«زبان شناسي آفريقاي سياه پوست» عنوان كتابي است كه دانشگاه دولتي ويسكانسين در ماه مه سال ۲۰۰۱ چاپ كرده است. مؤلفان اين كتاب؛ زبان «سواحيلي» را كه در كشورهاي سومالي، كنيا، تانزانيا، اوگاندا، زنگبار، رواندا، بروندي، مالي، زامبيا، شمال موزامبيك و شرق كنگو به آن تكلم مي كنند، فراگيرترين زبان در آفريقاي سياهپوست اعلام كرده و در بخشي از اين كتاب نوشته اند كه تعدد واژه هاي فارسي در اين زبان دور دست آفريقايي نشانه نفوذ ايرانيان، مخصوصا مردم جنوب ايران در طول زمان در آفريقاي شرقي است كه تمدن خود را هم در اين مناطق ترويج كرده اند.
مؤلفان به طور مثال چندين واژه رايج فارسي در زبان سواحيلي را مطرح كرده اند از جمله بابا، بي بي (مادر بزرگ ـ لقب براي بانوان از خانواده هاي مهم)، كاكا (برادر - متداول در كرمان و فارس)، بابو (پدربزرگ)، انبه، زيوا (زيبا)، چاي، شها (شاه كه در آفريقاي شرقي به كدخداي ده اطلاق مي شود)، گاري (اتومبيل)، ديواني (اداره دولتي ـ كارمند دولت) و استفاده از پسوند تصغير «و» كه در كرمان و جنوب ايران رايج است مثل: دفترو (دفترچه كه از واژه «ديپتر» فارسي ساساني گرفته شده)، احمدو (احمد كوچك) ، قلمو (قلم) و ....
منبع: اوراق تاریخ
