انتخاب تاریخی مصر به بهای مشروعیت
تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۹۲ - ۰۸:۳۶ | عنوان: مصر
| دولت موقت مصر به دلیل نگرانی از تاثیرات داخلی همراهی با ائتلاف ضد سوری از پیوستن به این ائتلاف خودداری کرده تا عملاً موضعی متفاوت با حامی اصلی‌اش یعنی عربستان در این باره داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری فارس، دولت موقت مصر با وجود فشار کشورهای غربی و عربی همچنان از پیوستن به ائتلاف علیه سوریه خودداری می‌کند تا عملاً با نبودن در این ائتلاف مشروعیت «عربی» این حرکت را زیر سوال ببرد.
مصر کشوری عادی در جهان عرب نیست چراکه مهد ملی‌گرایی عربی است و حتی در زمانی که حاکمان این کشور از رانت مالی رابطه با اسرائیل بهره می‌بردند، مردم تفکراتی ضد اسرائیلی و پان عربی داشته‌اند.
در این میان سوریه بحثی متفاوت برای مصری‌هاست، مردم این دو کشور روابط تاریخی خاصی دارند که ریشه در تحولات یک قرن گذشته دارد.
سوریه نیز همانند مصر یکی از کانون‌های اصلی ملی‌گرایی عربی است که به شدت فراملی و به دنبال وحدت بوده و در زمان جمال عبدالناصر نیز دمشق تنها کشور عربی بود که حاضر شد برای اهداف وحدت عربی از حاکمیت خود چشم پوشی کند تا جمهوری عربی در سال 1962 شکل بگیرد.
همچنین مصری‌ها سوریه را جبهه شرقی نبرد با اسرائیل می‌دانند و به یاد دارند که ارتش سوریه در تمام جنگ‌های اعراب با اسرائیل 1947 تا 1973 در کنار ارتش مصر بود.
در این میان در سایه تحولات اخیر در مصر که به سرنگونی دولت محمد مرسی رئیس جمهور این کشور با کودتای نظامیان منجر شد، دولت موقت مصر به شدت توسط عربستان و امارات مورد حمایت قرار گرفت، کشورهایی که در بحران سوریه نیز نقشی فعال در جلب نظر آمریکا برای حمله دارند. با این حال دولت قاهره بارها تاکید کرده که حاضر نیست به ائتلاف علیه سوریه بپیوند چرا که این اقدام بحران مشروعیت داخلی دولت متزلزل کنونی را دو چندان می‌کند.
دلیل این مسئله این است که در مصر تاثیر سیاست خارجی کاملاً بر سیاست داخلی مشهود است و اشتباهات در سیاست خارجی به سرعت به مشروعیت زدایی در داخل منجر می‌شود.
تاریخ مصر سرشار از چنین تحولاتی است، زمانی که مصر در دوران حکومت جمال عبدالناصر در جنگ 6 روزه متحمل شکست از رژیم صهیونیستی شد، عملاً زمینه برای فروپاشی جمهوری ناصری‌ها فراهم شد.
انور سادات نیز با وجود موفقیتش در جنگ 1973 به دلیل اقدام غیر منتظره‌اش در سفر به تل‌آویو برای ایجاد شوک در مذاکرات با اسرائیلی‌ها، محبوبیت خود را از دست داد.
حسنی مبارک هم بیش از آنکه به دلیل فقر، فساد و دیکتاتوری مورد انتقاد قرار بگیرد به دلیل همراهی با اسرائیل در جنگ 22 روزه در سال 2008 با انتقادات داخلی روبرو شد که در سرنگونی وی بی‌تاثیر نبود.
محمد مرسی نیز در هفته‌های پایانی ریاست جمهوری خود زمانی که هم‌صدا با سلفی‌ها خواستار جنگ با سوریه شد و از قطع رابطه با این کشور خبر داد، عملاً زمینه را برای انتقادات گسترده داخلی به دلیل همراهی با ترکیه و عربستان علیه سوریه فراهم کرد که به سرعت موجب تسریع موج اعتراضات موسوم به «30 ژوئن» و کودتا دو روز بعد آن منتهی شد.
دولت موقت و شورای نظامی به عنوان حامی این دولت اکنون به دلیل اینکه با کودتا به قدرت رسیده و جایگاهی سست دارد، حاضر نیست در ازای دریافت کمک‌های مالی بیشتر از سعودی‌ها به ائتلاف علیه سوریه بپیوندد چرا که پیوستن به چنین ائتلافی عملاً زمینه برای اعتراضات داخلی و جدا شدن ملی گراها از هواداران شورای نظامی را فراهم می‌کند.
این در شرایطی است که گروه تاثیر گذاری مانند «تمرد» نیز اعلام کرده که مخالف حمله به سوریه است، شورای نظامی می‌داند که پیوستن به عربستان در جنگ ضد سوریه یعنی 22 میلیون امضا علیه دولت موقت.
|
|