در سال ۱۹۵۷ غنا به‌عنوان نخستين کشور مستقل آفريقاى سياه، خود را در تاريخ به ثبت رسانيد. در سال ۱۹۵۹ از سوى دولت انگليس زمان انتخابات در اتحاديه تعيين گرديد. و يک سال بعد هارولد مک‌ميلان نخست وزير اين کشور از تغييرات سياسى سخن گفت. کائوندا براى اعتراض به سياست‌هاى بريتانيا مردم را به تحريم انتخابات فرا خواند. دولت انگليس در مقام مقابله کنگره ملى زامبيا را غيرقانونى اعلام کرد و پنجاه تن از رهبران آن از جمله کائوندا و کاپوپوه را دستگير و به نقاط دور افتاده تبعيد نمود. در اين ماجرا هزاران زامبيائى نيز دستگير و زندانى شدند. در ژوئن ۱۹۵۹ به‌دنبال افزايش موج اعتراضات دوران تبعيد کائوندا خاتمه يافت و وى بلافاصله حزب استقلال ملى متحد (يونيپ) (United National Independence Party) را تشکيل داد و مبارزات سياسى خود را در شکل جديدى ادامه داد. نمايش قدرت زامبائى‌ها در تحريم خريد کالاهاى سفيد پوستان به اوج خود رسيد. تحريم‌ها که از اوايل دههٔ ۱۹۵۰ شروع شده بود در سال ۱۹۶۰ افزايش يافت . هدف اين تحريم‌ها در درجهٔ اول قصابى‌ها و آبجو فروشى‌ها بود. در سال ۱۹۶۱ انگليس پيشنهاد تجديدنظر در قانون اساسى را نمود اما مردم زامبيا آن را رد کردند . در اکتبر ۱۹۶۲ دو حزب سياسى زامبيا (کنگره ملى آفريقا و حزب استقلال ملى متحد) براى تشکيل نخستن دولت سياه‌پوست متحد شدند و کنت کائوندا به نخست وزيرى برگزيده شد. در سال ۱۹۶۳ با ادامه مبارزات مردم اتحاديه آفريقاى مرکزى بدون سروصدا منحل شد. اين حادثه نويد بخش استقلال رودزياى شمالى يا زامبيا بود. بالاخره در تاريخ ۲۴ اکتبر ۱۹۶۴ دولت بريتانيا استقلال زامبيا را به رسميت شناخت و در همين سال کنت کائوندا به عنوان اولين رئيس جمهور انتخاب گرديد. اين دوره جمهورى اول زامبيا (First Republic ) نام نهاده شد.

مجمع الجزایر کومور مجمع الجزایر کومور در سواحل شرقی قاره آفریقا و در شمال ماداگاسکار قرار گرفته است. پیش از به استقلال رسیدن این کشور در سال 1957، به مدت 130 سال کومور مستعمره فرانسه بوده است. طرح این اسکناس نمادی از صلح و آرزوهای دور دست را در خود جای داده است که گویی ریشه در تاریخ این کشور و آرزوی مردم آن برای رسیدن به استقلال و آزادی و آرامش دارد. واحد پول کومور، فرانک کومور است. سائوتومه و پرنسيب سائوتومه کشوری از خلیج گینه است که طرح زیبای پرندگان و طبیعت آن منطقه را بر روی اسکناس هایش حک کرده است. ساکنان این منطقه معتقدند که کشورشان گوشه ای از بهشت خداوند بر روی زمین است و این اعتقاد با سواحل باشکوه و زندگی حیات وحش زیبای آن باور کردنی است. واحد پول این کشور دوبرا است.

پرسيدم چطور بهتر زندگي کنم؟ پاسخ داد: گذشته ات را بدون هيچ تأسفي بپذير، با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون ترس براي آينده آماده شو. ايمانت را نگهدار و ترس را به گوشه اي انداز. شک هايت را باور نکن و هيچگاه به باورهايت شک نکن. زندگي شگفت انگيز است، در صورتي كه بداني چطور زندگي کني. بگذارعشق خاصيت تو باشد، نه رابطه خاص تو با کسي. موفقيت پيش رفتن است نه به نقطه ي پايان رسيدن. هر روز صبح در آفريقا، آهويي از خواب بيدار مي شود و براي زندگي كردن و امرار معاش در صحرا مي چرد،آهو مي داند كه بايد از شير سريعتر بدود، در غير اين صورت طعمه شير خواهد شد، شير نيز براي زندگي و امرار معاش در صحرا مي گردد كه مي داند بايد از آهو سريعتر بدود تا گرسنه نماند. مهم اين نيست كه تو شير باشي يا آهو، مهم اين است كه با طلوع آفتاب از خواب بر خيزي و براي زندگيت با تمام توان و با تمام وجود شروع به دويدن كني. زلال باش،‌ زلال باش، فرقي نمي كند كه گودال كوچك آبي باشي يا درياي بيكران، زلال كه باشي آسمان در تو است. نلسون ماندلا

بوتسوانا را مهد تمدن آفریقا لقب داده‌اند. اولین قبیله‌ای که در بوتسوانای کنونی سکنی گزید، قبیلهٔ سان نام داشت، پس از آن، این منطقه به زیستگاه قوم تسوانا تبدیل شد که وجه تسميهٔ این کشور نیز به دلیل نام قوم تسواناست که در این منطقهٔ ساکن بودند. در سال ۱۸۲۰ قبایل زولو و در سال ۱۸۷۰ بوئرها به منطقهٔ بوتسوانا دست اندازی کردند و تا سال ۱۸۸۰ از مهمترین عوامل ناامنی منطقه بودند. در سال ۱۸۸۵ بوتسوانا به طورت تحت الحمایهٔ بریتانیا درآمد و «بچوانالند» نام گرفت. در سال ۱۹۶۱ بریتانیا به بوتسوانا قانون اساسی اعطا کرد که برگرفته از قوانین اساسی خود بریتانیا بود. بوتسوانا در سال ۱۹۶۵ دارای خودگردانی شد و یک سال بعد در ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۶ از بریتانیا اعلام استقلال کرد.

در سال 1968 مسابقات المپیك در شهر مكزیكوسیتی برگزار شد. در آن سال مسابقه دوی ماراتن یكی از شگفت انگیزترین مسابقات دو در جهان بود.دوی ماراتن در تمام المپیكها مورد توجه همگان است و مدال طلایش گل سرسبد مدال های المپیك. این مسابقه به طور مستقیم در هر 5 قاره جهان پخش می‌شود. كیلومتر آخر مسابقه بود دوندگان رقابت حساس و نزدیكی با هم داشتند، نفس های آنها به شماره افتاده بود، زیرا آنها 42 كیلومتر و 195 متر مسافت را دویده بودند. دوندگان همچنان با گامهای بلند و منظم پیش می‌رفتند. چقدر این استقامت زیبا بود. هر بیننده ای دلش می‌خواست كه این اندازه استقامت و توان داشته باشد. دوندگان، قسمت آخر جاده را طی كردند و یكی پس از دیگری وارد استادیوم شدند. استادیوم مملو از تماشاچی بود و جمعیت با وارد شدن دوندگان، شروع به تشویق كردند. رقابت نفس گیر شده بود و دونده شماره ... چند قدمی جلوتر از بقیه بود. دونده ها تلاش می‌كردند تا زودتر به خط پایان برسند و بالاخره دونده شماره ... نوار خط پایان را پاره كرد. استادیوم سراپا تشویق شد. فلاش دوربین های خبرنگاران لحظه ای امان نمی داد و دونده های بعدی یكی یكی از خط پایان گذشتند و بعضی هاشان بلافاصله بعد از عبور از خط پایان چند قدم جلوتر از شدت خستگی روی زمین ولو شدند. اسامی و زمان های به دست آمده نفرات برتر از بلندگوها اعلام شد. نفر اول با زمان دو ساعت و ... در همین حال دوندگان دیگر از راه رسیدند و از خط پایان گذشتند. در طول مسابقه دوربین ها بارها نفراتی را نشان داد كه دویدند، از ادامه مسابقه منصرف شدند و از مسیر مسابقه بیرون آمدند. به نظر می‌رسید كه آخرین نفر هم از خط پایان رد شده است. داوران و مسوولین برگزاری می‌روند تا علائم مربوط به مسابقه ماراتن و خط پایان را جمع آوری كنند جمعیت هم آرام آرام استادیوم را ترك می‌كنند. اما... بلند گوی استادیوم به داوران اعلام می‌كند كه خط پایان را ترك نكنند گزارش رسیده كه هنوز یك دونده دیگر باقی مانده. همه سر جای خود برمیگردند و انتظار رسیدن نفر آخر را می‌كشند. دوربین های مستقر در طول جاده تصویر او را به استادیوم مخابره می‌كنند. از روی شماره پیراهن او اسم او را می یابند "جان استفن آكواری" است دونده سیاه پوست اهل تانزانیا، كه ظاهرا برایش مشكلی پیش آمده، لنگ میزد و پایش بانداژ شده بود. 20 كیلومتر تا خط پایان فاصله داشت و احتمال این كه از ادامه مسیر منصرف شود زیاد بود. نفس نفس میزد احساس درد در چهره اش نمایان بود لنگ لنگان و آرام می آمد ولی دست بردار نبود. چند لحظه مكث كرد و دوباره راه افتاد. چند نفر دور او را می گیرند تا از ادامه مسابقه منصرفش كنند ولی او با دست آنها را كنار می زند و به راه خود ادامه می‌دهد. داوران طبق مقررات حق ندارند قبل از عبور نفر آخر از خط پایان محل مسابقه را ترك كنند. جمعیت هم همان طور منتظر است و محل مسابقه را با وجود اعلام نتایج ترك نمی كند. جان هنوز مسیر مسابقه را ترك نكرده و با جدیت مسیر را ادامه می‌دهد. خبرنگاران بخش های مختلف وارد استادیوم شده اند و جمعیت هم به جای اینكه كم شود زیادتر میشود! جان استفن با دست های گره كرده و دندان های به هم فشرده و لنگ لنگان، اما استوار، همچنان به حركت خود به سوی خط پایان ادامه میدهد او هنوز چند كیلومتری با خط پایان فاصله دارد آیا او میتواند مسیر را به پایان برساند؟ خورشید در مكزیكوسیتی غروب می‌كند و هوا رو به تاریكی میرود. بعد از گذشت مدتی طولانی، آخرین شركت كننده دوی ماراتن به استادیوم نزدیك می‌شود، با ورود او به استادیوم جمعیت از جا برمی‌خیزد چند نفر در گوشه ای از استادیوم شروع به تشویق می‌كنند و بعد انگار از آن نقطه موجی از كف زدن حركت می‌كند و تمام استادیوم را فرا می‌گیرد نمی‌دانید چه غوغایی برپا می‌شود. 40 یا 50 متر بیشتر تا خط پایان نمانده او نفس زنان می ایستد و خم می‌شود و دستش را روی ساق پاهایش می‌گذارد، پلك هایش را فشار می دهد نفس می‌گیرد و دوباره با سرعت بیشتری شروع به حركت می‌كند. شدت كف زدن جمعیت لحظه به لحظه بیشتر می‌شود خبرنگاران در خط پایان تجمع كرده اند وقتی نفرات اول از خط پایان گذشتند استادیوم اینقدر شور و هیجان نداشت. نزدیك و نزدیكتر می‌شود و از خط پایان می‌گذرد. خبرنگاران، به سوی او هجوم می‌برند. نور پی در پی فلاش ها استادیوم را روشن كرده است انگار نه انگار كه دیگر شب شده بود. مربیان حوله ای بر دوشش می اندازند او كه دیگر توان ایستادن ندارد، می افتد. آن شب مكزیكوسیتی و شاید تمام جهان از شوق حما سه جان، تا صبح نخوابید. جهانیان از او درس بزرگی آموختند و آن اصالت حركت، مستقل از نتیجه بود. او یك لحظه به این فكر نكرد كه نفر آخر است. به این فكر نكرد كه برای پیشگیری از تحمل نگاه تحقیرآمیز دیگران به خاطر آخر بودن میدان را خالی كند. او تصمیم گرفته بود كه این مسیر را طی كند، اصالت تصمیم او و استقامتش در اجرای تصمیمش باعث شد تا جهانیان به ارزش جدیدی توجه كنند ارزشی كه احترامی تحسین برانگیز به دنبال داشت. فردای مسابقه مشخص شد كه جان، از همان شروع مسابقه به زمین خورده و به شدت آسیب دیده است او در پاسخ به سوال خبرنگاری كه پرسیده بود چرا با آن وضع و در حالی كه نفر آخر بودید از ادامه مسابقه منصرف نشدید؟ ابتدا فقط گفت: "برای شما قابل درك نیست!" و بعد در برابر اصرار خبرنگار ادامه داد: "مردم كشورم مرا 5000 مایل تا مكزیكوسیتی نفرستاده اند كه فقط مسابقه را شروع كنم، مرا فرستاده اند كه آن را به پایان برسانم".

استعمار پرتغال جمهوری گینه بیسائو کشوری در آفریقا است که زمانی الگوی آفریقا برای توسعه بود این روزها در زمره فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. این کشور از شمال با سنگال و از جنوب و شرق با گینه همسایه است. در غرب این کشور اقیانوس اطلس قرار دارد. زمانی گینه بیسائو به عنوان پادشاهی گابو بخشی از امپراتوری مالی بود. بخش‌هایی از این پادشاهی تا زمان استعمار پرتغالی‌ها در قرن هجدهم باقی مانده بود. پرتغالی‌ها در قرن 17 آغاز به تجارت برده در این کشور کردند. با وجود این که این کشور از نخستین مستعمرات پرتغال بود، بخش‌های داخلی آن تا قرن 19 مورد اکتشاف قرار نگرفت. این کشور در زمان استعمار گینه پرتغال نام داشت و پس از استقلال در 24 سپتامبر 1973 نام پایتخت خود، بیسائو را به نام رسمی خود اضافه کرد تا از اشتباه گرفته شدن با جمهوری گینه جلوگیری کند. سیاست در گینه بیسائو رئیس جمهور در این کشور رئیس حکومت و نخست وزیر رئیس دولت است. رئیس جمهور برای دوره‌ای پنج ساله با رای مردم انتخاب می‌شود. نخست وزیر را رئیس جمهور تعیین می‌کند. مجلس ملی این کشور 100 کرسی دارد. نمایندگان این مجلس با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. قانون قضایی این کشور بر اساس قوانین فرانسه نگاشته شده است. سن قانونی در گینه بیسائو 18 سال است. اقتصاد در گینه بیسائو تولید ناخالص داخلی این کشور 901.2 میلیون دلار است و 480 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند که 82 درصد از آنان در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. نرخ تورم در سال 2002 میلادی در این کشور چهار درصد بود. محصولات صادراتی گینه بیسائو شامل بادام هندی، میگو، بادام‌زمینی، خرما و الوار است که به کشورهای هند (76.1 درصد)، نیجریه (18.1 درصد) و ایتالیا (1.4 درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل و محصولات پتروشیمی است که از کشورهای پرتغال (18.7 درصد)، سنگال (16.3 درصد)، ایتالیا (13 درصد) و پاکستان (4.5 درصد) وارد می‌شود. مردم گینه بیسائو جمعیت این کشور یک میلیون و 472 هزار و 780 نفر با میانگین سنی 19.1 سال است. امید به زندگی برای زنان در این کشور 49.04 سال و برای مردان 45.37 سال است. زبان رسمی این کشور پرتغالی است. 45 درصد از مردم آن مسلمان، پنج درصد مسیحی و بقیه پیرو ادیان بومی هستند. ارتباطات در گینه بیسائو در این کشور 10 هزار و 200 خط تلفن ثابت و 95 هزار خط تلفن همراه وجود دارد. گینه هیچ میزبان اینترنتی ندارد اما 37 هزار نفر در این کشور از اینترنت استفاده می‌کنند. به نقل از آفران

1- خانم الن جانسون سيرليف، رئيس جمهوري ليبريا از تاريخ 26 دي 1384 تا كنون 2- خانم روس پري، رئيس شوراي ايالتي ليبريا از تاريخ 13 شهريور 1375 الي 11 مرداد 1376 3- خانم آگاسه يويلينگيامانا،‌ نخست وزير رواندا از تاريخ 27 تير 1372 الي 18 فروردين 1373 (در قتل عام كشته شد) 4- خانم اليزابت دوميتين، نخست وزير آفريقاي مركزي از تاريخ 13 دي 1353 الي 18 فروردين 1355 5- خانم سيلوي كينيگي، نخست وزير بوروندي از تاريخ 19 تير 1372 الي 18 بهمن 1372 6- خانم ميم ماديور بويه، نخست وزير سنگال از تاريخ 13 اسفند 1379 الي 13 آبان 1381 7- ماريا داس نوس سيتا باتيستا دسوزا، نخست وزير سائوتومه و پرنسيب از تاريخ 15 مهر 1381 الي 28 شهريور 1383 8- خانم لوئيس دياس ديگو، نخست وزير موزامبيك از تاريخ 28 بهمن 1382 الي 28 دي 1388 9- خانم رز فرانسيس رگمبه، كفيل رياست جمهوري گابن، از تاريخ دي 1387 الي مهر 1388 10- خانم ماريا دوكارمو تراوودا پيرس دكارواهو سيلوريا، نخست وزير سائوتومه و پرنسيب از تاريخ 18 خرداد 1384 الي 1 ارديبهشت 1385 11- خانم اسپسيوزا كازيبوه، نائب رئيس جمهور اوگاندا از تاريخ دي 1372 الي دي 1382 12- خانم جويس موجورو، نايب رئيس جمهور زيمبابوه از تاريخ آذر 1383 تا كنون

پادشاهی سوازیلند (Kingdom of Swaziland) کشوری است واقع در قاره ی آفریقا، بین آفریقای جنوبی و موزامبیک (طول مرز سوازیلند با آفریقای جنوبی 430 کیلومتر و با موزامبیک 105 کیلومتر است). پایتخت سوازیلند شهر امبابان (Mbabane) با 70 هزار نفر جمعیت می باشد. مساحت سوازیلند 17.363 کیلومتر مربع و جمعیت آن 1 میلیون و 133 هزار نفر است. از مهمترین شهرهای سوازیلند می توان به مانزینی با جمعيتي بالغ بر 25 هزار نفر، بیگ بند 9 هزار نفر، ملومه 7 هزار نفر، مالکرنز 6 هزار نفر و لوبامبا 5 هزار نفر اشاره کرد. نژاد بانتو (Bantu) در قرن 16 میلادی به سمت جنوب غرب حرکت کرده و به ناحیه ی موزامبیک فعلی مهاجرت نمودند، تعدادی از خاندان بانتو از هم نژادان خود جدا شده و در قرن 18 میلادی در سوازیلند اقامت گزیدند. در قرن 19 میلادی خاندان بانتو برای دفاع در مقابل عناصر خارجی به صورت یک قبیله سازماندهی شدند، مهمترین دشمن آنها طایفه زولو (Zulu) نام داشت که گه گاهی با یکدیگر درگیری هایی داشتند. در آن زمان امساوزی (Mswazi) که رهبری قبیله ی بانتو را بر عهده داشت در سال 1840 میلادی برای مقابله با زولوها از بریتانیا کمک خواست. در سال 1881 بریتانیا استقلال سوازیلند را تضمین نمود. سوازیلند در بین سالهای 1894 تا 1899 به صورت تحت الحمایه آفریقای جنوبی درآمد و پس از جنگ بوئر (Boer War) در سال 1902، سوازیلند تحت حکومت بریتانیا اداره شد و در نهايت در تاريخ 6 سپتامبر 1968، سوازیلند از بریتانیا اعلام استقلال کرد.

آفريقاي جنوبي به رنگين کمان فرهنگ ها معروف است و مسلمانان آن نيز از رنگ ها و نژادهاي مختلف هستند به گونه اي که همه رنگ مسلمان اعم از سياه مرکز آفريقا، سياه روشن تر شمال و جنوب آفريقا، رنگين پوستان هندي، پاکستاني، زرد پوستان اندونزي و مالزيايي و سفيد پوستان اروپايي، عرب و ايراني را در ميان آنها مي توان ديد. چرا که آفريقاي جنوبي از قديم، کشوري مهاجر پذير بوده و به همين دليل همه مهاجران مسلمان آن نيز به نسبت کشور خاستگاه خود، آداب و رسوم و به ويژه مراسم هاي ديني ماه مبارک رمضان را به سبک و سياق خود برگزار مي کنند. در هر حال همه آنها مسلمان هستند و گرچه بيشتر از دو درصد از جمعيت 46 ميليوني اين کشور را در بر نمي گيرند، ولي در اين ماه مبارک علاوه بر انجام شعائر ديني همچون روزه داري، انجام کارهاي نيک، برپايي محافل انس با قرآن، بخش مهمي از آذوقه و قوت روزانه خود را به غير مسلمانان فقير کشورشان اختصاص مي دهند. در اين ماه با وجود روزه داري مسلمانان، همه مساجد کشور پس از نماز عصر براي تهيه انواع غذا به منظور دادن افطاري به فقرا از جمله افراد غيرمسلمان فعال هستند. به طور مثال مسجد الرحمن در پرتوريا پايتخت اين کشور از ساعت سه عصر تا بعد از شامگاه پذيراي حدود 500 تن از نيازمندان غير مسلمان است و همين موضوع خود نقش مهمي در نوع نگاه عمومي مردم اين کشور به مسلمانان دارد. کوتاه سخن اينکه برکات خدايي ماه مبارک رمضان در آفريقاي جنوبي هم شامل مسلمانان و غير مسلمانان اين کشور است و همين مهم به همراه نيکي مسلمانان به ديگران و اهميت دادن به روحيه برادري و همزيستي شان با ديگر اديان و اقوام، در نوع نگاه احترام آميز غير مسلمانان به آنها تاثير بسزايي داشته و دارد. مسلمانان به ويژه در ماه مبارک رمضان در ميان هموطنان جامعه و فرهنگ متکثر کشورشان از اعتبار اجتماعي خاصي برخوردار هستند. تعامل مثبت بين مسلمانان و غيرمسلمانان در اين کشور موجب شده است که غيرمسلمانان نسبت به فرهنگ اسلامي شناخت تقريبا کامل داشته باشند و به دليل جايگاه نسبتا برتر مسلمانان براي آنها احترام خاص قائل شوند و شايد به برخي رفتاري اجتماعي آنها نيز عمل کنند. همانگونه که اشاره شد، گرچه مسلمانان در اين کشور زياد نيستند ولي در بسياري از فروشگاه هاي اين کشور به راحتي غذاهاي با مارک حلال يافت مي شود. آداب و رسوم و انجام شعائر ديني رمضان در کشور رنگين کماني آفريقاي جنوبي به ميزان تنوع مسلمانان مقيم اين کشور، از تنوع خاص برخوردار است و مشخصا نمي توان گفت که آداب روزه داري اين کشور شبيه کداميک از کشورهاي اسلامي است بلکه بايد گفت که مسلمانان اين کشور مجموعه‌اي از آداب و رسوم اسلامي را رعايت مي کنند و به همين دليل هم از کمترين تضاد درون ديني نيز برخوردار هستند. به نقل از رحماء