حضور چين در افريقا از تاثير فشارهاي اوباما بر سران اين قاره مي کاهد
تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۸۸ - ۰۵:۰۰ | عنوان: آفريقا
| پايگاه اينترنتي لوموند در تحليلي درباره سفر باراک اوباما به افريقا ، حضور چين را در اين قاره که مطالبات دموکراتيک ندارد عاملي براي تاثير پذيري اندک سران افريقا از فشارهاي رئيس جمهور امريکا توصيف کرد.
در اين تحليل آمده است: باراک اوباما افريقايي نيست . با اين حال ، تا کنون هيچ يک از روساي جمهوري امريکا تا اين حد مظهر غرور و اميد تجديد حيات در قاره سياه نبوده اند. به طوري که يکي از مجريان تلويزيون غنا که قرار است رئيس جمهور امريکا در آن به سخنراني درباره افريقا بپردازد اوباما را فرزند برجسته افريقا و قاره سياه را خانه وي توصيف کرده است.
احتمالا در هيچ قاره اي به اندازه افريقا ، صعود و انتخاب باراک اوباما به رياست جمهوري امريکا تا اين درجه شور و اشتياق پديد نياورده است. از سوي ديگر پيروزي باراک اوباما در مبارزات انتخابات رياست جمهوري امريکا به عنوان نماد اميد دموکراتيک براي خود افريقا نيز تلقي شد. اينکه يک سياستمدار ناشناخته و از اقليت ها بتواند در کمال تعجب همگان به طور واقعي از طرف راي دهندگان به رياست جمهوري انتخاب شود شايد در بيشتر کشورهاي افريقايي غير ممکن باشد اما اين اتفاق در امريکا روي داده است.
انتخابات شفاف و آزاد امريکا همچون عمليات اعاده حيثيت جهاني سياهان از داکار تا نايروبي بازتاب داشت و به عنوان دعوتي براي اعتماد به نفس ازدست رفته آنها تلقي شد. در حالي که قاره افريقا اکنون با کودتا ، روساي جمهوري مادام العمر و جنگ هاي قومي زندگي مي کند نسيم وزيده شده از طرف امريکا حامل شجاعت دموکراتيک و فضاي باز سياسي است. از اين نگاه ، انتخاب غنا که در ماه دسامبر دومين انتقال قدرت آرام را طي هشت سال تجربه کرد مفهومي کاملا واضح و روشن دارد . اوباما اين کشور کوچک افريقاي غربي را به عنوان اولين کشور در سفر افريقايي خود انتخاب کرد. غنا بر کنيا که محل تولد پدر اوباماست و آخرين انتخابات آن به درگيري هاي قومي خونبار انجاميد و همچنين بر نيجريه که در آن ، فساد ، موهبت نفتي را به يک بلا تبديل کرده است ترجيح داده شد.
فساد و قبيله گرايي موضوعات سخنراني اوباما در اوت سال دو هزار و شش در دانشگاه نايروبي کنيا بود که به دقت انتخاب شده بودند.
وي در آن سخنراني ، خود را دوست ، متحد و برادر افريقايي ها توصيف کرد.
اين پيامي است که هيچ يک از سياستمداران سفيد پوست تا کنون جرأت برملا کردنش را نداشته اند. اما سوال اين است که آيا افريقايي ها اين مسائل را که از زبان قهرمان جديد امريکا جاري مي شود خواهند پذيرفت يا نه ؟
وراي واژه ها و تعابير ، اکنون بايد منتظر اين ماند که آيا رئيس جمهور امريکا با استفاده از محبوبيت خود و توانايي اش در برملا کرده حقايقي که به مذاق بسياري از دولت هاي حاکم بر افريقا خوش نمي آيد ، خواهد توانست جريان هاي عظيمي را در اين قاره به راه بيندازد يا نه.
افريقا از اين پس در بطن دو مساله اساسي براي امريکايي ها قرار دارد. اين قاره به عنوان سرزمين آموزش تروريسم اسلامي ( کشورهاي صحرا و سومالي) مطرح است و از طرف ديگر بيست درصد از نفت مصرفي امريکا را نيز تامين مي کند. برنامه هاي امريکا براي آموزش هاي نظامي در کشورهاي صحرا و داشتن روابط خوب با توليد کنندگان در اين قاره همچنان از اولويت هاي امريکا خواهد بود. اما در شرايطي که در آن چين خود را به جاي غربي ها بدون اينکه کمترين مطالبه اي در زمينه دموکراتيک داشته باشد جا زده است ، رهبران قاره افريقا احتمالا خود را در برابر فشارهاي رئيس جمهور امريکا با وجود چهره افريقايي اش کمتر تأثير پذير نشان خواهند داد.
|
|