران کشورهای آفریقائی که در مراسم حضور داشتند گفت ما به دنبال صلح هستیم اما اگر بخواهند علیه ما به زور وارد عمل شوند، ما نیز عمل متقابل خواهیم کرد. ماندلا به سوی سفرای خارجی آمد و با همه دست داد. من هم در جملات کوتاهی این آزادی را تبریک گفته و برای وی آرزوی موفقیت کردم. ماندلا گفت من از رهبران ایران بسیار ممنونم سلام من را به رهبر و رئیس جمهور و دیگر مقامات کشورتان برسانید. آن روزماندلا آمده بود تا نام خود را در کنار مصلحین بزرگ جهان همچون امام خميني، گاندی و نهرو در حافظه تاریخ بشر ثبت نمايد. ادامه در پاک نوشته