واحد مرکزی خبر / خبرگزاری رویترز در گزارشی میدانی به قلم نیک کری و مصعب الخیرالله از طرابلس نوشت: یک مرد لیبیایی که مقابل ویرانه های هتل ونزریک Wenzrik در طرابلس ایستاده بود در حالی با خبرنگاران خارجی گفتگو کرد که محافظان دولتی همراه این خبرنگاران وی را به دقت زیرنظر داشتند.
وی درباره جنگ سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در لیبی گفت: این جنگ برای مدتی طولانی ادامه داشته است و مردم به دنبال یک راه حل هستند.
به هر حال تغییر صورت می گیرد.
این هتل هفته گذشته بمباران شد.
هیچ کس به هنگام حمله در این هتل نبود.
دولت لیبی این هتل را به عنوان نمونه ای از حمله عمدی ناتو به غیرنظامیان در مبارزه ای سه ماهه علیه معمر قذافی رهبر لیبی توصیف کرد. یکی از ساکنان محلی اعلام کرد مقامات دولتی مکررا به این ساختمان رفت و آمد داشتند. وی در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر اینکه آیا علاقه مند به پاسخگویی به سوالات بیشتری است یا خیر انگشتانش را با حالتی عصبی به سوی محافظان دولتی نشانه رفت که وی را به دقت زیرنظر داشتند. وی گفت: متاسفم هم اکنون چشم های زیادی ما را زیرنظر دارند.
وی به سرعت خداحافظی کرد و رفت. به رغم ترسی که در رفتار مردم لیبی مشهود است آنها هم اکنون طعم آزادی را پس از چهل و یک سال حکومت استبدادی قذافی چشیده اند و اکنون به نظر می رسد علاقه مند و مشتاق برای گفتگو درباره آن هستند. با گذشت چهار ماه از انقلاب مردم لیبی هم اکنون به نظر می رسد دو طرابلس برای دو دسته مردم در این کشور وجود دارد منطقه ای اطراف پایتخت که درکنترل قذافی است و مناطق شرق لیبی که در کنترل انقلابیون این کشور است. در یک طرابلس مقاماتی نظیر البغدادی علی المحمودی نخست وزیر لیبی تاکید دارند همه مردم لیبی از قذافی حمایت می کنند و اگر مخالفانی علیه وی هستند آنها جنگجویان القاعده یا جنایتکاراند. جمعیت ساکن این طرابلس تصاویری از قذافی را بدست دارند که هنگام عبور کاروان خبرنگاران به آنها نشان می دهند. اما در طرابلس دیگر مردمی ساکنند که حاضرند حتی در حضور مقامات دولتی و تهدید اقدامات تلافی جویانه علیه قذافی حرف بزنند.
آنها اغلب اسامی غیرواقعی از خود اعلام می کنند یا از معرفی خودداری می کنند اما همچنان علاقه مند به بیان اظهاراتشان هستند. یک تبعه دیگر لیبی که خود را تونی نامید گفت: من فکر می کنم اکثریت مردم از حمله هوایی ناتو خرسند هستند.
وی با حضور در یکی از مکان های هدف گرفته شده در حمله ناتو که تعدادی غیرنظامی در آن کشته شده بودند گفت: آنها (مردم لیبی) نمی خواهند این اتفاق بیفتد اما آنها این رژیم را نیز نمی خواهند.
تونی در حالی با این خبرنگاران صحبت می کرد که محافظان دولتی همراه این خبرنگاران وی را نیز زیرنظر داشتند. وی نیز پس از چند دقیقه ناپدید شد. اینطور نیست که همه مردم لیبی مخالف قذافی باشند.
وی به غیر از نیروهای امنیتی اش حامیانی نیز دارد. یک فعال مخالف سکولار در لیبی گفت: کسی که معتقد باشد قذافی از هیچ حمایتی برخوردار نیست فردی خام و ناپخته است.
او قطعا طرفدارانی دارد.
یک زن لیبیایی نیز که خود را آمال معرفی کرد گفت: مردم لیبی برای حدود چهل و دو سال سرکوب شدند و اکنون طعم آزادی را چشیده اند آنها می خواهند آرزوهایشان را به حقیقت مبدل کنند.
وی افزود از زمان آغاز این قیام، آهنگهای جدیدی شنیده و شعرهای جدیدی خوانده است که نشان می دهد حکومت قذافی خلاقیت مردم لیبی را سرکوب کرده بود. یک فعال دیگر مخالف لیبی که خود را فاطمه نامید گفت قبلا درباره آزادی و استقلال مطالبی خوانده است و اکنون برای تجربه کردن آنها مصمم است. وی افزود: ما فهمیده ایم که می توانیم زندگی مان را برای بدست آوردن آزادی بیان فدا کنیم.
وی ادامه داد: من هر کاری می کنم تا بتوانم حرفم را بزنم و عقایدم را به گوش مردم برسانم.
یک مغازه دار نیز در منطقه ابو سالم بدون حضور نیروهای دولتی به خبرنگاران گفت من کاملا مطمئنم مردم عادی برای دفاع از این رژیم نمی جنگند.
ما از قذافی خیلی خسته شده ایم.
اما افرادی نظیر این مغازه دار در طرابلس که مقامات و محافظان دولتی قذافی ساکنند وجود ندارند. یکی از محافظان دولتی از خبرنگار رویترز درباره سفرش به ابو سالم پرسید و با شنیدن حرفهای خبرنگار گفت: امکان ندارد.
همه در ابو سالم عاشق معمر قذافی هستند.
| 