یک جوان آفریقایی از منطقه باستانی "کارتاژ" که 25 قرن قبل می زیست به صورت یک نمونه بازسازی شده در پوست و استخوان در موزه ای در کشور تونس ظاهر شد. به گزارش خبرگزاری مهر، کارتاژ نام منطقه ای باستانی در شمال آفریقا بوده است. در سال 1994 اسکلت کاملی از یک جوان کارتاژی با قدمت دو هزار و 500 ساله در تپه مقدس "بیرسا" کشف شد. اسکلت این جوان کارتاژی که با نام "آریش" شناخته می شود از روز جمعه تا پایان مارس 2011 در کشور تونس به نمایش عموم گذاشته شده است و پس از آن به دانشگاه آمریکایی بیروت در لبنان منتقل خواهد شد. به دلیل ثمره همکاری علمی میان محققان فرانسوی و تونسی، "آریش" در مراسم گشایش این نمایشگاه دوباره بر روی تپه مقدس "بیرسا" واقع در شمال تونس دوباره در پوست و استخوان ظاهر شد. بیرسا یکی از معروف ترین سایتهای باستانی مربوط به کشور کارتاژ است. رئیس شورای بین المللی موزه های تونس در خصوص داستان زندگی این جوان گفت: "به نظر می رسد که آریش از یک خانواده برجسته کارتاژی باشد. بررسیهایی انجام شده بر روی اسکلت این جوان نشان می دهد که وی در زمان مرگ بین 19 تا 24 سال سن داشته و قد آن حدود یک متر و 70 سانتیمتر بوده است." الیزابت داینه سرپرست تیم علمی بازسازی بدن آریش توضیح داد: "این جوان با کمک علومی چون دیرینه- انسان شناسی و پزشکی قانونی و به خصوص با بهره گیری از جادوی هنر موفق شد بار دیگر در پوست و استخوان ظاهر شود." این محققان با استفاده از تکنیکی که می تواند حدود 95 درصد از مشخصات یک فرد را بازسازی کند موفق شدند بدن آریش را بازسازی کنند. پیتر منا، سفیر فرانسه در تونس در مراسم گشایش این نمایشگاه اظهار داشت: "امروز ما می بینیم که مرد جوانی که شش قرن قبل از میلاد زندگی می کرده تقریبا به زندگی بازگشته است." براساس گزارش لارپوبلیکا، در مراسم گشایش نمایش اسکلت این مرد جوان کارتاژی، آریش بازسازی شده درحالی که یک ردای کتان سفید و صندل پوشیده بود 25 قرن پس از مرگش در میان بازدیدکنندگان ظاهر شد.

گروهی از زیست شناسان بین المللی در کاوشهای خود موفق شدند سه گونه بسیار عجیب قورباغه را در تانزانیا کشف کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، محققان بین المللی از آمریکا، آفریقای جنوبی و ایتالیا به سرپرستی "میکله منگون" از موزه علوم طبیعی تریدنتینو در ایتالیا سه گونه عجیب قورباغه را در جنگلهای "آرک شرقی" واقع در جنوب تانزانیا در پارک ملی "مونتی اودزونگوا" کشف کردند که از یک ویژگی منحصربفرد برخوردارند. این سه گونه قورباغه که Callulina laphami، C. Shengena و C. Stanleyi نام دارند همانند تمام دوزیستان تخمگذارند اما برخلاف سایر قورباغه ها که به شکل نوزاد کرمی شکل متولد شده و در زمان بزرگسالی دچار دگردیسی می شوند این قورباغه ها زمانی که از تخم بیرون می آیند به شکل یک قورباغه بزرگسال اما در ابعاد کوچکتر هستند. این سه گونه جدید دارای یک ساختمان بدنی کوچک و پهن با یک پوزه تخت هستند که تقریبا منطبق با بخش پیشین حفره های بینی است. این قورباغه ها پوستی دارند که با یک پوشش غده ای محافظت می شود. از این پوشش غده ای مواد سمی ترشح می شوند که اسلحه دفاعی این دوزیستان در برابر جانوران شکارچی است. زمانی که این گونه ها احساس خطر می کنند به جای اینکه به سرعت فرار کنند تنها خود را از کمر تا کرده و مواد سمی ترشح می کنند. براساس گزارش لارپوبلیکا، C. shengena در فضایی به وسعت 35 کیلومتر مربع گسترده شده است درحالی که گستردگی محل زندگی C. Stanleyi بیشتر از 7/9 کیلومتر مربع نیست. این محققان توصیه کرده اند که اسامی این گونه جدید باید بلافاصله وارد لیست قرمز اتحادیه بین المللی محافظت از طبیعت شود. منبع: مهر

همه‌چیز در شیراز، شهرعرفان و رازهای جاویدان، زیبا و جاودان ‌است. لهجه‌شیرین مردمانش، آفتاب پسین دلگشایش، کوچه پس کوچه‌های بافت قدیم با تمام خانه‌های تاریخی، گل‌های بهاری، سعدی، حافظ و باغ جهان نمای آن، همه جایش دلپذیر است. نمی‌شود در اردیبهشت ماه بود و بهارشیراز را یاد نکرد. نمی‌شود از روز شیراز گفت اما مناظرشگرف و زیبای آن را ندید و از دلتنگی برای زیبایی‌های این شهر نگفت. دلتنگی برای تاریخ نهفته در دل شیراز، دلتنگی شیرینی‌است، باید گام‌هایتان را آهسته ‌آهسته در کوچه‌های تنگ و باریک بافت قدیم شیراز آنگونه بردارید تا مباداخاطرروح بزرگ پدران ومادرانی که‌به‌هزاران ‌سال ‌بعد از خود، می اندیشیده‌اند، آزرده شود. حالا حالاها باید لابه لای برگ برگ تاریخ قدمت شیراز بمانی تا زیبایی بهار شیراز، رستاخیز رنگ‌های بهار باغ‌های جهان نما و ارم، خنکای نسیم شب‌های دروازه قرآن و هوای عطرآگین درختان کوچه گلخون قصردشت شیراز را بتوانی با جان دل درهم بیامیزی. آنان که شیراز قدیم در بافت تاریخی این ‌شهر را می‌شناسند، دوست دارند وسعت حدود ‪ ۳۷۰‬ هکتاری بافت تاریخی و قدیمی شیراز که در محدوده مرکز و جنوب شرقی این شهر واقع شده را قدم به قدم طی کنند و نگذارند گذر زمان، تاریخ را از ما عبور دهد. مهمترین مراکز مذهبی شهر و قسمت عمده‌ای از بناها و مجموعه‌های با ارزش تاریخی در این محدوده واقع است که وجود ‪۴۰۰‬ اثر باارزش و نیز هشت دروازه و ‪۱۲‬مرکز محله و چندین محور فرهنگی از دوره‌های مختلف، تاریخ این منطقه را پیش روی ما قرار داده است. آرامگاه سیبویه، آستانه حرم سید علاء‌الدین حسین(ع)، ارگ کریم خان زند ، بقعه بی‌بی دختران، بازاروکیل، باغ نظر(کلاه فرنگی)، حمام وکیل، خانه منطقی نژاد (موزه آواها و نواها)، خانه سعادت (موزه خاتم)، خانه فروغ‌الملک (موزه هنر مشکین‌فام) و خانه صالحی (موزه لباس) تنها بخش کوچکی از تاریخ و گنج بزرگ پنهان در دل شیراز قدیم است. براي ديدن ادامه مطلب اينجا را كليك نماييد.

آفریقا قاره عجیبی است. همه چیزش خاص است. فرهنگش، هنرش، آداب و رسوم و عقاید مردمش... شاید قاره‌های دیگر هم همین‌طور باشند، هر كدام ویژگی‌هایی دارند كه با بقیه فرق می‌كند، اما به نظر می‌رسد شباهت‌های آفریقا با قاره‌های دیگر كمتر است و تفاوت‌هایش بیشتر. این تفاوت‌ها باعث شده ما كمتر این قاره و مردمش را بشناسیم و همه چیزش به نظرمان عجیب باشد و در عین حال غریب؛ مثلاً همین چیزهایی كه در این صفحه می‌بینی. اینها وسیله‌های معمولی هستند كه مردم جاهای مختلف آفریقا به‌طور روزمره از آنها استفاده می‌كنند، اما ما حتی نمی‌توانیم حدس بزنیم كه آنها چه چیزهایی هستند! باور نمی‌كنی؟ خودت امتحان كن. اول حدس بزن، بعد بخوان! می‌دانم كه به‌راحتی نمی‌توانی حدس بزنی این وسیله برای چه كاری ساخته شده است. مردم «باگامویو»ی تانزانیا آن را از چوب‌هایی صاف ساخته‌اند، اما این چوب‌ها را طوری تراشیده‌اند كه بینشان یك لولا شكل بگیرد و دو قسمت آن بتوانند باز و بسته شوند. آنها قسمت‌های مختلف این وسیله را هم تزیین كرده‌اند: دایره‌های تو در تو و شكلی شبیه به برگ گیاه. اما مربع‌ها و ضربدرهای وسط آنها فقط جنبه تزیینی ندارند. این مربع‌ها و ضربدرها به‌صورت برجسته تراشیده شده‌اند تا بتوانند نارگیل‌ها را خوب له كنند! براي ديدن ادامه مطلب اينجا را كليك نماييد

«ولد محمد ولد عبدالعزيز» در سال 1956 ميلادي در شهر "اكجوجت" مركز ايالت "اينشيري" واقع در شمال موريتاني و در قبيله "اولاد بالسباع" به دنيا آمد. اين قبيله كه مساحت گسترده اي از سرزمين موريتاني را به خود اختصاص داده از شهر "مراكش" در جنوب كشور مراكش تا كرانه هاي رود سنگال در جنوب غربي موريتاني سكني گزيده است. قبيله اولاد بالسباع از قبائل شرفاي ادريسيه و منتسب به «مولاي محمد بن ادريس الثاني بن ادريس الازهر» است كه به هفت شاخه تقسيم مي شود و عمده اين قبايل در مراكش زندگي مي كنند. ولد عبد العزيز در سال 1977 ميلادي به ارتش موريتاني ملحق و در يك موسسه نظامي واقع در شهر مكناس مراكش به تحصيل پرداخت. «معاويه ولدالطايع» رئيس جمهور اسبق موريتاني پس از تاسيس گارد رياست جمهوري، با اعطاي رياست اين مجموعه به ولد عبدالعزيز وي را در سلك ياران نزديك خود جاي داد. گارد رياست جمهوري موريتاني موسوم به بازيپ (BASEP) قويترين و مجهزترين واحد ارتش موريتاني به شمار مي رود. كودتاي نافرجام «صالح ولد حننا» در ژوئن 2003 ميلادي عليه رئيس جمهور اسبق موريتاني «معاويه ولد الطايع»، با تلاش هاي ولدعبدالعزيز ناكام ماند و اين باعث ارتقاي رتبه وي به درجه سرهنگي شد. در بحراني كه ولد الطايع در اثر تلاش براي سركوب مخالفان خود از اسلامگرايان و جنبش "پيشروان تغيير" به وجود آورد؛ ولد عبدالعزيز از درگيري با اسلامگرايان اجتناب نمود، اما جنبش پيشروان تغيير را به شدت سركوب كرده و در نهايت «صالح ولد حننا» رئيس اين جنبش را در اكتبر 2004 ميلادي بازداشت نمود. با گذشت زمان، نفوذ «ولد عبدالعزيز» در زمينه هاي نظامي، سياسي و اقتصادي افزايش يافت، تا اينكه در ماه مي 2005 ميلادي سرهنگ ولد عبدالعزيز در ديداري محرمانه با «محمدولد الغزواني» رئيس سرويس هاي اطلاعاتي موريتاني تصميم به سرنگوني حكومت «ولد الطايع» گرفت. عاملي كه سرهنگ ولد عبدالعزيز را در برنامه ريزي براي سرنگوني حكومت «ولد الطايع» مصمم تر مي كرد، تصميم معاويه ولدالطايع در ايجاد مبارزه اي تمام عيار عليه گروه هاي سلفي «تبليغ و جهاد» بود كه «ولد عبدالعزيز» قلباً تمايلي به سركوب مستقيم آنها در آن برهه از زمان نداشت. عامل ديگري كه عزم وي در سرنگوني دولت ولدالطايع را راسخ تر مي نمود، ترس وي از اقدامات ولدالطايع در حذف افسران نظامي بود، چرا كه ولدالطايع به دليل وحشت از كودتاي احتمالي افسران نظامي بسياري از آنها را از كار بركنار و يا سركوب كرده بود. براي ديدن ادامه مطلب اينجا را كليك نماييد. HTML clipboard «ولد محمد ولد عبدالعزيز» در سال 1956 ميلادي در شهر "اكجوجت" مركز ايالت "اينشيري" واقع در شمال موريتاني و در قبيله "اولاد بالسباع" به دنيا آمد. اين قبيله كه مساحت گسترده اي از سرزمين موريتاني را به خود اختصاص داده از شهر "مراكش" در جنوب كشور مراكش تا كرانه هاي رود سنگال در جنوب غربي موريتاني سكني گزيده است. قبيله اولاد بالسباع از قبائل شرفاي ادريسيه و منتسب به «مولاي محمد بن ادريس الثاني بن ادريس الازهر» است كه به هفت شاخه تقسيم مي شود و عمده اين قبايل در مراكش زندگي مي كنند. ولد عبد العزيز در سال 1977 ميلادي به ارتش موريتاني ملحق و در يك موسسه نظامي واقع در شهر مكناس مراكش به تحصيل پرداخت. «معاويه ولدالطايع» رئيس جمهور اسبق موريتاني پس از تاسيس گارد رياست جمهوري، با اعطاي رياست اين مجموعه به ولد عبدالعزيز وي را در سلك ياران نزديك خود جاي داد. گارد رياست جمهوري موريتاني موسوم به بازيپ (BASEP) قويترين و مجهزترين واحد ارتش موريتاني به شمار مي رود. كودتاي نافرجام «صالح ولد حننا» در ژوئن 2003 ميلادي عليه رئيس جمهور اسبق موريتاني «معاويه ولد الطايع»، با تلاش هاي ولدعبدالعزيز ناكام ماند و اين باعث ارتقاي رتبه وي به درجه سرهنگي شد. در بحراني كه ولد الطايع در اثر تلاش براي سركوب مخالفان خود از اسلامگرايان و جنبش "پيشروان تغيير" به وجود آورد؛ ولد عبدالعزيز از درگيري با اسلامگرايان اجتناب نمود، اما جنبش پيشروان تغيير را به شدت سركوب كرده و در نهايت «صالح ولد حننا» رئيس اين جنبش را در اكتبر 2004 ميلادي بازداشت نمود. با گذشت زمان، نفوذ «ولد عبدالعزيز» در زمينه هاي نظامي، سياسي و اقتصادي افزايش يافت، تا اينكه در ماه مي 2005 ميلادي سرهنگ ولد عبدالعزيز در ديداري محرمانه با «محمدولد الغزواني» رئيس سرويس هاي اطلاعاتي موريتاني تصميم به سرنگوني حكومت «ولد الطايع» گرفت. عاملي كه سرهنگ ولد عبدالعزيز را در برنامه ريزي براي سرنگوني حكومت «ولد الطايع» مصمم تر مي كرد، تصميم معاويه ولدالطايع در ايجاد مبارزه اي تمام عيار عليه گروه هاي سلفي «تبليغ و جهاد» بود كه «ولد عبدالعزيز» قلباً تمايلي به سركوب مستقيم آنها در آن برهه از زمان نداشت. عامل ديگري كه عزم وي در سرنگوني دولت ولدالطايع را راسخ تر مي نمود، ترس وي از اقدامات ولدالطايع در حذف افسران نظامي بود، چرا كه ولدالطايع به دليل وحشت از كودتاي احتمالي افسران نظامي بسياري از آنها را از كار بركنار و يا سركوب كرده بود.

آفریقای جنوبی در جنوبی ترین قسمت قاره آفریقا قرار دارد و دارای خط ساحلی طویلی است كه 2500 كیلومتر (1550 مایل) طول دارد و از عرض دو اقیانوس یعنی اقیانوس اطلس و اقیانوس هند می‌گذرد. اگر چه آفریقای جنوبی نیمه خشك محسوب می شود ولی تنوع آب و هوایی جالبی همانند تنوع موقعیت طبیعی خود دارد. آفریقای جنوبی دارای تعدادی از قدیمی‌ترین آثار باستانی موجود در قاره آفریقا است. فسیل‌های بسیاری وجود دارند که نشان می‌دهند که آسترالوپتیکاین از سه میلیون سال پیش در آنجا حضور داشته‌اند. همچنین نمونه‌های گوناگونی از انسان‌های اولیه که شامل همو هابیلیس، همو ارکتوس و انسان مدرن یعنی همو ساپینس می‌شود در آن جا یافت شده‌ است. تاریخ کتبی آفریقای جنوبی با شرح دریانوردان اروپایی که از راه‌های بازرگانی هند شرقی می‌گذشتند شروع می‌شود. اولین دریانورد اروپایی که موفق شد از این آبراه گذر کند، کاشف پرتغالی بارتلومیو دیاس در سال ۱۴۸۸ میلادی بود. او هنگام بازگشت به لیسبون مکانی را که کشف کرده بود «دماغه طوفان‌ها» (Cabo das Tormentas) نامید، اما هنری دریانورد، که حامی مالی دیاس بود، نام آن را به «دماغه آرزوی خوب» (Cabo da Boa Esperança) که اشاره‌ای به راهی برای رسیدن به سرزمین هند بود، تغییر داد. آفریقای جنوبی همچنین یك مستعمره دارد با نام مجمع الجزایر شاهزاده ادوارد واقع در زیر قطب جنوب که نباید آن را با جزیره كانادایی شاهزاده ادوارد اشتباه گرفت. در سال ۱۹۴۸ حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای‌گیری به قدرت رسید و شروع به انجام یک سری قوانین مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می‌شود، کرد. در حالی‌ که اقلیت سفید پوستان از بالاترین استاندارد زندگی قاره آفریقا، که برابر سطح زندگی در کشورهای غربی جهان اول بود، برخوردار گشته بودند، اکثریت سیاه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردی همچون درآمد، تحصیل و حتی ورود به ادارات دولتی مورد تبعیض قرار داشتند. دولت برآمده از آپارتاید، میان یک سیاه‌پوست، هندی و یا رنگین پوست آفریقای جنوبی به مانند مردم کشورهایی همچون غنا و تانزانیا فرقی قائل نبود و با تمامی آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار می‌کرد. در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملی اولین گام برای مذاکره کناره‌گیری از قدرت را با لغو ممنوعیت کنگره ملی آفریقا و دیگر موسسات سیاسی چپ‌گرا برداشت و نلسون ماندلا را بعد از ۲۷ سال زندان آزاد کرد و قوانین آپارتاید به تدریج از کتاب‌های قانون حذف شدند. زندانی در جزیره روبن محل نگهداری چندین مبارز آپارتاید/ضد آپارتاید شامل نلسون ماندلا كه 18 سال در این زندان زندانی بود.(جزیره روبن جزو میراث فرهنگی سازمان یونسكو قرار گرفته است) منبع: http://zekrra.blogfa.com

سفر به سرزمین زیباییها، سرزمینی که باغهای کیپ تان، هم آغوشی دواقیانوس هند و اطلس در دماغه امید نیک، زیبایی حیات وحش کروگر پارک (Kruger Park)، و شهرهای بی مانند جنوبيش تنها نمونه های از خیال انگیز بودن این کشور است، ممتاز بودن این سرزمین تنها برای طبیعت آن نیست، تنوع نژادهای انسانی نیز این کشور را متمایز می سازد، حضور قبایل مختلف با فرهنگ مختص خودشان، وجود ۹ زبان بومی سیاه به علاوه دو زبان آفریکانس و انگلیسی (آفریقای جنوبی 11 زبان رسمی دارد )، تنوع مهاجران اروپایی که عموما از کشورهای هلند، پرتغال، فرانسه، انگلیس، ایتالیا و یونان وارد این سرزمین شدند، همگی، کشور آفریقای جنوبی را به مجموعه ای زیبا با رنگهای متفاوت مبدل ساخته است. آسیایی های ساكن آفریقای جنوبی كه اغلب از هند به اینجا آمده اند؛ فرهنگ، زبان و عقاید مذهبی خود را حفظ كرده و مسیحی هندو و یا سنی هستند و به انگلیسی صحبت می كنند. چینی ها بعد از هندی ها در رده دوم مهاجران آفریقای جنوبی قرار دارند و با افزایش مهاجرت از تایوان تعدادشان در حال افزایش است. به علت تنوع نژادی در كشور آفریقای جنوبی، فرهنگ " واحدی" در این كشور نمی توان یافت. امروزه تنوع غذایی در این كشور كه متاثر از فرهنگ های مختلف حاضر در آن است باعث شده جهانگردان و حتی به سرمایه گذاری در تهیه آن دست بزنند. علاوه بر غذا ، موسیقی و رقص هم از نمادهای فرهنگی این كشور هستند. موسیقی آفریقای جنوبی بسیار متنوع است. اكثریت جمعیت سیاه پوست این كشور هنوز در مناطق روستایی زندگی می كنند و از زندگی ساده و فقیرانه ای برخوردارند. با این وجود، موسیقی و رقص سنتی توسط همین مردم، زنده مانده است و هر چه سیاه پوستان شهری و یا غرب زده می شوند فرهنگ و سنت شان كمرنگ تر می شود. در آفريقا بين انسان و هنر، پيوند عميقي وجود دارد. طبل در جامعه آفريقايي به قدري مهم است كه گاهي آن را با يك مرد برابر مي‌گيرند، از همين رو زنان بايد همان احترامي را كه به طور سن‍ّتي براي مردشان قائل مي‌شوند، براي طبل هم قائل شوند. در بعضي از كشورهاي آفريقايي، زنان حتي اجازه ندارند تحت هيچ شرايطي به طبل دست بزنند، هر چند اسلام بسياري از تبعيضهايي را كه عليه زنان وجود داشته، در آفريقا از بين برده است. موسيقي آفريقايي عموما‌ً با هنر ديگري چون شعر يا رقص درآميخته و به صورت مهم‌ترين عنصر بياني روحيه و احساسات سياهان درآمده است. به اين ترتيب، دور از ذهن نيست اگر آفريقاييها اصولا‌ً موسيقيدان باشند. تشابهات فرهنگی جالب است بدانید که اثرات موسیقی افریقایی بر ایرانیان هنوز قابل رویت است. انواع مختلفي از موسيقي هرمزگاني که مستقيم يا غير مستقيم تحت تاثير فرهنگ افريقاي و عربي بوده و نوع خاصي از موسيقي محلي هرمزگاني بوجود آورده اند. این موسیقی ترکیبی است از موسیقی افریقایی، عربی، هندی، ایرانی و غربی. در این نوع موسیقی از عود، نی، ویلون، کیبرد، اکاردن، بنجوی ژاپونی، دمپک و دهل استفاده می شود. حضور اقوام مختلف در منطقه هرمزگان از جمله قوم فارس، هندی، عرب و افریقایی به فرهنگ منطقه تنوع خاصی داده است. انواع زری دوزی شک بافی، بادله دوزی، گلابتون دوزی از کارهای مهم دستی در جنوب می باشد که زیبای بخش لباس بندری هستند. مراسم حنا بندان در عروسی ها و حنای دست عروس دارای زیبای خاصی می باشد و همه اینها جزو اشتراکات فرهنگی میان ایرانیان و مردمان آفریقاست. در زبان سواحلی آفریقا بعضی کلمات با بندری خودمان خیلی نزدیک و هم معنی هستند مثل: کا کا=برادر - دادا =خواهر - بندری=بندری (بندرگاه) - سیفه=سیفه (روغن کوسه) - منشوه=منشوه (یک نوع قایق) - چنگو=چنگو (یک نوع ماهی خوش مزه برای برشتن) - رفیقی=رفیق ِ دوست در اصطلاحات دریانوردی و لنج داری نیز کلمات مشترک بیشتری داریم. چند کلمه و جمله کوتاه به زبان سواحلی: جمبو=سلام - سننه=خوب، عالی، خیلی - کا کا میزی=دانشجو - حباری=چطوری؟ - مزاری سننه=خیلی خوب - کواری=خدا حافظ - بووانا=اقا - جناب - اسنتی سننه=خیلی ممنون - جمبو بووانا=سلام اقا - ح کونا ما تا تا=اشکالی ندارد. مشکلی نیست. خبر بدی نیست - می می=من - وی.وی=تو. شما - زیچی=قشنگ. زیبا ادامه دارد...

کیپ تاون (Cape Town) سومین شهر پرجمعیت در آفریقای جنوبی است. این شهر پایتخت ایالتی وسترن کیپ (Western Cape) و همچنین پایتخت قوه مقننه آفریقای جنوبی است که مقر مجلس شورای ملی و بسیاری از مراکز و دفاتر دولتی است. بسیاری از خانه های کیپ تاون، جالب و زیبا و به سبک خانه های پارلمان ساخته شده و دارای چندین موزه و کلیسای جامع و مسجد و رصدخانه سلطنتی می باشد و دانشگاه کیپ تاون نیز در نزدیکی شهر است. کیپ تاون نخستین اقامتگاه سفید پوستان افریقای جنوبی بود که در 1652 به وسیله کمپانی هند شرقی هلند ساخته شد. اینجا بزرگترین بندر مسافری افریقای جنوبی است که در سال 1652 به وسیله هلندی ها ساخته شد. این شهر به واسطه آب و هوای ملایم و زیبایی طبیعی و مناظر آن، خیلی مورد توجه و مقر عیات و مجلس قوه مقننه جمهوری است. کیپ تاون را به حق می توان یکی از زیباترین شهرهای جهان دانست. این شهر 750000 نفر جمعیت دارد در دشتی که از دو سو با اقیانوس اطلس احاطه شده و در ضلع سومش در قاعده رشته کوه تابل قرار گرفته است. کوه تابل خود یکی از جاذبه های کیپ تاون است این رشته کوه که در بلندترین نقطه 1806 متر ارتفاع دارد نمایی فوق العاده زیبا را از شبه جزیره کیپ که شهر کیپ تاون را در خود جای داده در معرض دید قرار می دهد و دامنه این کوه پوشیده از پوشش گیاهی فوق العاده متراکم و زیبایی است و به همین دلیل تنها راه صعود به قلل این مجموعه از طریق دامنه غربی است که به دلیل وفور سنگ های گرانیتی از پوشش گیاهی تنگ تری برخوردار است. البته در شمال کیپ تاون تله کابینی تعبیه شده که علاقه مندان را به بلندترین نقطه کوه تابل می برد. کیپ تاون محل استقرار نهادهای دولتی افریقای جنوبی است که دست اندرکار رفع و رجوع امور جمعیت 40 میلیونی افریقای جنوبی هستند. پایتخت افریقای جنوبی شهری آرام و بی سر و صدا است. زندگی در اینجا جریانی ملایم و دل انگیز دارد. گویی وزوز پشه ها و صدای دلنواز پرندگان است که گذر زمان در این شهر را رقم می زند. کیپ تاون امروز با بناهای کهن که در دوران حاکمیت هلندی ها و انگلیسی ها در این شهر ساخته شده عجین شده و یکی از مشهورترین بناهای تاریخی این شهر قلعه امید نیک است که تاریخ ساخت آن را به سال 1666 باز می گردد. از جمله قسمت های کیپ تاون که موجب مباهات ساکنین این شهر رویایی است سواحل شهر است که با توجه به تپه های مرجانی اطراف ساحل و آب فوق العاده زلال و شفاف دنیایی دل انگیز را پیش روی بیننده قرار می دهد. در قسمت های جنوبی شهر سواحل فالس بی قرار دارد که مجموعه های اقامتی و تفریحی عمومی در آن دایر می باشند. سواحل فالس بی در مجاورت سیمونس تاون که پایگاه دریایی سلطنت انگلستان است قرار دارد. سواحل فالس بی متشکل از هفت منطقه ساحلی مخصوص شنا و ورزش های آفتابی است که در آنجا صدها گردشگر و همچنین ساکنین شهر را خواهید یافت که تن به آب زده اند و یا در حاشیه خط ساحلی حمام آفتاب می گیرند. موزه تاریخ فرهنگی در آستانه ورودی باغ های کمپانی هند شرقی در بالا دست خیابان ادرلی قرار دارد. این بنا در ابتدا به عنوان محل نگهداری موقت برده ها از سوی ویلیام آدرین وندراستال ساخته شد اما پس از آن این منطقه مجدداً به تصرف انگلیسی ها درآمد و اکنون نیز که به موزه تاریخ فرهنگ افریقای جنوبی بدل شده است. این موزه مجموعه نفیسی از مهر های قدیمی اداره پست و تاریخچه پست و سکه های ضرب شده افریقای جنوبی را در خود جا داده است. از دیگر نقاط دیدنی کیپ تاون پارک دوال در نزدیکی خیابان کلوف حد فاصل خیابان های بلونرد موتنو و اپرا و رنج است این پارک زیبا که مجموعه ای قابل توجه از مراکز پذیرایی را در خود جای داده همیشه مملو از بازدیدکنندگانی است که با علاقه وصف ناپذیر در این پارک حضور می یابند تا از زیبایی های این پارک بهره جویند. دیدن وین فورت یارد هم خالی از لطف نمی باشد. فورت یارد مجموعه ورزشی بزرگی است که حد فاصل خیابان های بلوار غربی پرتزوود و خیابان بیچ قرار گرفته و استادیوم گرین پوینت را که تنها استادیوم فوتبال کیپ تاون است در خود جای داده و همچنین مجموعه های متفاوت و بزرگی برای انواع ورزش ها در آن احداث شده است. در این مجموعه زمین گلفی وجود دارد که از شهرت جهانی برخوردار است و در ضلع غربی آن دو بیمارستان نیوساموست و سیتی هاسپیتال قرار دارند و در آن سوی خیابان پورتزوود و در مجاورت موج شکن های ویکتوریا و الفرد و گرونیه قرار گرفته که مر کز خرید ویکتوریا یکی از بزرگترین مراکز خرید کیپ تاون است و بنای عظیم 11 طبقه آن تعداد بی شماری فروشگاه کوچک و بزرگ را در خود جای داده است. اندکی پایین تر از مرکز خرید ویکتوریا آکواریوم دریایی دو اقیانوس قرار گرفته که مجموعه ای عظیم است و راهروهای شیشه ای آن بینندگان را به دنیای زیر آب می برد و همچنین در محفظه های این آکواریوم ها گونه متفاوت جانداران دریایی را در خود جای داده اند. این آکواریوم در مجاورت مخزن الفرد قرار دارد که فضای آبی نسبتاً‌ وسیعی است که برای ورزش های دریایی چون موج سواری اختصاص داده شده است. موزه افریقایی کیپ تاون در این موزه اسناد و مدارک تاریخ طبیعی و مردم شناسی مردم جنوب افریقا وجود دارد اشیایی که تاریخ اصلی ناحیه بومی مردمان این منطقه در مجموعه ای گرد آمده است . در این موزه همچنین آسمان نما نیز وجود دارد. منبع: http://zekrra.blogfa.com

جانور بسیار عجیب که بدنش پوشیده از موهای بسیار بلندی بوده و "معمای سرنگتی" نام گرفته در تانزانیا و کنیا، دیده شده است. یک حیوان عجیب بسیار پشمالو در پارک ملی "ماسای مارا" در جنوب غربی کنیا دیده شده است. این حیوان عجیب موهای بلندی به رنگ قهوه ای تیره ای دارد که روی چشمهایش را به طور کامل پوشانده است. یک سبیل بزرگ پوشیده از مو و یک ریش بسیار بلند پوزه این حیوان را کاملا پنهان کرده اند. به نظر می رسد که این حیوان یک غزال تامسون اما از نوع بسیار عجیب آن باشد. در حقیقت موهای این حیوان بسیار بلندتر از موهای یک غزال معمولی است. یک عکاس ایتالیایی به نام "پائولو تورکیو" اولین تصاویر این حیوان را در ماه آگوست گرفت. این عکاس که برای ثبت تصاویری از طبیعت به کنیا سفر کرده بود با دیدن این موجود عجیب در قاب تصویر خود بسیار شگفت زده شد. این عکاس در حالی که مشغول تنظیم کردن لنز دوربین خود بود حیوانی با سر شبیه به سر یک سگ پشمالو و بدنی شبیه به بدن غزال داشت را دید. سپس در ماه اکتبر چند توریست یک غزال مشابه را در پارک ملی "سرنگتی" در تانزانیا مشاهده کردند اما موفق نشدند از آن عکسبرداری کنند. مدتی بعد، یک توریست دیگر به نام "رابرت برنتسن" موفق شد تصویری از این حیوان را تهیه کند. از آن پس این حیوان با عنوان "معمای سرنگتی" شناخته شد. براساس گزارش آنسا، پس از انتشار این تصاویر دانشمندان در تلاشند تا گونه این حیوان را تعیین کنند. روابط عمومی پارک ملی "سرنگتی" در تانزانیا اعلام کرد که تیمی متشکل از جانورشناسان برای بررسی این موجود به این پارک دعوت شده اند. روابط عمومی این پارک ملی در این خصوص اظهار داشت: "هنوز نمی دانیم که آیا این حیوان عجیب یک گونه جدید است یا نوع غزال تامسون با جهشهای ژنتیکی است. بسیار عجیب به نظر می رسد که این حیوان هم در تانزانیا و هم در کنیا دیده شده است. شاید در طول ماههای آگوست تا اکتبر مهاجرت کرده است یا شاید هم نمونه های دیگری در تانزانیا زندگی می کنند." منبع: مهر

من باور دارم که هر چقدر دوستمان خوب و صميمى باشد هر از گاهى باعث ناراحتى ما خواهد شد و ما بايد بدين خاطر او را ببخشيم. من باور دارم که دوستى واقعى به رشد خود ادامه خواهد داد حتى در دورترين فاصله‌ها. عشق واقعى نيز همين طور است. من باور دارم که ما مى‌توانيم در يک لحظه کارى کنيم که براى تمام عمر قلب ما را به درد آورد. من باور دارم که زمان زيادى طول مى‌کشد تا من همان آدم بشوم که مى‌خواهم. من باور دارم که هميشه بايد کسانى که صميمانه دوستشان دارم را با کلمات و عبارات زيبا و دوستانه ترک گويم زيرا ممکن است آخرين بارى باشد که آن‌ها را مى‌بينم. من باور دارم که ما مسئول کارهايى هستيم که انجام مى‌دهيم، صرف نظر از اين که چه احساسى داشته باشيم. من باور دارم که اگر من نگرش و طرز فکرم را کنترل نکنم، او مرا تحت کنترل خود درخواهد آورد. من باور دارم که قهرمان کسى است که کارى که بايد انجام گيرد را در زمانى که بايد انجام گيرد، انجام مى‌دهد، صرف نظر از پيامدهاى آن. من باور دارم که گاهى کسانى که انتظار داريم در مواقع پريشانى و درماندگى به ما ضربه بزنند، به کمک ما مى‌آيند و ما را نجات مى‌دهند. من باور دارم که گاهى هنگامى که عصبانى هستم حق دارم که عصبانى باشم امّا اين به من اين حق را نمى‌دهد که ظالم و بيرحم باشم. من باور دارم که بلوغ بيشتر به انواع تجربياتى که داشته‌ايم و آنچه از آن‌ها آموخته‌ايم بستگى دارد تا به اين که چند بار جشن تولد گرفته‌ايم. من باور دارم که هميشه کافى نيست که توسط ديگران بخشيده شويم، گاهى بايد ياد بگيريم که خودمان هم خودمان را ببخشيم. من باور دارم که صرفنظر از اين که چقدر دلمان شکسته باشد دنيا به خاطر غم و غصه ما از حرکت باز نخواهد ايستاد. من باور دارم که زمينه‌ها و شرايط خانوادگى و اجتماعى برآنچه که هستم تاثيرگذار بوده‌اند امّا من خودم مسئول آنچه که خواهم شد هستم. من باور دارم که نبايد خيلى براى کشف يک راز کند و کاو کنم، زيرا ممکن است براى هميشه زندگى مرا تغيير دهد. من باور دارم که دو نفر ممکن است دقيقاً به يک چيز نگاه کنند و دو چيز کاملاً متفاوت را ببينند. من باور دارم که زندگى ما ممکن است ظرف تنها چند ساعت توسط کسانى که حتى آن‌ها را نمى‌شناسيم تغيير يابد. من باور دارم که گواهى‌نامه‌ها و تقديرنامه‌هايى که بر روى ديوار نصب شده‌اند براى ما احترام و منزلت به ارمغان نخواهند آورد. من باور دارم که کسانى که بيشتر از همه دوستشان دارم خيلى زود از دستم گرفته خواهند شد. من باور دارم «شادترين مردم لزوماً کسى که بهترين چيزها را دارد، نيست بلکه کسى است که از چيزهايى که دارد بهترين استفاده را مى‌کند.»