واحد مرکزی خبر / علاوه بر مردم سومالی که هر روز تعدادی از آنها بر اثر گرسنگی و قحطی جان خود را از دست می دهند، در کنیا نیز که رشد اقتصادی پویایی دارد، هر روز تعدادی از ساکنان آن به همین دلیل می میرند.
شبکه خبری فرانس بیست وچهار درگزارشی تحت عنوان دیدار از بزرگترین اردوگاه آوارگان جهان اعلام کرد این اردوگاه به اردوگاه داداب موسوم است که گرسنگان سومالیایی در آن زندگی می کنند. بر اساس این گزارش، این اردوگاه درسال هزار ونهصدو نود یک برای پذیرش آوارگان سومالیایی تشکیل شد که ازجنگ داخلی کشورشان فرار کرده بودند.
اما امروز پذیرای هزاران آواره قحطی زده شده است.این اردوگاه ، هم اکنون پذیرای بیش از پانصد هزار نفر سومالیایی است. هنوز هم هرروز حدود هزار و پانصد نفر ازساکنان سومالیایی خود را به اردوگاه داداب می رسانند. با این حال ، وجود فعالیت های گروه الشباب زندگی را برای مردم سومالی دشوار کرده اند.
کسانیکه ازترس آنها خود را به این اردوگاه رسانده اند می گویند گروه الشباب یک مشت کافر هستند که ما از آنها نفرت داریم.
یک زن می گوید اعضای این گروه به جای آنکه به ما کمک کنند جلوی ما را گرفته بودند که کوچ نکنیم و در همان جا بمیریم. توزیع غذا در این اردوگاه به کار دشواری تبدیل شده است و برنامه جهانی غذا تدابیر وامکانات خاصی برای این کار در نظر گرفته است.
توزیع غذا بین خانواده های آوارگان این اردوگاه هر ماه دو بار انجام می گیرد. البته این اردوگاه با توجه به آنکه از بیست سال پیش تاکنون دایر است اکنون تا حدودی به یک شهر شبیه شهرهای آفریقای نیز تبدیل شده است.
در آن مغازه و کسب وکار راه انداخته اند. این در حالی است که در خود کنیا نیز مردم مناطقی هستندکه از گرسنگی می میرند بدون آنکه از کمک های کشور خود برخوردار باشند.
سئوالی که اینجا مطرح می شود و اتفاقا مایه شگفتی است این است کشوری مانند کنیا که رشد اقتصادی خوبی دارد چرا باید مردم بخشی از مناطق آن از گرسنگی بمیرند؟ در منطقه تورکانا واقع درشمال غربی کنیا نیز قحطی و خشکسالی رخ داده است.
در این منطقه نیز مردم از گرسنگی جان خود را از دست می دهند. با توجه به کمبود و گرسنگی ، قتل و غارت نیز در بین آوارگان سومالیایی وکنیایی افزایش یافته است .
دزدان مسلح با حمله به دام ها و گله های مردم ، آنها را می دزدند. برخی از این گرسنگان می گویند به همه چیز حتی کشتن خود و فرزندانشان فکر کرده اند.
چون از بس که چیزی برای خوردن ندارند برای آنکه رنج بیشتری نکشند به فکر کشتن خود و فرزندانشان افتاده اند.
|
