ديلي ميل: اسلامگراها در منطقه قدرت را بدست مي‌گيرند
تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۸۹ - ۰۹:۱۹ | عنوان: مصر
| خبرگزاري فارس: يك روزنامه انگليسي در گزارشي به قيام مردم تونس، مصر و اردن اشاره كرده و تاكيد مي كند كه تاثير دومينو در جهان عرب به راه افتاده و اين اسلامگراها هستند كه در اين كشورها به قدرت مي‌رسند.
به گزارش فارس، "جان آر.برادلي " نويسنده كتاب "درون مصر: سرزمين فرعون‌ها در آستانه انقلاب " است در "روزنامه ديلي ميل " انگليس نوشت: "تاثير دومينو آغاز شده است: تونس به خروش آمده است. مصر مشتعل است. اردن در حال لرزش. همانطور كه جهان عرب در حال خيزش است آيا غرب بايد نگران باشد؟ "
اين گزارش مي‌افزايد: مصر ديشب هنوز در ناآرامي شديد به سر مي‌برد و اين در حالي بود كه حسني مبارك رئيس جمهور مصر اعلام كرد كه در ماه سپتامبر استعفا خواهد كرد.
بيش از يك ميليون تظاهرات كننده هنوز در خيابان‌ها بودند كه بيشترشان خواستار بركناري مبارك از قدرت بودند.
بيش از يك هزار مايل آن طرفتر ناآرامي در يمن در حال گسترش است و علي عبدالله صالح رئيس جمهور قديمي اين كشور مجبور شد اعلام كند كه در دور بعدي انتخابات شركت نخواهد كرد.
وي همچنين قول داد كه حكومت را موروثي و تمديد نخواهد كرد تا قدرت به احمد پسرش برسد.
در جهان عرب يك رهبر پس از رهبري ديگر به وسيله يكي از حيرت‌انگيزترين نمايش‌هاي قدرت مردمي كه تا كنون مشاهده شده است، در حال سرنگون شدن هستند.
تمام اين ناآرامي‌ها از انقلاب تونس شروع شد كه دو هفته تظاهرات خودجوش در ماه گذشته به كناره گيري زين العابدين بن علي از قدرت منتهي شد.
اما اگر انقلاب مي‌تواند از تونس به مصر و سپس در عرض دو هفته به يمن برسد، انقلاب بعدي كجا خواهد بود؟
عربستان سعودي كه توسط خانواده سلطنتي پادشاهي اداره مي‌شود، خود را وراي اين فريادهاي دموكراسي در منطقه مي‌داند.
خانواده آل سعود اينقدر ثروت و قدرت دارد كه به اين زودي‌ها كنار نرود اما اينكه چه اتفاقي مي‌افتد براي اين خانواده وحشتناك است.
چنين ناارامي به مانند يك ماده قابل اشتعال در منطقه خاورميانه در حال گسترش است. به همين دليل عبدالله دوم پادشاه اردن اعلام كرد كه دولت را بركنار كرده و از اصلاحات سخن گفت. او مي‌تواند جهت وزش باد را احساس كند.
براي كشورهايي مانند انگليس و آمريكا، ورود دموكراسي به چنين ديكتاتوري‌هايي ممكن است خوب به نظر برسد.
اما در كشورهاي عربي كه دموكراسي تازه وارد شده است، معمولا اين اسلامگراها هستند كه به قدرت مي‌رسند.
دموكراسي به مغرب مي‌آيد: حزب اسلامگراي عدالت و توسعه در حال افزايش كرسي‌هاي خود در پارلمان در هر انتخابات است.
دموكراسي به بحرين مي‌آيد: احزاب اسلامگرا بيشتر كرسي‌ها را در جديدترين انتخابات از آن خود كردند.
دموكراسي به غزه مي‌آيد: حماس كه گروهي اسلامگراست قدرت را در دست گرفته است [با انتخابات مردمي].
به همين دليل است كه اخوان المسلمون در مصر كه مهم‌ترين اپوزيسون به حساب مي‌آيد به نظر دلگرم و مطمئن مي‌آيد و احساس مي‌كند كه زمان وارد شدن به صحنه فرا رسيده است.
بنا بر اين، چيزي كه متناقض مي‌رسد اين دليل است كه آمريكاي طرفدار دموكراسي 30 سال را صرف حمايت از ديكتاتوري شبيه مبارك كرده است.
همچنين به همين دليل است كه مقامات آمريكايي وقتي به نسل پير و فرتوت حاكمان مستبد عرب كه در خطر هستند نگاه مي‌كنند، بسيار نگران شوند.
اين گزارش در پايان مي‌نويسد: اگر دموكراسي به مصر بيايد، آمريكا و اروپا مي‌دانند كه اخوان المسلمون توافق صلح مصر-اسرائيل كه در سال 1979 بسته شد را در اولين روز به قدرت رسيدن پاره خواهند كرد.
|
|